Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 34

Al zou ik nu weg willen kijken, ik zou het niet kunnen. Zijn blik houd me vast. Ik heb nog nooit iemand zo lang aan kunnen kijken. De spanning is bijna voelbaar en het voelt alsof alle lucht mijn longen verlaat. Alsof hij de enige manier is om adem te halen. Ik moet iets doen. Ik ben alleen in tweestrijd met wat. Ik denk niet dat Jess en Denise hem kennen zoals hoe ik hem nu leer kennen.

Ergens aan de andere kant van de gang horen we een duur dicht gaan. We schrikken allebei op van het onverwachte geluid. Het geluid wordt vervolgd met luid geblaf uit de verschillende hokken hier.

'Volgens mij hebben ze honger' zeg ik tegen Jack als hij niet beweegt.

'Hmmh weet ik' zegt hij.

Hij laat zijn handen afzakken naar mijn heupen en houd me daar eventjes vast. Mijn lichaam rilt bijna onder zijn aanraking.

'Vooruit dan maar' zegt hij als hij me los laat.

Als hij van me af stapt draai ik me om, ik doe even alsof ik in de hokken kijk terwijl ik onhoorbaar naar adem probeer te happen. Ik heb het gevoel alsof ik een paar centimeter boven de grond zweef op dit moment.

Als ik naar het hok kijk waar ik voor sta kijk ik in de liefste ogen die ik ook heb gezien. Ik zie een grote Akita me aankijken. Zijn bruine ogen blijven me aankijken als hij begint te kwispelen.

'Hi lieverd' zeg ik tegen de hond. Hij komt gelijk naar me toe lopen en springt tegen het hek op zodat ik hem kan aaien. Hij doet me denken aan Yuki. Alleen dan een maatje groter.

'Oh misschien moet je een beetje voorzi...' hoor ik Jack zeggen als hij snel naar me toe komt lopen.

'of toch niet...' gaat hij verder.

Ik kijk Jack aan. 'Normaal wordt hij niet zo blij van onbekende maar kennelijk ben jij een uitzondering'

'Hij lijkt echt op Yuki, mijn eigen hond' zeg ik blij terwijl ik de hond blijf aaien. 'Alleen wat groter. Wat een schatje. Wat is zijn naam?' vraag ik.

'Ja...eh dus niet lachen om zijn naam' zegt Jack.

'Wat is zijn naam dan?' vraag ik nieuwsgierig.

'Jack...' zegt Jack.

Ik moet lachen. 'Echt?' vraag ik als Jack me zogenaamd beledigt aankijkt.

'Ja, zie je de gelijkenis niet ofzo' grapt hij als hij wijst naar de grote Akita.

'Oh ja echt sprekend. Kwijlen jullie allebei zoveel? Of ben jij de enige' daag ik hem uit.

'Oh we gaan het zo spelen' zegt Jack als hij me weer begint te kietelen.

'Neeee' roep ik. Op dat moment springt de Akita tegen het hek op en begint te blaffen naar Jack.

Jack steekt snel zijn handen in de lucht om de hond te laten zien dat hij me geen kwaad doet.

'Het is goed hoor Jack' zeg ik tegen de hond als ik mijn hand weer door het hok steekt. Gelijk likt hij mijn hand en begint hij weer te kwispelen als ik hem achter zijn oor krab.

'Ik vind je meer een Beer, dan een Jack als ik eerlijk ben' vertel ik tegen de Akita alsof hij me zou begrijpen.

De hond blaft zodra ik Beer zeg.

'Volgens mij is hij het daar mee eens' lacht Jack achter me.

'Wie heeft hem zijn naam gegeven?' vraag ik.

'Hij is op straat gevonden. Hij had al een paar dagen niet gegeten, of langer zelfs. Hij had een halsband om met de naam Jack maar hij was niet gechipt. Gevonden posters leverde ook niks op. Het komt vaak voor dat mensen hun hond ergens afgelegen dumpen als ze er niet meer voor willen zorgen. Mensen denken dat een grote hond leuk is, maar ze vergeten hoeveel werk het kan zijn. En dan komen ze hier...' vertelt Jack.

'Is dat niet juist een reden om hem een andere naam te geven? De persoon die hem zo heeft genoemd heeft hem zomaar gedumpt ergens'

'Soms raken de dieren van slag, we hebben er eigenlijk nog niet zo over nagedacht' zegt Jack.

'Mag ik hem misschien eten geven?' vraag ik.

'Weet je het zeker?' vraagt Jack.

'Als ik hem vertrouw, vertrouwt hij mij ook. Hij heeft meer reden om mensen te wantrouwen dan andersom' zeg ik.

'Dat is waarschijnlijk waar' zegt Jack. 'Loop maar mee, daar verderop staat het voer'

Jack laat me zien hoe vol de bakken moeten. We vullen er vier en ik ga er met één voor het hok van Jack, die echt een nieuwe naam verdiend, staan.

'Als je in het hok staat kan je gewoon rustig weer naar buiten komen. Ik sta achter je. De hele tijd oké' zegt Jack.

'Ik denk dat dat wel kan lukken' zeg ik. Jack doet het hok voor me open. De Akita kijkt me kwispelend aan. Hij weet vast dat het etenstijd is. Hij probeert tegen me op te springen.

'Laat mij anders maar' zegt Jack.

'Nee, nee. Het lukt wel' zeg ik. Ik kijk de Akita aan. Hij moet geen Jack genoemd worden. Ik kan me niet voorstellen wie deze schat nou niet meer zou willen. En dat je dan ook nog gewoon kan slapen s 'nachts als je weet dat je zo'n arm beestje ergens gedumpt hebt...

Hij probeert nog een keer tegen me op te springen. Dit keer ben ik hem voor. Ik steek mijn hand voorzichtig naar voor en zeg: 'Nee, Beer. Zit' De hond doet gelijk wat ik zeg.

'Brave Beer' zeg ik als ik de bak voor hem neerzet.

De hond blijft me aankijken in plaats van gelijk te beginnen aan het eten. 'Pak het maar Beer' zeg ik. Zodra ik dat zeg begint de hond kwispelend te eten.

Als ik eruit loop doet Jack het hok weer achter me dicht.

'Oké ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben' zegt hij.

'Hèhè, eindelijk' zeg ik als ik voor hem uit loop naar het volgende hok.

Volgens mij verbaasd mijn opmerking hem. Ik vind het superirritant dat hij me zo ongemakkelijk kan maken. Ik wil ook een keer een beetje zelfzekerheid uit stralen.

'Kom je nog' vraag ik als ik over mijn schouder naar hem aankijk.

Jack bijt even op zijn lip en komt dan naar me toe.