Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 17

'Zooo, iemand maakt jou aan het lachen' hoor ik mijn vader zeggen als hij langs me loopt in de gang.

Ik schrik op. 'Oh, eh...nee. Gewoon vriendinnen die ik pas heb leren kennen' probeer ik me er uit te lullen. 'Hey pap' voeg ik daarna nog toe.

'Hey meissie' zegt hij als hij me een knuffel geeft.

'Hoe is het allemaal hier?' vraag ik aan hem.

'Ja, druk zoals altijd. En dan op mijn drukste avond moet je moeder weer een diner plannen'

'Tsja...' zeg ik.

'Maar, kleine meid, vriendinnen? Ik dacht dat je altijd veel op jezelf was. Dat je daar geen zin in had'

'Dat was ook zo. Maar, ik weet het niet. Ik kwam ze tegen in het gebouw. Jess, is mijn buurvrouw en Denise woont ook in het gebouw. We raakte aan de praat en toen ben ik een keer met hun wat gaan drinken met ze, Dylan ging ook mee. Dat is een vriend van Jess, die is ook heel aardig. En Denise en ik hebben ook een keer bij Jess geslapen, dat was ook heel erg leuk.' Vertel ik mijn vader. Aan m'n moeder zou ik dit nooit vertellen.

'Goed om te horen. Ik weet dat je moeder zou zeggen dat je moet focussen op je studie, maar lieverd, geloof mij maar. Je studententijd, is de leukste tijd die je ooit gaat mee maken. Ik ben blij om te zien dat je voor een keer eens geniet van de tijd die je nu meemaakt.'

Die reactie had ik niet verwacht van mijn vader. Hij geeft me een schouderklopje en houd dan de deur naar de huiskamer voor me open.

'Hoi mam' zeg ik als ik mijn moeder zie zitten op haar favoriete stoel.

'Oh, je bent er al. Hoi Jess, schat. Ik had je nog geprobeerd te bellen maar je nam niet op'

'Ja, ik was aan het rijden dus ik kon niet opnemen' antwoord ik. Nog geen vijf minuten binnen en mijn moeder doet nu al bitchy.

'Je hebt toch niet voor niets een carkit in die peperdure auto die je vader gekocht heeft' snauwt ze.

'Ik had het dak naar beneden, dus als ik had opgenomen had je alleen maar wind gehoord' verdedig ik mezelf. Daar had ik nog niet over nagedacht, volgens mij valt dat ook wel mee in de auto maar ik moet me hier toch op een of andere manier uitlullen als ik dit nog het hele weekend moet volhouden.

'Nou oké dan.' Zegt ze.

Ze verteld me niet eens waarom ze belde. Waarschijnlijk ging het ook helemaal nergens over. Lekker begin van het weekend.

Op dat moment komt Damian de kamer binnen. For fuck sake. Dit weekend kan nu al niet beter...

'Zozo. Jou heb ik al een tijd niet gezien' zegt Damian terwijl hij me van top tot teen bekijkt.

'Hey Deem' zeg ik. Ik ken hem al zo lang, ik weet niet wanneer hij is zo'n belachelijke kwal is veranderd die veel te strakke overhemden draagt en doet alsof hij de meest gewilde jongen is op de wereld.

'Je ziet er goed uit Laar' zegt hij.

Waarom moet hij dat nou weer zeggen?

'Uhh..thanks' zeg ik. 'Kom Lux, gaan we met Yuki wandelen'

Ik ben op het punt dat ik mezelf uit deze situatie probeer te redden.

'JAAA Joooeeepieeee ga je meeeeee' schreeuwt Lux door de kamer heen. Als snel komt Yuki naar binnen lopen vanuit een andere kamer. Hij komt gelijk kwispelend op me af en springt tegen me op tot ik hem begin aan te halen. Als je eenmaal huisdieren gewend bent, is het moeilijk om ze ineens achter te moeten laten.

'Nou, je vader en ik moeten nog wat regelen, neem Damian maar mee' zegt mijn moeder.

'Wat?' zeg ik.

'Je gehoor is toch nog in takt lieverd, of moet je een keertje langs de dokter?' vraagt mijn moeder poeslief.

'Nee, maar, het is altijd even een moment wat ik met Lux doorbreng. Ik zie haar amper dus het leek me fijn om eventjes alleen met haar te zijn.' Ik probeer mijn vader aan te kijken, op zoek naar steun maar ik weet ook wel dat hij nooit tegen mijn moeder in zal gaan.

'Lara...niet zo onbeleefd. Je neemt hem mee einde verhaal' zegt mijn moeder.

Ik rol met mijn ogen. Ik heb zo geen zin meer in deze bullshit. Dan richt ik me tot Damian.

'Prima, maar jij mag z'n poep oprapen als je meegaat'

'Ja, Deem boooeee' roept Lux.

Ik moet lachen om haar reactie.

'Pak jij de lijn maar alvast Lux' zeg ik tegen haar.

Pap en mam verlaten de kamer, waardoor ik nu alleen in de kamer ben met Damian. Geweldig.

'Als je liever hebt dat ik niet mee ga dan kan ik ook gewoon buiten wachten zodat je ouders denken dat ik ben mee gegaan' zegt hij tegen me.

Wacht? Zegt hij nou... iets wat aardig lijkt? Ik ga hier echt niet voor vallen hoor, ik ken hem beter dan dat.

'Nee. Het is prima. Ga maar gewoon mee.' Zeg ik.

'Oké.' Antwoordt hij. 'Lara?' vraagt hij dan.

'Ja?' vraag ik.

'Je ziet er echt goed uit' zegt hij nogmaals.

'Damian... mijn moeder is al de kamer uit, je hoeft echt niet te doen alsof hoor'

'Dat doe ik niet' zegt hij als hij een stap in mijn richting zit. 'ik meen het'

'Oké, laat me je daar even stoppen. Ik weet precies hoe je bent. Hoe je bent met andere meiden en dat er nu ongetwijfeld drie meiden zijn die denken dat ze jouw vriendin zijn. Dus hou op met die spelletjes oké. Ik wil een normaal weekend zonder gedoe'

Hij gaat er niet meer tegen in, daardoor weet ik dat ik waarschijnlijk gelijk heb.

Lux komt binnen rennen met de riem voor Yuki. Ik maak hem snel vast en we lopen met z'n alle naar buiten. Mijn ouders wonen hier best landelijk. Het is erg mooi hier om buiten te wandelen. Lux heeft een oude tennisbal mee en speelt met Yuki. Ik kan alleen maar glimlachen als ik die twee met elkaar zie spelen. Yuki is geduldig en voorzichtig met haar.

'Laar?' vraagt Damian.

Ik ben nu zijn stem al zat. Kan hij niet gewoon ophouden?

'Wat?' snauw ik.

'De toekomst van mijn ouders bedrijf is erg belangrijk voor me. Ik weet dat het bedrijf van jouw ouders ook belangrijk is voor jou. Als wij samen eens op date zouden gaan, zou dat heel goed voor de publiciteit zijn.'

Ik moet hardop lachen. Meent hij dit nu serieus?

'Oké, dus je complimentjes lukken niet dus dan maar praten over de toekomst van mijn ouders bedrijf?

'Ik denk dat we allebei onze ouders kunnen helpen. En als ik naar jou kijk, zie ik niet meer het meisje van vroeger. Je ziet er anders uit Lara. Ik weet niet wat het is, maar het trekt me aan.'

'Nou, jij bent nog precies hetzelfde en ik heb geen interesse'

'We praten er zo nog wel over bij het eten' zegt hij.

Dan sta ik stil. 'Dag! Ben jij wel helemaal lekker?'

'Ik snap dat je het nu misschien niet ziet maar als je me een kans geeft zal je zien dat jij er ook profijt uit kan halen.'

'Niet als ik dan uren met jou op date moet gaan en de hele tijd naar je gezicht moet staren'

'Je vind me echt wel knap' zegt hij dan.

'Je bent een verwaande kwal, weet je dat' zeg ik tegen hem.

Damian pakt mijn arm vast. 'Als je straks een kwartiertje met me mee naar boven gaat beloof ik dat je daarna overtuigd bent' zegt hij terwijl hij me aan blijft kijken.

Gatver, ik wil niet dat hij zo naar me kijkt. Wat zou Jack zeggen in zo'n situatie?

'Als jij het maar een kwartier uithoudt heb ik sowieso geen interesse' zeg ik.

Ik loop snel van hemweg, naar Lux en Yuki. De rest van de wandeling blijft Damian ons op eenafstandje volgen. Wat een kwal.