Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 29

Ik word wakker en weet eventjes niet waar ik ben. Ik probeer met mijn hand mijn telefoon te vinden. Als ik hem uiteindelijk vind zet ik mijn zaklamp aan. Ohja...ik ben in het huis van Jack. Of...nouja, van Reede. Maar alleen Jack is er. Ik kijk even op mijn telefoon om er achter te komen hoe laat het is.

Oh fuck. Half één al. Ik heb lang geslapen, het was vannacht ook wel erg laat geworden. Ik denk terug aan wat er allemaal gebeurd is gister. Het gesprek met Dylan. Mijn eerste kus die me een veel beter gevoel gaf dan goed voor me is...

Hoe is het nog zo donker in deze kamer als het al middag is? Ik loop naar de gordijnen toe en schuif er eentje opzij. Gelijk word ik verblind door het daglicht. Dit zijn in ieder geval hele goede verduisteringsgordijnen.

Ik heb hele erge trek in koffie maar ik wil me eerst even opfrissen in de badkamer voordat ik Jack onder ogen durf te komen na wat er gister is gebeurd. En ik ben gister ook nog tegen hem aan in slaap gevallen. Ik heb niet eens gemerkt dat hij is weggegaan. Ik strijk het T-shirt dat ik aan hem even glad over mijn benen. Dan loop ik richting de badkamer. Als ik de deur open doe komt de geur van douchegel me tegemoet. Net als de stoom waarmee de badkamer gevuld is.

'Oh' is het enige wat uit mijn mond kom als ik Jack net uit de douchecabine zie stappen. Hij pakt echt nét op tijd een handdoek.

'Goeiemorgen slaapkop' zegt Jack vrolijk alsof dit de normaalste zaak van de wereld is.

'Doe je de deur nooit op slot als je gaat douchen?' vraag ik direct als ik die grijns op zijn gezicht zie.

'Waarom zou ik?' zegt hij.

'Om dit soort ongemakkelijke situaties te voorkomen' zeg ik.

'Ik hoorde je bij de deur en ik was toch al klaar, dus ik kon gewoon snel m'n handdoek pakken. Ik zie daar geen probleem in' zegt Jack 'Niks gezien wat je nog niet had gezien toch' lacht hij naar me.

'Jij zonder shirt is niet bepaald hetzelfde als in alleen een handdoek Jack' zeg ik geïrriteerd omdat hij me nooit serieus neemt.

'Hoezo niet?' vraagt hij serieus.

'Nou. Gewoon...gewoon omdat. Als je... als je zeg maar alleen je shirt uit hebt dan draag je nog een broek en ondergoed en...niet zeg maar niks...' stamel ik.

'Ja krullenbol. Meestal draag je niks als je doucht. Maar je ziet toch niks anders?' zegt hij lacherig.

'Het gaat gewoon om het idee' zeg ik dan.

'Dan ben ik best benieuwd wat voor ideeën jij krijgt van mij in een handdoek' zegt hij als hij een stap in mijn richting zet.

'Je kan ook nooit serieus zijn hè' zeg ik tegen hem terwijl ik hem boos aankijk.

'Nee' grijnst hij.

Ik zucht maar uiteindelijk schieten we om een of andere reden allebei in de lach als we elkaar serieus proberen aan te kijken.

'Kan eh... kan ik misschien ook even douchen?' vraag ik voorzichtig.

'Ja natuurlijk geen probleem, ik heb alleen geen eh...vrouwendingetjes ofzo. Dus je moet het doen met mijn shampoo en douchegel' zegt hij.

'Oh dat is helemaal niet erg hoor. Het ruikt lekker' zeg ik.

For fuck sake... Waarom zeg ik dat soort dingen hardop???

'Je overdenkt echt alles of niet' zegt Jack alsof hij mijn gedachte kan lezen.

'Misschien' zeg ik.

'Je moet een keer proberen om gewoon iets te doen zonder het eerst helemaal uit te denken. Misschien vind je het verrassend leuk' zegt Jack.

'Dat betwijfel ik'

'Ik zal je helpen' zegt hij. 'Wat doe je vandaag?'

'Eh, niet echt iets aangezien ik niet eens mijn eigen huis binnen kan' antwoord ik.

'Nou, mooi. Dan ga je vandaag met mij mee. Het is nu ongeveer één uur. Om twee uur moeten we bij mijn vrijwilligers werk zijn. Ik beloof je dat het leuk is. Het enige wat jij hoeft te doen is mee gaan. De rest zal vanzelf gaan, beloofd.' Zegt Jack.

'Ehh' begin ik. Ik ben eigenlijk verbaasd dat Jack vrijwilligerswerk doet. Om een of andere reden had ik dat niet van hem verwacht.

'Nee. Je moet niet nadenken. Gewoon mee gaan oké' zegt Jack als hij naar me toe loopt en me om een of andere reden een kus op mijn wang geeft. Er gaat een onverwachte tinteling door mijn lichaam heen. Jezus, wat is er mis met mij dat ik me zo voel omdat iemand me een kus geeft op mijn wang.

'Snel douchen jij. Ik zal koffie zetten' zegt Jack als hij naar me knipoogt terwijl ik een verbaasde blik in mijn ogen heb.

Zonder dat ik er nog een woord tussen kan krijgen loopt hij als de badkamer uit in zijn handdoek.

Zodra hij weg is slaat even de paniek toe. Wat gaan we eigenlijk doen? Wat voor vrijwilligerswerk doet hij eigenlijk? Wat als ik er niet goed in ben of als ik straks iets verpest. Misschien moet ik proberen wat Jack zei. Gewoon mee gaan en het laten gebeuren? Hoe erg zou het kunnen zijn?