Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 39

Ik durf niet te bewegen. Ik kan niet bewegen.

'We komen er zo aan' roept Jack gehaast terug.

'Oké, laat het niet koud worden!' horen we Miranda roepen.

Ik zet een stap naar voor om op adem te kunnen komen. Jack pakt mijn arm vast en draait me om. Hij bekijkt onderzoekend mijn gezicht. Alsof hij me probeert te peilen door me zo aan te blijven kijken. Zijn ogen gaan van de ene kant van mijn gezicht naar de andere.

'Gaat het?' vraagt hij als hij zijn hand onder mijn kin legt zodat ik hem aankijk.

'Hmh, waarom zou het niet gaan?' reageer ik.

'Lara...' zucht hij.

'Wat?' vraag ik.

'Niet doen' zegt hij als hij me serieus aan kijkt.

'Wat? Ik weet serieus niet waar je het over hebt' zeg ik.

'Niet doen alsof er net niks gebeurd is. Altijd als er iets gebeurt, hoe klein het ook is... doe je een paar minuten later alsof het niet gebeurt is.'

'Zullen we die koffie gaan drinken' zeg ik. 'Voordat het koud is.'

'Ehm, ja. Één ding nog though' zegt Jack.

'Wat?' zeg ik als ik hem weer aankijk.

Die verdomde groene ogen van hem... 'Jack...ik. Ik weet niet...'

Verder dan dat kom ik niet. Hij drukt zijn lippen op de mijne voordat ik verder kan praten. Het is een zachte maar dwingende kus. Als hij zich terugtrekt kijkt hij me weer aan.

'Oké?' vraagt hij.

'Oké' antwoord ik.

Ik weet niet wat dit kleine woordje nu allemaal inhoud. Ik weet niet waar ik oké tegen gezegd heb. Ik weet alleen dat ik het graag wilde.

Voordat we naar het keukentje gaan om koffie te drinken pakt Jack wat droge kleding voor ons.

Gelukkig liggen ze hier, dan hoeven we niet zeiknat door allemaal kamers te lopen. Ik leg de handdoek die hij me heeft gegeven opzij.

'Hier dit zal je wel passen' zegt Jack als hij me wat kleren aangeeft.

'Dankjewel' zeg ik. Ik wacht nog even met omkleden. Ik kijk naar Jack. Zonder shirt. Fuck. Hij pakt een zwart t-shirt en trekt het over zijn hoofd terwijl hij me blijft aankijken. Ik kan die groene ogen niet loslaten. Dan begint hij zijn riem los te maken.

'Wat doe je?' vraag ik.

'Omkleden natuurlijk' zegt hij. 'Maar als je niet alles wilt zien moet je even wegkijken want ik ga geen doorweekte boxer aan houden krullenbol' zegt hij vervolgens met een grijns.

'Al mag je van mij gewoon blijven kijken' knipoogt hij naar me.

Ik rol met mijn ogen naar hem en draai me dan om.

'Weet je het zeker' vraagt hij lacherig.

'Jup' antwoord ik.

Ik wacht geduldig en probeer de verleiding te weerstaan om me toch om te draaien. Ik moet toegeven dat hij me nieuwsgierig maakt. Naar alles.

'Je kan je weer omdraaien hoor schat' zegt hij.

Als hij me schat noemt gaat er zo'n fijn gevoel door mijn helle lichaam gaat. Hoe krijgt hij dat voor elkaar met zo'n klein woordje.

'Als ik jou was zou ik ook geen natte dingen daar onder aan houden. We zijn zo weer thuis' zegt hij.

'Wat? Wat moet ik dan? Ik...'

'Gewoon alleen dat broekje en mijn shirt aan' reageert hij.

'Verder niks?' vraag ik.

'Verder niks' antwoord hij.

'Ik weet het niet' zeg ik. Moet ik dat wel doen? Is dat raar? Ik zie het nou ook niet echt zitten om straks heel zijn autostoel nat te maken omdat het water gewoon door de stof heen drukt.

'Ehm...oké dan' zeg ik.

Jack blijft me aankijken. Waarom blijft hij zo kijken?

'Mag ik...eh...mag ik me dan even omkleden' vraag ik.

'Jij was toch degene die er geen probleem mee had om je om te kleden bij jongens?'

'Dit is niet hetzelfde' zeg ik.

'Oh. Hoezo dat dan krullenbol?' vraagt hij als hij naar me toe komt gelopen.

'Gewoon. Jij bent niet zoals Dylan.' Zeg ik.

'Geloof mij maar, wat ik in mijn hoofd heb als jij je omkleed zal niet heel anders zijn dat waar Dylan aan denkt schat'

Daar is dat gevoel weer. Ik ben zo fucked als ik nu nog afstand van hem wil gaan houden.

'Nou, oké dan maar ik denk wel anders over jou dan dat ik over Dylan denk' zeg ik dan.

Kut. Heb ik teveel gezegd nu?

'Hmmh, en wat mag dat dan zijn?' vraagt hij als hij nog maar een kleine stap van me verwijderd is.

'Nou Jack...' zeg ik

'Lara...' zegt hij als hij zijn handen op mijn heupen legt.

Ik slik. Het valt hem gelijk op waardoor hij me beschuldigend aankijkt met opgetrokken wenkbrauwen.

'Dat bedoel ik dus' zeg ik.

'Oké' zegt hij terwijl hij zijn vingers langs mijn halter hemdje laat gaan. Hij tilt de stof een klein beetje omhoog.

'Zal ik je helpen?' vraagt hij. 'Ik wil je graag helpen' zegt hij als ik zijn vingers langs mijn huid voel gaan.