Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 63

'Ook leuk jou weer te zien, eikel' zegt Thomas.

Moest Jack nou zo lullig doen?

'Hm' is het enige wat Jack terug zegt.

'Jack!' waarschuwt Jess hem.

'Wat, vind je het niet onbeleefd dat hij alleen maar naar haar lichaam kijkt' zegt hij terug.

Jess lacht. 'Jij doet niet anders dan dat' zegt ze.

Ik moet hier niet op gaan reageren. Dat maakt het alleen maar erger.

'Leuk je te ontmoeten Thomas' zeg ik tegen hem. 'Kan ik iets te drinken voor je pakken?' vraag ik hem. Ik probeer gewoon aardig te zijn, dat ben ik hem verschuldigd na die opmerkingen van Jack.

'Eh, ja lekker. Anders loop ik wel even met je mee' antwoord hij.

Oké, dat had ik niet verwacht maar goed.

Ik voel Jack zijn blik op me branden. Als ik even naar hem kijk zie ik hoe hij elke beweging van Thomas in de gaten houd.

Ik loop samen met hem naar de keuken.

'Wat wil je drinken?' vraag ik hem.

'Ehmmm, doe maar iets fris' zegt hij.

Ik kijk even naar de keukenkastjes die er allemaal hetzelfde uitzien. Ik weet niet welke de koelkast is...

'Ik zou je dat heel graag willen geven maar ik heb geen idee welke de koelkast is' lach ik verlegen naar hem.

'Tweede deurtje links' lacht hij als hij naast me komt staan om een glas te pakken.

'Dus wat brengt jou hier vandaag?' vraagt hij aan me. 'Jess en Denise, of Jack?' verduidelijkt hij zijn vraag.

'Wat? Oh eh...nee ik ehh' kut wat moet ik nou zeggen. 'Ik ben vrienden met Jess en Denise en ik was bij mijn ouders dit weekend. Dat ging niet zo goed dus toen ben ik weer terug naar huis gereden, het is een rit van vier uur. En toen kwam ik er achter dat ik mijn sleutels binnen had laten liggen. Dus ik kon eigenlijk geen kant op. Jess heeft Jack voor me gebeld en toen ben ik hier het weekend geweest tot Jess terug zou komen, zij heeft mijn reservesleutel' probeer ik uit te leggen.

'Oh shit. Sorry. Ik weet hoe moeilijk familie kan zijn. Is alles nu wel oké?' vraagt hij.

'Nee. Eigenlijk niet. En ik heb geen idee hoe ik het moet oplossen' zeg ik. Voor ik het weet rolt er een traan over mijn wang. Waarom vertel ik hem dit? Normaal vertel ik andere nooit iets. Ik heb het idee alsof hij het wel echt begrijpt.

'Soms ben jij niet degene die het moet oplossen' zegt hij als hij een hand op mijn schouder legt.

'Maar wat als je weet dat degene die het zou moeten oplossen, dat nooit zal doen?' reageer ik.

'Dan hangt het er vanaf of jij ze kan vergeven zonder dat ze sorry zeggen. Ik weet niet hoe erg het is wat er gebeurt is' zegt hij.

'Mijn moeder...ze is eh...nogal ouderwets. Als in dat ze denkt dat ze me in een relatie kan dwingen die voordelig uitpakt voor het bedrijf van mijn vader' leg ik uit.

'Oh shit. Maar het is het bedrijf van je vader? Wat vind hij ervan?' vraagt hij.

'Hij heeft al sorry gezegd, maar dat was alleen maar omdat ik zei dat ik al een vriend had. Ik loog daar over omdat ik wist dat ze me anders zouden proberen te blijven dwingen' zeg ik. 'En de jongen in kwestie is echt de meest walgelijke kwal ooit'

'Ik ken je nog maar net, maar volgens mij ben je sterker dan je denkt. Je moet ze laten zien dat ze jouw keuze moeten respecteren. Dat ze daar zelf geen keuze in hebben. Als je zelfvertrouwen uitstraalt dan gaan mensen je vanzelf respecteren. Geloof me, ik weet het uit ervaring. Als ze de keuze krijgen om je te respecteren of je kwijt te raken dan slaan ze wel om. Geen enkele ouder wil zijn kind kwijt raken door trots. Jouw geluk zou voor hen belangrijker moeten zijn dan een of andere business deal.'

'Ja, je hebt gelijk. Het is alleen moeilijk. Mijn zusje Lux, is zes jaar en ik mis haar erg veel. Zeker nu ik haar ook even een tijdje niet in het weekend kan zien...' zeg ik als ik mijn tranen weg veeg. 'Sorry, het was niet mijn bedoeling om dit op je te dumpen nadat wel elkaar net ontmoet hebben' zeg ik.

Hij glimlacht naar me. 'Daar hoef je geen sorry voor te zeggen' zegt hij.

'Dus hoe was jouw weekend?' vraag ik aan hem.

'Ow ook gevuld met drama' zegt hij.

'Advies nodig van iemand met waarschijnlijk even veel familie drama?' vraag ik lachend.

'Was het maar alleen familie' zucht hij.

'Hmm dit heeft te maken met een meisje' zeg ik als ik mijn wenkbrauwen omhoog doe.

'Hoe weet je dat zo snel' lacht hij.

'Ik zie het aan je blik' lach ik.