Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 15

Ik heb de hele week mijn best gedaan om Jack te vermijden. Gelukkig ben ik hem nergens tegengekomen. Op donderdag waren Jess en Denise nog langs gekomen tijdens mijn werk om alvast gedag te zeggen omdat ze vrijdagochtend al vertrekken. Ik heb vandaag alleen nog een hoorcollege voordat ik naar mijn ouders vertrek. Ik heb al mijn spullen voor het weekend al in de achterbak liggen. Ik kijk even hoe het thuis gaat, als mam echt irritant gaat doen over Damian dan blijf ik niet tot zondag, dan ga ik morgen alweer terug. Ik pak mijn autosleutels en trek de deur achter me dicht. Dan loop naar mijn auto voor mijn laatste college voor het weekend.

Ik zit nog steeds heel erg met wat er met Jack is gebeurd. Ik schaam me echt dood. Net als ik uit de collegezaal loop zie ik hem in de hal staan. Kut. Ik draai me om, kijkend of er een andere uitgang is maar hij heeft me al gezien. Kut kut kut.... Ik loop richting de schuifdeuren die dicht bij de parkeerplaats is.

'Lara' roept Jack gelijk als hij me ziet.

'Eh, hi' zeg ik ongemakkelijk tegen hem. Ik probeer oogcontact te vermijden. Hij draagt een wit shirt en een korte broek van donkere jeans stof. Waarom ziet hij er zo perfect uit, dat maakt dit alles alleen nog maar meer beschamend.

'Hoe eh... hoe gaat het?' vraagt hij.

Langzaam loopt de hal leeg. Alleen Jack en ik staan er nog.

'Ja, ik eh, heb nu weekend dus ik ga nu gelijk door naar mijn ouders. Ik moet nog vier uur rijden dus ik ehhh..ik ga er nu maar vandoor'

'Heb je niet nog even tijd om koffie te drinken?' vraagt Jack.

'Nee, sorry. Ik zie Lux niet zo vaak en ik wil nog even met haar alleen kunnen zijn voor we gaan eten'

'Oh oké' zegt Jack iets wat teleurgesteld.

Voor ik wil weglopen houd hij me tegen. 'Lara' zegt hij als hij mijn arm vast pakt. 'Wacht heel even.' Ik sta stil maar ik kijk hem nog steeds niet aan. Ik schaam me echt dood. Jack legt zijn hand onder mijn kin en tilt mijn hoofd zachtjes omhoog zodat ik hem wel moet aankijken. Ik sluit mijn ogen en zucht voordat ik ze weer open doe.

'Ik wil niet dat je je ongemakkelijk voelt door mij Lara. Ik had niks moeten zeggen. Het spijt me echt' zegt hij.

'Ik had gewoon beter moeten opletten, sorry' zeg ik tegen hem. 'Ik schaamde me echt dood'

'Schat, geloof me. Je hebt niks om je voor te schamen' antwoord Jack.

'Jack...'

'Sorry, het is de waarheid.' Zegt hij als hij zijn handen onschuldig in de lucht steekt.

Ik kijk ongemakkelijk weg.

'Nu staan we in ieder geval een beetje quitte. Je hebt mij toch ook al zonder shirt gezien' zegt hij weer met die grijns op zijn gezicht.

'Nou Jack....stil!!!, dadelijk hoort iemand het nog' zeg ik waarschuwend.

'Wat? Dat je ogen zo groot werden toen ik mijn shirt uit deed' zegt hij expres nog harder.

'Nou...!! Stilll' zeg ik als ik naar hem toe stap en mijn hand over zijn mond leg.

'Niet doen Jack' zeg ik als ik hem aankijk. Ik voel zijn lippen tegen mijn hand aan en ineens begint mijn hart te kloppen als een gek.

Ik voel gewoon onder mijn hand dat hij moet grijnzen om mijn reactie. Zelfs aan zijn ogen kan ik het zien. Gelukkig is er niemand anders in deze hal.

Jack pakt mijn hand vast die op zijn mond ligt maar in plaats van mijn hand los te laten laat hij de zijne erop liggen en beweegt hij mijn hand langzaam naar beneden. Langs zijn borstkas. Ik voel kippenvel ontstaan over mijn hele lichaam en ik begin sneller te ademen. Hij beweegt mijn hand nog lager, langzaam over zijn buik. Ik voel zijn buikspieren door zijn shirt heen. Hij beweegt steeds lager. Ik voel de warmte van zijn lichaam. 'Je mag ook onder mijn shirt voelen' fluistert Jack bij mijn oor.

Ik kom weer een beetje bij zinnen door zijn stem. Ik trek mijn hand terug. Ik hap een paar keer naar adem. Ik ben gewoon bijna aan het hijgen zo erg is het. Ik voel dat zelfde gevoel weer daar beneden wat ik de laatste tijd steeds vaker krijg als Jack in de buurt is.

'Ik...ik moet echt gaan rijden nu' zeg ik buiten adem.

'Zeker weten?' vraagt Jack terwijl hij me aankijkt met zijn groene ogen en op zijn lip bijt.

Fuck.

Ik slik hoorbaar. 'Niet doen' zeg ik tegen hem.

'Wat, ik doe niks' grijnst hij.

'Oké maar ik moet echt gaan nu, ik zie je volgende week wel weer' zeg ik tegen Jack.

'Krijg ik geen afscheidsknuffel' lacht hij naar me.

'Wat?' vraag ik verbaasd.

'Een knuffel. Dat deed je met Dylan ook toch. Als vrienden' zegt hij speels.

Godver Jack....

'Eh, oké' zeg ik en ik stap naar hem toe om hem een knuffel te geven. Jack slaat zijn armen om me heen. Hij ruikt...zoooo lekker. Ik weet niet wat voor luchtje dit is maar het is nu al de lekkerste die ik ooit geroken heb. Dit is niet zoals de knuffel met Dylan. Ik kan nu alleen maar denken aan Jack zijn sterke armen om me heen. De warmte die van hem af komt... Als ik hem langzaam los laat zakken zijn handen naar mijn middel. Daar blijft hij me vast houden. Ik voel mijn hart helemaal tekeer gaan. Wat gaat hij doen. Hij leunt naar voor en geeft me een kus op mijn wang en fluistert dan: 'Zie je, een jongen weet echt wel wat hij doet als hij je zo knuffelt en een kus geeft. Alleen had Dylan gehoopt dat hij de reactie zou krijgen die je nu op mij hebt'

Ik slik weer, niet in staat om iets te zeggen. Ik heb alleen maar de neiging om mijn lichaam tegen de zijne te duwen. Ik wordt gek van deze jongen.

Als hij me los laat zegt hij nog 'Veel succes vanavond met je diner. Als die kerel raar doet bel je mij maar krullenbol' knipoogt hij.

'Noem me nou niet telkens zo' zeg ik uiteindelijk.

'Je vind het wel leuk' grijnst hij naar me.

'Goeie reis lekkerding' vervolgt hij.

'Jackkkkk. Stop nou eens'

Hij moet alleen maar lachen. Ik rol m'n ogen naar hem.

'Nou, fijn weekend' zeg ik tegen hem

'Jij ook' antwoord hij.

En dan loop ik naar de schuifdeuren om naar mijn auto te gaan.