Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 61

Als we beneden aankomen herken ik al gelijk welk nummer er op staat. Here me Calling van Juice WRLD. Die heb ik zelf ook in mijn lijst staan. Misschien hebben we wel dezelfde muzieksmaak. Al luister ik meestal wel van alles. Ik heb zelfs klassieke nummers in mijn lijst staan.

Ineens raak ik toch een beetje van slag. Durf ik wel zo naar buiten? Ik word me weer bewust van hoe ik normaal altijd naar mijn lichaam keek. Ik denk echt niet dat ik zo naar buiten kan. Mijn hart begint steeds sneller te gaan. NEE. Ik moet dit niet laten gebeuren. Ik moet niet meer in paniek raken door dit soort dingen. Maar echt naar buiten gaan durf ik ook niet.

Wat moet ik in godsnaam doen???

'Wat voor koffie willen jullie, dan zet ik het alvast en dan breng ik het wel naar het zwembad. Dan kunnen jullie alvast het water in en een beetje bijkomen van de reis' zeg ik tegen Jess en Denise. Het is het enige wat ik kan bedenken om wat uitstel te krijgen om naar buiten te gaan.

'Weet je het zeker? Ik kan wel helpen' zegt Denise.

'Nee joh, onzin. Ik kan wel even wat koffie zetten' probeer ik haar aanbod weg te wuiven.

'U sure?' vraagt Jess.

'Ja, het is geen moeite' zeg ik. 'Dus, wat willen jullie?'

'Doe voor mij maar een cappuccino' zegt Denise.

'En voor mij een dubbele espresso, dat kan ik wel gebruiken' zegt Jess.

'Is goed, komt eraan. Denk je dat de jongens ook wat willen?' vraag ik.

'Ik vraag het zo wel even' zegt Denise.

'Ja en anders pakt Reede dat zo wel' zegt Jess.

'Oké is goed, ik kom er zo aan' zeg ik tegen ze voordat ze naar buiten lopen.

Ik krijg gewoon klamme handen omdat ik zo zenuwachtig ben. Terwijl Jess en Denise naar buiten lopen, loop ik door naar de keuken.

Oké. Rustig blijven. Ik begin gewoon met koffie maken en daarna zie ik wel verder. Ik zet als eerst de cappuccino voor Denise en daarna de dubbele espresso. Zelf kies ik een gewone koffie met wat suiker. Ik pak alvast de cappuccino en de espresso. Ik beslis die eerst naar Jess en Denise te brengen. Ik ken mezelf, als ik ze alle drie ga dragen laat ik er onderweg zeker een vallen. Ik draai me om met de twee kopjes in mijn handen.

'Mogen daar nog twee zwarte koffie bij?' vraagt Jack als hij in de deuropening staat.

Ik schrik zo erg dat ik allebei de kopjes uit mijn handen laat vallen. Kut. Nu sta ik dus helemaal voor lul.

'Oh shit' zegt Jack als hij snel naar me toe loopt. 'Ik wilde je niet laten schrikken. Gaat het?' vraagt hij.

'Ik...eh...ik...Ja het gaat wel' zeg ik als ik door mijn knieën zak om de scherven van de kopjes op te rapen.

'Laat mij maar, zet jij maar nieuwe' zegt Jack als hij me weer omhoog helpt.

'Eh...ehm...sorry. Ik eh...schrok van je' zeg ik.

'Dat weet ik' zegt Jack. 'Maar laat mij het maar opruimen want als jij gaat bukken in dat badpak dan kan ik mijn handen niet lang thuis houden en dan maakt het me niet uit wie dat ziet'

'Oh' is het enige wat ik uitbreng. Ik draai me om en loop terug naar het apparaat.

'Ow fuck' hoor ik Jack zeggen.

'Wat is er?' vraag ik. Heeft hij zich gesneden aan het kopje?

'Nee. Niks' zegt hij. 'Is ehh...is die outfit van jou?' vraagt Jack.

'Nee, ik mocht het lenen van Jess. Mijn eh...bikini die ik mee had is te klein' zeg ik verlegen. Vind hij het niet mooi?

'Shit Lara' zegt hij.

Vind hij het zo erg dat ik dit draag? Misschien vind hij het echt niet mooi.

'Ik zie je denken. En ik kan nu al zeggen dat wat je je bedenkt niet is hoe ik erover denk' zegt Jack.

Oké, hij kan er voor zorgen dat ik ineens niet meer kan nadenken en nu kan hij ook nog eens gedachten lezen... Wat moet ik daar nou tegen kunnen doen?

'Ik probeer mijn best te doen. Maar ik kan me moeilijk inhouden als je zoiets aan heb. Schat. Het staat je fucking perfect, en ik heb het er moeilijk mee.' Zegt hij als hij een stap naar me toe zet. 'Het liefst zou ik je nu gewoon over dat aanrecht heen buigen en dat badpak van je lichaam af scheuren' fluistert hij.