Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 87

De nacht zorgt niet voor de dromen waar ik zo op gehoopt had. In plaats daarvan heb ik meerdere vreselijke nachtmerries. Over hoe alles fout kan gaan. Moet ik echt iemand willen meetrekken in het leven wat ik heb? Mensen die foto's van je willen maken, die je volgen terwijl je dat niet wilt. Foto's die gemaakt worden zonder dat je het weet. Het zorgt voor druk die je je niet voor kan stellen. Wat als ze er achter komen dat Jack met heel veel meisjes is geweest? Wat als mijn ouders dat te zien krijgen. Zou ik genoeg kunnen zijn voor hem? Wat als ik ooit iemand tegenkom met wie hij...geweest is...Ik zal waarschijnlijk niet voldoen aan de standaard die hij gewend is. Ik wil me niet vreselijk onzeker gaan voelen maar ik kan het niet tegenhouden.

Ik sta al om zes uur op omdat ik niet meer kan slapen van alle zorgen die ik me maak. Denise en Jess liggen nog te slapen. Ik doe zo stil mogelijk en begin me alvast klaar te maken. Weetje, anders app ik Dylan wel even. Misschien kan ik hem ophalen. Dat heeft hij de vorige keer ook voor mij gedaan. Het is nu zeven uur. Hij zal vast al wel wakker zijn. Weetje wat...anders bel ik hem gewoon even.

'Goedemorgen' klinkt hij slaperig aan de telefoon

'Oh sorry, ik heb je toch niet wakker gebeld?' vraag ik.

'Nee, mijn wekker was al gegaan' zegt hij 'What's up?'

'Ik kon niet slapen, dus ik ben al een uur wakker en klaar om weg te gaan. Ik dacht, misschien kan ik dit keer jou ophalen'

'Dat zou super zijn! Ik ga me even klaar maken en dan app ik je m'n adres' zegt Dylan.

'Oké dan zie ik je zo!'

Voor ik wegging heb ik Jess even wakker gemaakt en haar de reservesleutel teruggegeven. Ik heb gezegd dat ze gewoon nog even lekker konden blijven liggen.

Als ik in mijn auto stap zet ik het volume hard, om een beetje goed wakker te worden en om alle gedachten uit mijn hoofd te houden. Ik wil even niet nadenken nu. Voor ik het weten sta ik voor bij Dylan's huis. Hij staat buiten al op me te wachten. Het is heerlijk weer dus ik heb het dak naar beneden.

'Lekker zeg, zo'n auto' zegt hij als hij instapt.

'Ja hè' lach ik naar hem.

'Gaat het een beetje? Je had vannacht niet zo goed geslapen?' vraagt hij.

'Klopt' zeg ik als ik weer de weg op draai.

'Ik zag de foto gister. Ik had nog niet eens twee keer nagedacht bij je achternaam. Westfield is dus als in Westfield en Creede' zegt Dylan.

'Ja klopt' zeg ik teleurgesteld in mijn eigen naam.

'Je moet je niet verplicht voelen om je te moeten gedragen op een bepaalde manier door je achternaam. Doe alsjeblieft wat je gelukkig maakt Laar. Ik weet een beetje hoe familiedruk is, natuurlijk heb ik het nooit zo meegemaakt als jij maar...doe voorzichtig en vergeet niet aan jezelf te denken' zegt hij.

'Thanks Dylan. Ik denk dat alles even tijd nodig heeft om af te koelen. Daarna zullen ze me hopelijk weer met rust laten'

De ochtend verloopt wat stroef. Ik ben zoveel met mijn hoofd bezig dat ik gek word van mezelf. Ik ben blij als er weer een student binnenkomt. Ik tover gelijk een glimlach op mijn gezicht.

'Goeiemorgen' zeg ik vrolijk.

'Hoi, goeiemorgen. Een cappuccino alsjeblieft' zegt het meisje wat aandachtig naar me kijkt.

'Komt in orde' zeg ik.

'Ehm...mag ik nog wat vragen?' vraagt het meisje.

Ik kijk haar verbaasd aan. 'Ja natuurlijk' zeg ik.

'Ben jij...jij bent dat meisje van de foto toch? Lara Westfield. Ik wist niet eens dat je hier op school zat.'

Kut. Ik kan wel door de grond zakken.

'Ehh...'

'Lara, we hebben je even achter nodig. Ik neem wel even over' zegt Jeff.

Ik knik dankbaar naar hem. Jeff neemt het nooit over, hij zal hebben gezien dat ik het nodig had.

Als het meisje plaats neemt en Jeff haar koffie heeft gebracht neem ik het weer over. Ik haal even opgelucht adem.

Ik hoor de deur open gaan en ik tover gelijk weer een glimlach op mijn gezicht voor de volgende klant, hopend dat het niet weer iemand is die naar mijn naam gaat vragen.

Ik kijk hem aan. Recht in zijn fel groene ogen. Hij zou hier niet moeten zijn nu. Zeker niet als dat meisje me al herkent heeft. Dadelijk herkent ze hem ook. Dat kan echt niet gebeuren. Alle gedachten uit mijn nachtmerries komen weer naar boven.

'Hey krullenbol' zegt Jack als hij ineens voor me staat.

'Hoi, goedemorgen. De dag special vandaag is een dubbele espresso met een muffin voor vier euro. Heeft u daar misschien interesse in? Vraag ik met een zo professioneel mogelijke stem.

Jack kijkt me vragend aan. Omdat mijn handen zo trillen leg ik er eentje op de toonbank. Ik moet mezelf onder controle krijgen. Uit mijn ooghoek zie ik het meisje naar me kijken.

Jack legt zijn hand op de toonbank en probeert mijn hand te pakken. Ik trek mijn hand zo snel mogelijk weg.

'Wat wilt u bestellen?' vraag ik luider terwijl ik hem doordringend aankijk en zachtjes mijn hoofd heen en weer schudt. Ik schrik even op als ik twee handen op mijn schouders voel.

'Ik neem wel even over, misschien kan jij alvast de muffins uit de oven halen. Je weet hoe onhandig ik daarmee ben' zegt Dylan tegen me.

'Ehhm, ja eh...geen probleem' zeg ik als ik weg loop naar achter.

Zou het meisje iets gezien hebben? Dit gaat niet werken zo. Ik pak mijn telefoon en app Jack.

Je kan niet langskomen als ik werk

Verder heb ik geen tijd om het uit te leggen. Ik probeer dat vanmiddag wel.