Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 28

'Shit...shit. WAAROM VIDEOBELT HIJ???' roep ik in paniek.

'Moet ik opnemen?' vraagt Jack

'Wat? Nee! Hij denkt dat je mijn vriend bent...of, dat denken mijn ouders. Ik weet niet of hij het ook geloofde'

'Hier, geef mij die telefoon' zegt Jack op dwingende toon.

Ik geef hem mijn telefoon terwijl mijn hart in mijn keel zit.

Jack neemt op. Hij houd de telefoon op zichzelf gericht.

'Oh, uh. Waar is Lara?' hoor ik Damian zeggen.

'Ik ben meer benieuwd naar waarom je mijn vriendin om half vijf probeert te bellen vriend' zegt Jack boos. Zelfs ik vind hem overtuigend. Ik kan me niet voorstellen dat Damian het nu nog steeds niet geloofd.

'Ik... eh, ik moet haar gewoon even spreken' zegt Damian onzeker.

'Jij bent zeker Damian' zegt Jack.

'Ja en wie ben jij?'

'Jack. Lara's vriend. Maar jij bent dus de kerel die het familieweekendje van mijn meisje verziekt heeft?'

'Je weet niet waar je het over hebt' zegt Damian. 'En ik denk niet dat Lara het fijn vind dat haar vriendje zomaar haar telefoon op neemt.'

'Zou je denken hè. Maar goed dat ze gewoon hier naast me staat'

'Ja dag hoor' zegt Damian.

'Ik ben er Damian. Ik wilde gewoon niet opnemen' zeg ik.

'Geef mijn telefoon maar' zeg ik tegen Jack.

'Hmm' zegt Jack. Hij komt achter me staan en legt allebei zijn armen over me heen en houd met één hand nog de telefoon vast.

'Wat wil je Deem?' zeg ik als ik Damian voor me zie. Ik pak de telefoon over van Jack en zet hem op de wastafel neer zodat ik hem niet vast hoef te blijven houden.

'Kunnen we dat niet even zonder die gast bespreken? Zegt Damian geïrriteerd.

Jack, die naast me staat, legt zijn vingers op mijn kin om mijn hoofd naar hem toe te draaien. Zonder waarschuwing drukt hij heel zachtjes zijn lippen op de mijne. Mijn hart slaat over en mijn hele lichaam tintelt. Ik kan niet normaal nadenken.

'Nee. Dat kan niet' zegt Jack tegen Damian. 'Kijk, ik neem het je niet kwalijk dat je een oogje op mijn meisje hebt. Ze is nou eenmaal prachtig. Uiterlijk én innerlijk. Dus ik snap dat je een gokje wilde wagen maar je moet wel een grens trekken vriend. Je ziet dat ze bezet is en geen interesse in je heeft. Anders heb je een probleem met mij, wat ik maar al te graag één op één met je wil uitvechten. Zeg het maar'

'Eh. Ne...Nee. Sorry, eh...sorry Lara. Ik zal jullie niet langer...ophouden.'

'Ja precies, dat heb je lang genoeg gedaan. Nu moet ik mijn meisje mee nemen naar bed' zegt Jack als hij zijn hand van mijn schouder langs mijn rug naar beneden beweegt. Langzaam. Langs mijn zij, tot hij bij mijn m'n kont uitkomt en daar zachtjes in knijpt. Ik kreun door zijn aanraking. Ineens maakt Jack een hele snelle beweging om bij de telefoon te komen en het gesprek met Damian weg te drukken. Ik sla mijn handen voor mijn mond uit schaamte. Kreunde ik nou echt door zijn aanraking? Dit had ik nog nooit meegemaakt. Als ik merk dat Jack naar me kijkt doe ik gelijk mijn handen ook voor mijn hele gezicht. Ik kan wel door de grond zakken. Help. En die kus...Hij kuste me. Om...om Damian te overtuigen. Mijn eerste kus is een leugen.

Ik schrik als ik merk dat Jack me optilt. Uit schrik pak ik zijn schouders vast. Hij zet me neer op de wasbak en gaat tussen mijn benen in staan.

'Wat is er? Wat gebeurde er net?' vraagt Jack.

'Wat? Wat bedoel je wat gebeurde er net?!?' zeg ik paniekerig.

'Waarom ben je nu zo in paniek krullenbol?'

'Waarom?!? Omdat ik me doodschaam. Door mijn eigen reactie...en door jou. Jij doet dit gewoon omdat je denkt dat het hem dan overtuigd ofzo. En dan ineens kus je me. En de eerste keer dat ik gekust ben is nu om iemand anders te overtuigen. Niet...niet omdat je het allebei gewoon wilt. En dat geluid...echt zo'n geluid heb ik nog nooit gemaakt, en nu heeft Damian dat ook gehoord. En...ik schaam me gewoon dood nu. Kan ik niet gewoon...'

Ik probeer van de wasbak af te glijden maar Jack legt allebei zijn handen op mijn benen waardoor ik niet kan bewegen. Ik heb geen andere keuze dan hem aankijken.

'Lara...' begint Jack.

'Nee Jack. Ik meen het' val ik hem in de rede. 'Voor jou betekend een kus misschien niks maar ik had altijd gedacht dat in ieder geval de eerste keer dat het gebeurde enigszins speciaal zou zijn. Dat het iets is waar je later aan terug denkt, wat een positieve herinnering is. Dat is nu gewoon helemaal weg en dat moment krijg ik nooit meer terug.

'Je hebt gelijk. Sorry Lara. Ik had wel het idee dat je nog maagd was maar ik wist niet dat je echt nog nooit iets had gedaan met een jongen. Het spijt me'

We kijken elkaar aan.

'Sorry. Het is mijn schuld. Ik heb gezegd dat je mijn vriend was. Het is niet eerlijk als ik boos ben op jou. Het was gewoon zo'n lange dag en... ik ben gewoon zo boos op mijn ouders en Damian...'

'Hé, ik bracht je op het idee krullenbol' zegt Jack dan.

Ineens kan ik de tranen niet meer tegen houden. Ik huil niet snel, misschien is het nu omdat het zo laat is, de stress en de spanning van vandaag...ik weet het niet.

'Kom hier' zegt Jack als hij zijn een arm onder mijn benen schuift en de ander om mijn rug heen slaat en me optilt. 'Het is bedtijd.'

Jack tilt me naar het bed toe. Ik ben nog steeds aan het snikken als hij me in het bed legt.

'Schuif eens op' zegt hij. Ik doe wat hij zegt en hij komt naast me in het bed liggen. Hij zit nog een beetje recht tegen het hoofdbord aan. 'Kom hier' zegt hij als hij zijn arm omhoog doet en gebaard dat ik bij hem moet komen liggen.

'Je hebt geen shirt aan' zeg ik tegen hem alsof hij dat vergeten zou kunnen zijn.

'Dat station zijn we nu toch al gepasseerd' lacht hij. Jack pakt me beet en trekt me naar zichzelf toe. Ik lig met mijn hoofd op zijn borst. 'Ontspan een beetje' zegt hij als hij met zijn hand zachtjes door mijn haar beweegt. Het voelt zo fijn, dat zijn hand door mijn haar gaat. 'Doe je ogen maar dicht' fluistert hij.

'Ik maak het nog wel goed, van die kus' zegt hij als hij een kusje geeft op mijn hoofd.

Ik ben zo moe dat ik niet meer kan antwoorden. Zijn hand blijft door mijn haar gaan en ik val als een blok in slaap.