Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 31

Als ik bij de trap ben besef ik dat ik nog helemaal geen schoenen aan heb. Waarom vergeet ik ineens dit soort dingen? Welke schoenen zou ik trouwens aandoen. M'n zwarte hakjes of m'n sportschoenen? Ik twijfel even. Vervolgens pak ik ze allebei mee, ik vraag het wel aan Jack beneden. Ik adem een paar keer diep in en uit voordat ik de trap af loop. Ik weet niet hoe ik me moet gedragen om Jack heen. Hij maakt me...zenuwachtig ofzo. Ik moet er niet te veel over nadenken.

'Jack?' roep ik als ik hem niet in de woonkamer zie staan.

'In de keuken' hoor ik terug.

Ik loop naar de keuken en het ruikt heerlijk. Normaal ben ik geen fan van ontbijt.

'We hebben nog tien minuten dus je zal wat sneller moeten eten krullenbol.' Zegt Jack als hij een bord voor mijn neus schuift met toast en omelet met ui, champignons en paprika.

'Dankje. Het ruikt erg lekker' zeg ik als ik hem aankijk. Kut. Waarom kijkt hij me nou zo lang aan? Ik wil niet wegkijken. Moet ik wegkijken?

'Oh enne, hier is een cappuccino. Die lust je wel toch?' vraagt hij als hij er een kopje naast zet.

'Ja. Een van mijn favoriete' lach ik naar hem.

Ik neem een hapje van het omelet. Het smaakt echt heel erg lekker. Zelf heb ik nooit eieren in huis. Ik weet eigenlijk niet waarom.

'Jack?' vraag ik

Jack draait zich naar me om 'Ja?' antwoord hij.

'Welke schoenen moet ik aan doen?' vraag ik als ik wijs naar mijn hakken en mijn sneakers.

'Hmm...Hoe goed die hakken je ook staan denk ik dat je beter voor je sneakers kan gaan. Anders krijg je misschien last van je voeten' zegt hij.

'Oké. Sneakers it is. Nu ben ik wel benieuwd wat we allemaal gaan doen' zeg ik tegen hem

'Ik beloof je dat je het leuk vind' zegt Jack.

'En anders?' vraag ik als ik naar hem lach.

'Hm, dat is een weddenschap die ik wel met je wil sluiten. Als je het niet leuk vind dan kook ik vanavond. Als je het wel leuk vind dan moet jij koken' zegt hij.

'Deal' zeg ik voordat ik er goed over nadenk dat ik echt niet kan koken.

Ik eet alles op wat hij heeft klaargemaakt als ontbijt. Het is echt heel erg lekker.

'Smaakt het?' lacht hij naar me als ik het laatste hapje binnen heb.

Ik knik vrolijk met mijn mond vol.

'Zullen we gaan?' zeg ik als ik mijn sneakers aan heb gedaan.

'Ja is goed'

'Oké. Op naar de dubieuze stoel' zeg ik lachend als ik richting de voordeur loop. Ik hoor Jack lachend achter me aanlopen.

De rit duurt ongeveer een halfuurtje vertelt Jack. Ik weet, omdat Jess me dat verteld heeft, dat het iets met dieren is. Ik herken het gebied niet waar we rijden. Jack tikt mee op het stuur met de muziek die de auto vult. Onderweg praten we niet heel veel. We luisteren voornamelijk naar de muziek. Op de een of andere manier voel ik me wel op mijn gemak. Als het iemand anders dan Jack was dan had ik me nu waarschijnlijk ongemakkelijk gevoeld.

Halverwege de rit gaat mijn telefoon af. Wie probeert me nu weer te bellen? Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en ik zie Deem z'n naam verschijnen op het scherm.

'Oh for fuck's sake' zeg ik.

'Wie is het?' vraagt Jack.

'Wie denk je...' antwoord ik.

'Alweer? Die kerel leert het echt niet hè. Zet hem eens op speaker'

Ik neem de telefoon op en doe wat Jack zegt.

'Wat is er Deem?' vraag ik emotieloos.

'Heey, Laar. Ik eh...wilde even bellen over gister. Ik denk echt dat je fout bezig bent. Je ouders zouden dit echt niet goed vinden. Ben je nu alleen? Kan ik even met je praten?'

'Je staat op speaker eikel' zegt Jack hard richting de telefoon.

'Oh' klinkt het door de telefoon.

'Deem, als dit is waarom je me blijft bellen moet het echt stoppen' zeg ik eerlijk.

'Nee. Nee, ik snap het oké. We kennen elkaar zolang. Ik wil niet onze vriendschap op het spel zetten. We zijn altijd close geweest. En ik kom binnenkort toch naar jullie school voor anderhalve maand'

'Deem, begrijp me niet verkeerd. Ik weet dat je vaak bij ons thuis kwam omdat onze ouders zakenpartners zijn. Maar wij zijn nooit close geweest. Je weet niet zoveel over me als je denkt dat je weet'

'Wat? Laar. Kom op. Dat is niet waar. We speelde vroeger zelfs altijd samen. Dat vond je altijd leuk. Ik zie je niet meer als klein meisje nu, dat deed ik daarvoor. Maar je bent anders Laar.'

'Kerel geef het nou maar op' zegt Jack.

'Denk je echt dat deze gast je beter kent dan ik? Weet hij überhaupt hoe ons wereldje in elkaar zit? Wat erbij komt kijken als je uitgaat met iemand als ons?'

'DEEM. Dat is genoeg' zeg ik boos.

'Eerst dacht ik dat hij je misschien wilde daten voor het geld ofzo. Maar hij weet het niet eens of wel? Hij zou er nooit mee om kunnen gaan. Ik ben hierin geboren, jij ook. Daarom zijn wij de enige die elkaar echt begrijpen. En daarom ben ik degene die jou het beste kent. Ik zie het aan je als je nerveus bent. Als je geïrriteerd bent ga je met je nagels zitten tikken. En als je moeder even niet kijkt rol je altijd met je ogen omdat je er anders nooit mee weg komt. Ik weet dat ze je soms zo boos kon maken dat je gewoon ging schreeuwen in je kussen op je kamer tot je vader je eindelijk mee nam naar de schietbaan zodat je al je frustratie kwijt kon.'

Stilte. Ik kijk wanhopig naar Jack. Zijn knokkels om het stuur zijn helemaal wit geworden.

'Ik zal je één ding gaan vertellen. En ik hoop dat je dat nooit gaat vergeten. Soms hoef je niet alles van iemand te weten om de beste klik met elkaar te hebben. Soms is het juist fijn dat iemand niet alles van je weet. Iemand niet over je oordeelt, zodat je op een nieuwe manier jezelf kan zijn.' Zegt Jack.

'Jij vind je zelf echt heel wat, maar ik ken haar écht. Daar kom je nog wel achter en dan ben ik daar om haar op te vangen als jij het niet aankan' zegt Damian.

'Denk je echt dat jij haar zo goed kent dan' roept Jack door de telefoon.

Ik weet niet waarom hij zo boos wordt hiervan. Mijn hart zit ondertussen in mijn keel.

'Beter dan jij' roept Damian boos terug.

'Je hebt geen idee' lacht Jack.

'Dat slaat echt nergens op en dat weet je zelf ook wel.' Roept Damian nog bozer.

'Je denkt echt dat je haar zo goed kent. Maar je hebt geen idee hoe je haar zou moeten aanraken. Van welk gevoel ze kippenvel krijgt. Hoe haar adem stokt als ík, en alleen ik, dicht bij haar in de buurt kom. Van welke aanraking ze kreunt. Je denkt haar te kennen. Maar soms is iemand kennen niet genoeg om ook romantische relatie met iemand aan te gaan. Je kan haar nooit het gevoel geven dat ik haar geef.'

Zo snel als ik kan druk ik de telefoon weg.

'Wat doe je?!?' vraag ik aan Jack als ik hem aankijk.