Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 70

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Hoe kan ik dat brengen...Ik vind je aanbod lief maar als iemand ons samen ziet en het komt bij de pers dan krijg je allemaal mensen achter je aan die je gaan lastig vallen... Dat wilt niemand toch.

'Lieverd, anders zet je even in een berichtje wat je allemaal nodig hebt van thuis, dan ga ik het halen met Denise. Reede, Callum en Thomas zorgen dan voor de barbecue en de wijn en dan kunnen Jack en jij hier even over praten. En misschien ook over dat andere' zegt Jess.

Dat is wel een goed idee ja. En dat andere...oh kut...Damian die hierheen gaat komen. Dat gaat Jack niet leuk vinden.

'Ehm, ja is goed. Dankjewel' zeg ik tegen Jess.

Ik maak samen met haar een lijstje terwijl Jack me bezorgd aan blijft kijken. Zijn ogen braden bijna op me.

De jongens gaan boodschappen doen en Jess en Denise gaan naar mijn appartement. En dan ben ik weer alleen in dit grote huis, met Jack.

Hij doet de voordeur dicht achter Jess en Denise en komt dan gelijk naar me toe gelopen. Ik sta nog steeds tegen het aanrecht aan. Jack staat heel even stil bij de ingang van de keuken en loopt dan in een paar snelle stappen naar me toe. Hij legt zijn handen om mijn gezicht heen en kijkt me aan.

'Ik wil niet dat je me zo wegduwt' zegt hij. 'Het was verdomde moeilijk om buiten te zitten en te doen alsof er niks aan de hand was terwijl het duidelijk was dat jij hier binnen aan het huilen was. Schatje wat was er aan de hand?' vraagt Jack.

'Gewoon alles. Het was me allemaal even teveel en ik had advies nodig. En ik wilde eerlijk zijn. Maar dat is niet altijd makkelijk. Dit is ook allemaal nieuw voor mij...' probeer ik uit te leggen. 'Het was ook fijn om even met Reede te praten, hij weet een beetje hoe het is om beoordeeld te worden op je achternaam'

'Ik snap het' zegt Jack. 'Wat moest je met me bespreken? Heb je ze verteld over ons?'

'Nee. Ik wist niet of je daar...of we daar al klaar voor zijn. We hebben letterlijk pas een half weekend met elkaar door­gebracht. En daarbij, moet je wel weten wat het inhoudt... Als je woensdag met me mee gaat...Als we gezien worden door iemand, of er wordt een foto gemaakt, dan gaan er vragen komen. Het bedrijf van mijn vader komt met zoveel gevestigde aandacht op ons persoonlijke leven. Ik wil helemaal niks meer met dat bedrijf te maken hebben, ik wil mijn aandelen niet, ik wil gewoon een andere achternaam...' zucht ik.

'Ik snap wat je bedoelt met dat we elkaar nog niet lang kennen maar denk maar niet dat je onder die date uit komt morgen, ook niet als je me probeert af te schrikken. Ik snap dat je het misschien nog niet aan onze vrienden wilt vertellen, dat we eerst zelf moeten kijken wat het is. Maar de rest, dat heb ik je al verteld Lara...het maakt me niet uit' zegt hij als hij zijn handen om mijn middel legt. Hij brengt zijn lippen naar me toe en kust me zachtjes. Hij veegt mijn tranen weg. Ik was die date al helemaal vergeten. Ik wist niet dat hij dat serieus meende...Ik kus hem terug. Ik wil niet meer nadenken, ik wil dat hij al mijn gedachten laat verdwijnen als sneeuw voor de zon maar ik weet dat ik hem eerst over Damian moet vertellen.

'Ik moet nog iets met je bespreken...Over Damian'

Jack zijn blik veranderd gelijk bij het horen van zijn naam.

'Wat is er met hem?' vraagt hij.

'Hij komt woensdag voor een uitwisseling hierheen. Hij heeft iemand nodig voor een rondleiding en de student die dat doet krijgt een studiepunt. Hij moet die student zelf vinden...en ik kom nog een studiepunt te kort' probeer ik zo duidelijk mogelijk uit te leggen.

'Nee, hij zoekt maar iemand anders' zeg Jack direct.

'Jack, ik heb dat punt echt nodig. Het is maar een halve dag en hij denkt toch al dat je mijn vriend bent.'

'Mag ik dan langs komen om dat aan hem te bewijzen?' vraagt hij.

'Is dat de enige manier waarop je ja gaat zeggen?'

'Ja' zegt Jack.

Ik zucht. 'Oké dan, maar ik weet niet hoe je dat wilt gaan doen zonder dat je vrienden het zien'

'Ik vind wel een manier' zegt Jack.

'Of eigenlijk...heb ik misschien wel een beter idee' zegt Jack

'Vertel?'

'Als hij jouw naam nou doorgeeft maar ik doe het? Dan laat ik hem het hele pleuris campus wel zien' zegt Jack.

'Ik weet niet of ze gaan controleren...' zeg ik. 'Ik heb dat punt echt nodig'

'Oké, nou dan doen we het wel samen' zegt Jack.

'Mmh, we kijken nog wel. Mag ik daar even over nadenken?'

'Zolang je maar weet dat ik je niet met hem alleen ga laten' zegt Jack

'Jess en Denise hebben met me afgesproken dat ze hem in de gaten houden als ik aan het werk ben zodat hij er niet achter komt dat ik een bijbaantje heb'

'Als hij hier maar geen stap binnen zet want ik sleur hem er uit. En als hij jou met één vinger aanraakt dan ga ik me niet meer inhouden. Als hij ook maar een poging doet tot, dan schop ik hem al onderuit.'

'Wat is dat met jongens en hun testosteron...' zucht ik.

'Oh schatje, ik kan je wel even laten zien hoeveel testosteron ik heb hoor' zegt Jack met een grijns op zijn gezicht