Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 19

Voor ik mijn telefoon weg leg zet ik nog snel Jack zijn foto op mijn achtergrond. Ik hoop maar dat dit gaat werken.

'Lara' zegt mijn moeder waarschuwend als ik nog steeds mijn telefoon vast heb.

'Jaja, rustig maar' zeg ik geïrriteerd.

Mijn moeder kijkt me met grote ogen aan van verbazing en mijn vader probeert duidelijk zijn lach in te houden.

'Ik geloof niet dat ik het eens ben met de toon die je aanslaat' zegt mijn moeder verontwaardigd.

'Ik geloof dat ik het ook niet altijd met jou eens bent dus dan kunnen we elkaar een hand geven' bijt ik terug.

Deem probeert nu ook zijn lach in te houden.

'Nou dames kom laten we gewoon van het eten genieten' probeert mijn vader de boel te sussen.

'Prima' antwoord ik.

Mijn moeder zucht maar zegt uiteindelijk niets meer.

Ondertussen wordt de soep opgediend. Het ruikt heerlijk, zoals altijd.

'Het is echt heerlijk' zeg ik tegen de onbekende jongen die mijn kom weg komt halen als het leeg is.

'Dank u wel, ik zal het doorgeven aan de kok' antwoord hij.

'Doe hem dan maar gelijk de groetjes van me' zeg ik tegen hem.

Ik ken Pim al vanaf dat ik kind was. Ik herken het zo als hij iets gemaakt heeft. Hij zorgt al jaren dat er elke dag iets lekkers hier op tafel staat.

De jongen knikt naar me en glimlacht als hij wegloopt.

'Lara, kan je de bediende niet met rust laten' snauwt mijn moeder naar me.

Ik antwoord niet. Ik probeer werkelijk op mijn tong te bijten om me in te houden. Ik doe dit voor Lux...herinner ik mezelf. Ik klik heel eventjes mijn telefoon aan en zie de foto van Jack. Het maakt me weer wat rustiger. Misschien had hij gelijk. Ik denk dat dit wel werkt.

De rest van de maaltijd verloopt koud en ongemakkelijk. Mijn moeder is vooral aan het praten met Damian en wij moeten gewoon mee luisteren. Halverwege zat Lux al vol en ging ze met Marja mee om een spelletje te doen. Marja is hier gekomen op het moment dat ik uit huis ging. Ze doet wat klusjes en houd vooral Lux gezelschap. Ze is iets ouder dan ik. Lux is erg op haar gesteld dus dat geeft me een gerust gevoel als ik haar hier moet achterlaten. Natuurlijk moest Lux een uitgebreide knuffel voordat ze met haar mee wilde gaan.

'Dus, hoe gaat het op school Lara?' vraagt mijn moeder zonder enige emotie.

'Ja, goed. Ik haal al mijn vakken en ik sta er goed voor' zeg ik zonder haar aan te kijken.

'Hoorde je dat Damian voor zijn opleiding een uitwisseling doet naar jullie school? Misschien kan je hem daar wat wegwijs maken' zegt mijn moeder.

Ik kijk van haar naar Damian. 'Ik geloof dat Deem zelf wel kan vragen om een rondleiding, hij zal op school vast veel nieuwe mensen leren kennen.' Antwoord ik.

'Ik denk dat hij het leuker zou vinden als jij dat zou doen' zegt mijn moeder.

Oké, ze gaat dit spelletje echt proberen te spelen...prima.

'Ik denk dat Damian zelf wel een stem heeft, mocht hij hulp nodig hebben ergens mee.' Zeg ik als ik Damian strak aan kijk.

'Ik zou het ook leuk vinden als jij het zou willen doen Lara' zegt hij 'Ik ben er maar anderhalve maand voor een project maar het zou me erg gezellig lijken.'

'Oké prima' zeg ik. 'App me maar als je er bent, dan kom ik wel een keer langs'

Mijn moeder zucht.

'Wat is er nou weer niet goed?' vraag ik aan mijn moeder. Mijn vader probeert rustig door te eten. Hij doet alsof er niks gaande is. Ik wou dat ik net als hem zou kunnen zijn in deze situatie.

'Zou je het nou zo erg vinden om met die jongen uit te gaan, waarom heb je nee gezegd?' zucht mijn moeder.

'Zoals ik Damian heb verteld, heb ik geen interesse in hem'

'Waarom niet? Hij ziet er goed uit, hij heeft gegarandeerd een goede baan. Jullie zullen er perfect uitzien samen'

'Ik wil geen relatie zodat het er voor het plaatje mooi uit ziet voor jullie'

'Ik denk dat ik je echt gelukkig kan maken Laar, niemand kent je zo goed als ik. Geef me een kans' mengt Damian zich in het gesprek.

'Nee' antwoord ik kortaf.

'Niks daarvan, je gaat het gewoon een kans geven' zegt mijn moeder.

Ik begin hardop te lachen. 'Pap, kom op. Kan je me niet een beetje helpen hiermee?'

'Sorry lieverd, je moeder denkt echt dat het goed zou staan. Zou het echt zo veel kwaad kunnen. Wie weet hebben jullie het na een date hartstikke leuk met elkaar'

'Oké van haar, had ik dit wel verwacht. Maar van jou niet' neem ik mijn vader kwalijk.

'Ik vraag alleen of je het een kans geeft, laat het me één keer proberen' zegt Damian.

'Hebben jullie enig idee met hoeveel meiden hij wel niet is geweest? Ik ga echt niet de volgende op zijn lijstje zijn.'

'Lara, dat hebben jongens altijd een periode. Damian is nu ook volwassen.'

'Ja dag hoor. Mijn antwoord blijft nee' zeg ik.

'Zie je niet in dat hij je een goede toekomst kan bieden. En niet alleen voor jou, voor je hele familie. Ook je zusje. Wees nou eens niet zo egoïstisch Lara Westfield.'

'Lieverd, als ze het niet wilt...laat het dan gaan' zegt mijn vader.

Eindelijk, ik vroeg me af waar zijn verdediging bleef.

'Het lijkt alsof je in een paar tijdperken terug leeft als je denkt dat je kan beslissen met wie ik date mam.'

'Ik vind het egoïstisch' zegt mijn moeder.

'Zou je het echt niet op z'n minst willen proberen, ik beloof je dat je het naar je zin zal hebben'

'Ja, nou, ik dacht het dus niet. Je bood net al aan om een kwartiertje met me mee te gaan naar boven om te laten zien hoe leuk het is om met jou in één kamer te zijn.'

'Wat?' vraagt mijn vader verbaasd.

'En bovendien denk ik niet dat mijn vriend het daar mee eens zou zijn' zeg ik dan zo zeker dat ik het bijna zelf geloof.