Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 43

'Dat laat ik echt niet zomaar gebeuren' zegt Jack als hij me aankijkt. 'Je bent niet alleen meer. Je hebt mij, Jess, Denise en automatisch krijg je daar Reede en Callum ben. Zelfs fucking Dylan mag erbij horen. Maar we zijn er voor je. Allemaal'

Ik glimlach naar hem. 'Dankjewel' zeg ik. Het woord dankjewel doet te kort aan wat ik ermee bedoel. Ik heb me zo vaak alleen gevoeld. Sinds ik deze groep mensen heb leren kennen heb ik altijd iemand die achter me staat. Mensen met wie ik kan praten en waar ik op terug kan vallen als het even niet meer gaat. Misschien zou ik Jess en Denise ook gewoon in vertrouwen moeten nemen en niet proberen te verbergen wie ik ben.

'Het is nog een beetje onwennig' zeg ik tegen Jack.

'Wat?' vraagt Jack verbaasd.

'Gewoon dat er mensen zijn die om me geven, waar ik op terug kan vallen als het nodig is' leg ik uit.

'Kom hier' zegt Jack en hij legt een arm om me heen. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst aan.

'Waarom ben je dan zo lang alleen geweest krullenbol' zegt hij.

'Ik denk dat gewoon niemand me ooit echt gezien heeft, tot Jess een keer met me praatte'

'Dat is onzin, als ik je één keer langs had zien lopen op school dan was ik achter je aan gevlogen hoor'

'Dat zeg je nu alleen maar' zeg ik tegen Jack.

'Nee, dat is niet waar. Ik snap überhaupt niet hoe ik jou ooit heb kunnen missen op school.'

'Ik probeerde me altijd op de achtergrond te houden. Ik droeg altijd wijde kleding en hoodies gewoon zodat niemand me lastig zou vallen.

'Als ik je had gezien dan was je me nog steeds opgevallen. Wijde kleding of niet' zeg Jack als hij me weer aankijkt.

'De kleding die je nu aanhebt laat nog steeds je mooie lichaam zien' fluistert hij bij mijn oor.

Ik slik. Waarom moet hij zo onverwacht zulke dingen zeggen? Ik moet me daar even op voor kunnen bereiden.

Hij trekt zachtjes aan mijn lichtblauwe shirt zodat het strakker om mijn lichaam gaat zitten.

'Jack...' lach ik zachtjes.

'Lara...' zegt hij speels.

'Volgens mij heb je geen idee wat dit met een man kan doen' zegt hij als hij zijn handen om mijn middel legt en er zachtjes in knijpt.

'Heb jij enig idee wat jij allemaal doet' zucht ik.

Ik krijg het zwaarder en zwaarder. Op een of andere manier voelt het alsof mijn lichaam om zijn aandacht schreeuwt.

'Dat kan ik wel raden denk ik. Ik denk dat dat broekje wat je van me leent straks gelijk in de was kan' fluistert hij als hij zijn hand onder mijn shirt beweegt. Ik voel zijn warme handen op mijn huid. Hij speelt bij de elastieken band van het sportbroekje wat ik van hem mag lenen.

'JACKkkk' roep ik zachtjes.

'Wat, je weet dat het waar is' grijnst hij naar me.

Ja. Dat is het ook. Maar dat ga ik hem niet vertellen. Oh mijn god. Wat moet ik hiermee. Ik weet niet wat ik moet doen.

'Had je het nou gedaan?' vraagt Jack.

Ik duw zachtjes zijn handen weg zodat ik eventjes rustig adem kan halen. Voor zover dat mogelijk is.

'Wat?' vraag ik niet begrijpend.

'Toen je die wijn op had' zegt hij.

'Ik begrijp je niet' geef ik eerlijk toe.

'Toen je die wijn ophad was je me aan het appen toch. Weet je dat nog'

'Ja dat weet ik nog' kreun ik pijnlijk als ik terugdenk aan de ongemakkelijke herinnering.

'Heb je nog geprobeerd dat gevoel weg te krijgen?' vraagt hij als hij zacht op zijn lip bijt.

'Oh my god, Jack nee...stop erover...' zeg ik als ik op ga staan.

'Ging het vanzelf weg?' vraagt hij als hij ook op komt staan.

Hij staat tegenover me en kijkt me aan met zijn groene ogen.

'Nee' zeg ik bijna zo gefrustreerd als hoe het toen voelde.

'Waarom niet?' vraagt hij.

'Gewoon' zeg ik.

'Gewoon?' vraagt hij met een grijns.

'Oké ik weet niet hoe. Nu blij?' vraag ik geïrriteerd.

'Ahhh krullenbol' zegt hij gespeeld medelevend.

'Nou Jack...' zeg ik als ik hem een duw probeer te geven. Maar Jack is sneller dan ik en draait me in een snelle beweging om zodat ik met mijn rug tegen hem aan sta.

'Als je het wilt leren...' zegt Jack zachtjes in mijn oor.

Ik hap naar adem...