Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 81

'Ik wilde haar gewoon meenemen voor wat te eten. Zodat ik gewoon...gast laat me gewoon los' zegt Damian.

'Het zag er niet uit dat je haar iets vroeg. Dus ik denk niet dat ik je los laat nee. Ik had al een hekel aan je voordat ik ontmoet had omdat je m'n meisje echt over de zeik haalt. Dat irriteert mij. Je bent vervelend en je accepteert geen nee. Hoe vaak moet ze je nog afwijzen voordat je het snapt. Ze wilt je niet, ze gaat je nooit willen'

'Oh en jou wilt ze wel zeker' reageert Damian. 'Succes ermee dan, ze zal je nog een jaar laten wachten voordat je haar überhaupt mag aanraken' schreeuwt hij bijna.

Ik sta met open mond te kijken. Jack duwt hem met al zijn kracht tegen de muur aan.

'Bij jou zal ik snappen dat meiden je zo lang laten wachten. Je bent gewoon een vies ventje. Je bent net een takje. Ik snap de aantrekkingskracht niet, als er überhaupt iemand is die je ooit wel leuk heeft gevonden. Hoe voelt het om alleen maar meiden te hebben die op je geld vallen, en niet op hoe je eruit ziet. Je ziet er uit als een snotjong' zegt Jack boos.

'Die meiden zijn anders wel heel getalenteerd hoor' zegt Damian met een grijns op zijn gezicht. 'Met haar ga je dat niet krijgen' zegt Damian als hij in mijn richting knikt. 'Ik kan wel een ander voor je vinden. Als je mij dan gewoon met haar laat uit gaan'

'Oh, nou, kijk...Dat is een aardig aanbod' zegt Jack als hij Damian los laat. Hij draait zich even naar mij toe en dan draait hij in één ruk om en plant zijn vuist in Damian's gezicht.

'Godverdomme klootzak!' roept Damian terwijl hij grijpt naar zijn bloedneus.

Damian probeert niet eens terug te slaan. Hij weet toch al dat het geen zin heeft.

'Klaar voor die date schatje' vraagt Jack als hij naar mij kijkt.

'Ja, ik ben uitgehongerd' zeg ik met een lach op mijn gezicht.

'Je ziet mij woensdag kerel, zodat mijn meisje haar studiepunt krijgt' zegt Jack tegen Damian als hij op zijn schouder klopt. 'En nu oprotten voordat je ook nog een blauw oog krijgt van me'

Damian weet niet hoe snel hij de deur uit moet komen.

'Dit is nog niet voorbij Lara. Ik zal die plek bij je vader krijgen' zegt Damian.

'Gast' lacht Jack. 'Je bent echt in geen positie om dreigementen te geven. Als je niet nu weg gaat zorg ik dat je niet meer kunt lopen'

Damian verdwijnt even plotseling als hoe snel hij naar binnen kwam.

'Gaat het?' vraagt jack als hij naar me toe komt en zijn armen om me heen slaat.

'Nu wel' lach ik naar hem.

'Dat stoplicht bleef zo lang op rood, anders was ik hier sneller geweest' zegt hij.

'Je bent er nu, en daar ben ik heel blij om' zeg ik.

'Je ziet er prachtig uit' zegt hij tegen me.

Jack draagt zelf een zwarte jeans met daarboven een wit overhemd. In dit soort kleding had ik hem nog niet gezien, het staat hem erg goed. En hij ruikt ontzettend lekker.

'Dankjewel' zeg ik tegen hem.

Het restaurant is een half uurtje rijden. Ik ben hier nog nooit geweest maar het ziet er erg fancy uit.

'Ben je hier al vaker geweest?' vraag ik aan Jack.

'Nee. Eigenlijk niet' zegt hij.

'Hoe heb je het gevonden?' vraag ik.

'Oké, don't judge me. Maar ik tikte gewoon in chique restaurant bij google, en deze kwam als eerst naar boven. Ik heb niet echt vaak gedate ofzo' legt hij uit.

'Het zal vast lekker zijn' zeg ik tegen hem. Stiekem vind ik het hartstikke schattig dat hij de moeite heeft gedaan om een chique restaurant te vinden. Ergens herken ik het restaurant van maar ik weet niet precies wat. Ik ben er zelf nooit geweest maar ik ken de naam.

Als we bij de ingang aankomen wordt de deur open gehouden door een man in pak.

'Wat is uw naam?' vraagt een vrouw als we net binnen zijn.

'Harding' zegt Jack.

'Loopt u maar met mij mee meneer en mevrouw Harding' zegt ze.

'Ow, ehh, ik heet geen Harding' zeg ik terwijl Jack naar me grijnst. Het klinkt wel leuk...

'Oh sorry mevrouw...' zegt de vrouw.

'Westfield' antwoord ik. Gelijk schieten haar wenkbrauwen omhoog.

'Mevrouw Westfield' knikt ze naar me. 'Volgens mij zijn uw ouders hier vaak geweest' zegt ze.

Daar gaan we al...

'Ehh, ja dat kan goed kloppen. Volgens mij deden ze hier hun personeelsdiners' zeg ik.

'Ik dacht al dat ik uw naam herkende' zegt de vrouw. 'Kom anders maar mee naar de vip ruimte, dan krijgen jullie geen ongewenste aandacht'

'Dankjewel' zeg ik met een neppe glimlach.

We lopen een wat kleinere ruimte in. Ik herken wat mensen, zakenrelaties van mijn vader. Ze knikken naar me en een kale man zegt me zelfs gedag.

Als we eenmaal zitten kijkt Jack aandachtig naar me.

'Sorry, ik wist niet dat ze je zouden kennen' zegt hij.

'Nee het is prima...ergens ben ik het gewend' zeg ik.

Een jongen van ongeveer zeventien legt menu's neer voor ons. Als ik de kaart open sla herken ik geen van de gerechten die erop staan. Het is allemaal in het frans en ik snap er niks van. Ik ging niet zo vaak met mijn vader mee omdat ik restaurants altijd saai vond. Misschien had ik dat toch moeten doen...