Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 23

Ik kijk even op mijn horloge. Het is precies een kwartier later. Waarom heb ik Jack gebeld...waarom kon ik me niet gewoon bedenken dat ik Dylan ook had kunnen bellen. Ik leg mijn hoofd achterover tegen mijn stoelleuning aan. Ik doe mijn ogen dicht zodat ik me heel eventjes kan voorstellen dat ik mezelf niet in zo'n ongemakkelijk situatie bevindt...die ik zelf veroorzaakt heb. Ik zucht en kreun geërgerd naar mezelf. 'Wat ben ik toch een idioot' zeg ik tegen mezelf.

Ik schrik me rot als er op mijn raam wordt geklopt. Jack kijkt me lachend aan. Ik schraap mijn keel en stap uit mijn auto.

'Hoi' zeg ik dan.

'Hey. Praat je altijd tegen jezelf in je auto?' lacht hij

'Alleen bij speciale gelegenheden' zeg ik als ik om hem heen loop zodat ik bij de achterbak van mijn auto kan. Ik til mijn koffer eruit.

Jack moet alleen maar harder lachen. Hij loopt naar me toe en ik betrap mezelf erop dat ik mijn adem in hou als hij dichtbij me komt staan. 'Geef die maar aan mij' zegt hij als hij de koffer van me aanpakt.

'Oh. Dankje' zeg ik. Ik weet niet goed wat ik anders moet zeggen. 'Was je op een feestje?' vraag ik aan hem.

'Ja maar er was niet zo veel aan. Hoezo? Jaloers?' vraagt hij met een grijns op zijn gezicht als hij weer een stap in mijn richting zet. Waarom moet hij altijd zo dichtbij komen staan. Dan kan ik niet goed nadenken.

'Wat? Nee! Waarom zou ik nou weer jaloers zijn als jij op een feestje bent?' zeg ik boos.

Hij haalt lachend zijn schouders op. 'Omdat we maandag op date gaan' zegt hij dan.

'Mijn ouders geloofde het, dat betekend niet dat je me daadwerkelijk echt moet mee nemen. En ik vroeg me alleen maar af of je op een feestje was om te checken dat je niet drinkt als je rijd' zeg ik dan.

'Geen druppel op krollenbol' zegt hij als hij zijn handen onschuldig omhoog houd. 'Jammer, ik had wel leuke plannen' zegt hij daarna.

'Nou mijn ouders zijn al overtuigd dat je mijn vriend bent dus je hoeft geen moeite te doen'

Shit, waarom zei ik dat nou?

'Ohja? Was je zo overtuigend krullenbol'

'Ja. Ik kan erg overtuigend zijn als ik wil' zeg ik. Ik weet niet wat ik doe maar ik probeer zelfzeker over te komen... i guess.

'Dat geloof ik' zegt Jack tegen me. 'Kom maar, mijn auto staat daar' gebaart hij naar een zwarte Audi.

'Mooie auto' zeg ik tegen hem.

'Dankje, het is een erg...praktisch formaat' zegt hij weer met die grijns op zijn gezicht.

Het ziet eruit als een normale, wel wat luxere auto. Ik snap niet wat hij bedoelt.

'Hij is toch even groot als de meeste auto's?' vraag ik.

'Ja klopt, maar ik heb het over de binnenkant' zegt hij als hij mijn koffer in de achterbak legt.

Ik kijk even door het raampje bij zijn auto naar binnen.

'Ik snap het niet' zeg ik als ik hem aankijk.

'Ga maar zitten, dan zie je het van zelf' zegt hij.

Ik stap in zijn auto die raar genoeg naar pepermunt ruikt. Jack gaat achter het stuur zitten.

We staan nog stil op de parkeerplaats. Ik kijk weer rond in de auto nu ik zit.

'Ik snap het nog steeds niet.' Zeg ik als ik hem aankijk. Terwijl Jack me met zijn felgroene ogen blijft aankijken komt hij steeds dichterbij me. Wat is hij aan het doen. Hij leunt over me heen en pakt iets onder mijn stoel. Ineens schiet mijn stoel hard naar achter. Ik slaak een gilletje van de schrik. Jack moet gelijk lachen.

'JACK!!!' roep ik. Daardoor moet hij alleen nog maar meer lachen. Ik zie die pretlichtjes weer verschijnen in zijn ogen.

'Wat heb je hier nou weer aan?' vraag ik. Ik zit nu een heel stuk naar achter...leuk? Meer beenruimte.

'Nou achter jou...zit er nog een hendeltje.' Zegt Jack. Hij komt weer dichterbij en leunt nu nog meer over me heen. Ik voel dat mijn ademhaling sneller gaat. Hij beweegt zijn hand langs mijn arm naar de zijkant van mijn stoel. Zonder waarschuwing klapt de rugleuning van de stoel in één keer helemaal achterover. Ik gil weer door de schrik en ik heb mijn ogen dicht. Ik hoor Jack lachen. Hij hangt nog steeds boven me als ik mijn ogen weer open doe.

'Gaat het?' lacht hij.

'Ja' zeg ik zachtjes.

'Weet je dat zeker?' vraagt hij als hij naar onder gebaard. Ik kijk naar beneden om te zien wat hij bedoelt. Kut. Ik zie nu pas dat ik door de schrik zijn T-shirt heb vastgepakt bij zijn zij en mijn andere hand heb ik op zijn schouder.

'Oh. Kut. Sorry' zeg ik als ik hem zo snel mogelijk los laat.

'Je hoeft echt niet altijd sorry te zeggen hoor. Dat zou sowieso moeten betekenen dat ik het erg vind en dat vind ik sowieso niet' zegt Jack als hij me nog steeds aan blijft kijken. Ik kan bijna niet meer ademen in zijn bijzijn. In ieder geval, niet als hij zo dichtbij is. Ik slik. Ik hoop dat hij dat niet gehoord heeft.

'Begrijp je het nu?' vraagt hij weer met die grijns op zijn gezicht

'Ik heb geen idee waarom je ooit je stoel zo zou willen leggen maar als het jou blij maakt...' zeg ik verward.

'Ben je nou echt zo onschuldig dat je dit niet snapt?' lacht Jack

'Wat?' vraag ik

'Weet je hoe makkelijk het is voor mij om nu boven op je te komen liggen krullenbol. Dat gaat niet zo makkelijk in elke auto' zegt Jack.

'Wat?!? Ow. Nee. Bah' zeg ik als ik omhoog schiet zodat ik rechtop zit en Jack een beetje op afstand kan houden. Ik kijk opnieuw om me heen.

'Zoek je iets' lacht hij.

'Ja of ik niet ergens vreemde plekken zie waar ik in zit...' zeg ik.

'Ik heb deze auto pas een maand Krullenbol' lacht hij.

'Oh. Nou. Ik weet niet hoe druk jij bent in een maand' zeg ik als ik hem weer durf aan te kijken.

'De meeste actie die deze auto heeft gezien is wat ik net met jou gedaan heb' zegt hij lachend.

'Sure' zeg ik. Ik weet niet of ik hem moet geloven.

'Hé, als je me niet geloofd bewijs ik het wel met een pinky swear hoor. Volgens Jess is dat heilig' zegt hij.

'Oké dan. Dan móet het wel waar zijn' lach ik. 'Hoe doe ik deze dubieuze stoel weer in een normale positie?'

Jack moet lachen.

'Wat nou?' vraag ik aan hem.

'Niks. Dubieuze stoel. Wel een mooie beschrijving' zegt hij. 'De hendel onder bij je voeten aan links' zegt hij. Ik vind de hendel en merk dat ik daarmee de stoel weer naar voor kan schuiven.

'En de leuning?' vraag ik.

'Rechts achter bij je arm' zegt hij.

Ik vind de hendel maar het lukt me op de een of andere manier niet om de leuning in beweging te krijgen.

'Hulp nodig?' lacht Jack.

'Nee.' Zeg ik. Ik blijf de hendel proberen. Jezus... wat een rot ding. Ik krijg het echt niet in beweging.

'Kom hier, anders zijn we hier overmorgen nog' zegt Jack als hij weer over me heen leunt en de hendel in één beweging in klikt waardoor de leuning weer omhoog komt.

'Natuurlijk...' zeg ik sarcastisch.

Jack laat zijn hand zakken maar zijn blik blijft even op mijn ogen hangen. Ik zie iets in zijn ogen. Niet de pretlichtjes van net, maar iets anders. Ik weet alleen niet wat.