Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 67

Ik probeer niet te veel te denken aan hoe Jack me net heeft aangeraakt op zijn kamer als ik weer de trap af loop. Het is moeilijk want elke keer als het in mijn hoofd op komt voel ik zijn handen weer op mijn lichaam en ik vervloek mezelf dat mijn lichaam zodanig schreeuwt om zijn aandacht.

Ik wil eigenlijk niet boos zijn. Wat had ik anders van hem moeten verwachten? Ik ben degene die nog wilde wachten met het vertellen. Vind ik het moeilijk omdat het hem zo makkelijk afgaat om ongeïnteresseerd in me over te komen?

Jezus...ik klink nu echt als een of andere hopeloos verliefde tiener. Ik schaam me gewoon voor mezelf.

Wacht. Shit. Ben ik...? Vind ik hem echt zo leuk, dat ik verliefd begin te worden? Als ik me dat afvraag dan denk ik aan wat mijn moeder altijd zegt: "Gevoelens maken je zwak, je kan ze beter voor jezelf houden zodat niemand er misbruik van kan maken"

Volgens haar ben je, als je je gevoelens uit, een te makkelijk doelwit. Mijn moeder gaat altijd uit van het slechtste van mensen. "Op die manier kunnen ze je in ieder geval nooit teleurstellen" zegt ze daar altijd over.

Ik zucht.

'Hey, ik heb even een nieuwe koffie voor je gezet' zegt Jess als ik haar tegenkom in de keuken. 'Jack zei dat je gebeld werd door je familie, dus ik dacht die ander zal vast wel koud zijn als je weer beneden komt' lacht ze naar me.

Jess is altijd zo aardig. Ze geeft echt om mensen. Er zijn weinig mensen die de vraag: "Hoe gaat het met je?" stellen en ook echt het antwoord daarop willen weten. Maar Jess is een van die mensen.

'Dankjewel, daar heb ik echt trek in' zeg ik.

'Hoe ging het telefoongesprek?' vraagt ze aan me.

'Ja, het ging wel prima' zeg ik met een lach. Ik heb geen telefoon gesprek gehad. Maar die vrijdag heeft me genoeg emoties bezorgd om me daar nu nog kut over te voelen. En alles nu met Jack erbij...wat moet ik hier nou allemaal mee.

'Lieverd, mij hou je niet voor de gek met die neppe glimlach' zegt Jess als ze dichterbij me komt staan.

'Oké' zucht ik terwijl ik de emoties bijna niet meer de baas kan zijn.

'Hey, ga even zitten. Dan roep ik Denise en dan praten we gewoon even hier. Desnoods sluit ik die jongens buiten op' zegt Jess.

Ik heb nog nooit de mogelijkheid gehad om met iemand te praten over dit soort dingen. Ik sta er niet alleen voor. Ik kan hun advies vragen, hun meningen. Ik hoef niet meer overal alleen voor te vechten zoals ik altijd gedaan heb.

Jess kijkt me aan terwijl ik tranen in mijn ogen voel opkomen.

'Ach meis toch' zegt ze als ze me een knuffel geeft. Inmiddels voel ik de tranen over mijn wangen rollen van alle emoties. Ik kan het niet meer inhouden.

'Het was zo rot vrijdag. Ik begrijp het gewoon niet, ik begrijp niet dat ze zulke dingen verwachten. Ik haat haar erom. Het was vreselijk en ik heb mijn zusje nauwelijks gezien. En ik wilde zo graag gewoon naar huis... en toen kon ik niet naar binnen...Het was gewoon allemaal zo rot' snik ik bij haar uit.

Jess pakt wat keukenrol voor me en geeft het aan.

'Ik roep Denise even, dan moet je ons alles vertellen wat er is gebeurd. Schat, het is zo belangrijk om af en toe even je hart te luchten' zegt ze tegen me.

Jess loopt naar de opening van de schuifpui. 'Denise' roept ze. 'Kan je even hier heen komen, dan kunnen we hier even praten. Het gaat niet zo goed' zegt ze wat zachter.

Ik kan het huilen bijna niet meer stoppen. Normaal huil ik bijna nooit en nu, ineens komt alles eruit en ik kan er niks tegen doen.

'Ow lieverd!' zegt Denise als ze me ziet zitten.

'Nee Jack niet nu' hoor ik Jess zeggen bij de deuropening.

'Ik wil gewoon even weten of alles goed gaat' hoor ik hem zeggen.

'Ja. Het gaat prima, ze heeft ons gewoon even nodig nu' reageert Jess.

'Het klinkt niet alsof alles prima gaat' zegt Jack boos.

'Wat zou jij er aan willen doen dan? Laat ons nou gewoon even met haar praten. Wij kennen haar beter dan jij' zegt ze.

'Dat denk je' bijt hij haar toe.

Waarom moet hij nou zo doen. Het ene moment kan hij niet snel genoeg bij me uit de buurt komen en dan ineens maakt hij zich weer zorgen. En dat terwijl iedereen het kan horen. Misschien moet hij eens nadenken over wat hij wil, in plaats van dat ik er over moet denken wat ik wil....

'Jack, kom gewoon even bij ons zitten man' zegt Reede.

'Ja, ga jij je er ook even mee bemoeien' zegt Jack nog bozer.

'Gast, ik weet niet wat er met jou is, maar als jij zo tegen mijn meisje doet... Natuurlijk om ik er dan tussen. We weten allebei dat ik je tegen de grond zou werken om Jess haar zin te geven dus maak het me nou niet zo moeilijk en kom gewoon zitten'

'Prima...' zegt Jack boos. Hij probeert even over Jess heen te kijken en kijkt me dan recht in mijn ogen aan waardoor de tranen alleen maar meer gaan stromen.