Verwachtingen - Deel 2 Passie op het HBO serie

Deel 80

Waarom ben ik nu ineens zo vreselijk zenuwachtig? Net viel het wel mee. Nu moet ik me ineens zo snel klaar maken...Oké...ik loop eerst naar mijn kledingkast. Ik kies een lichtblauw jurkje met korte mouwen uit. Hij gaat dicht met allemaal knoopjes. Dit is chique maar niet too much. Ik trek er een paar zwarte hakjes onder aan. Ik kijk snel even in de spiegel. Ik heb geen tijd om mijn hele make-up opnieuw te doen. In plaats daarvan trek ik een ooglijntje met een wink boven mijn ogen. Ik kies voor een lichtroze lipgloss die droog opdroogt. Dat is mijn lievelings lipgloss omdat die de hele dag goed blijft zitten. Zelfs als je gaat eten.

Voor ik het weet gaat mijn deurbel, boven. Hoe kan hij al binnen zijn gekomen? Ik heb geen idee maar ik loop naar de deur toe. Ik voel aan mijn handen dat ik zenuwachtig ben. Ik adem diep in en doe dan de deur open.

'Ehhh' zeg ik met mijn mond vol tanden.

'Hey' zegt Damian aan de andere kant van de deur met een bos bloemen.

'Wat ehh, wat doe je hier? Jij komt toch woensdag pas naar school?' vraag ik.

Dit is echt zo geen goede timing.

'Ik zit hier alvast vanaf vandaag in een hotel. Maar ik dacht aangezien je hier toch woont, kom ik gelijk even langs. Ik wilde nog sorry zeggen voor alles dus ik heb wat bloemen mee genomen. En ehh ik dacht misschien wil je mee uit eten. Alleen eten op mijn hotelkamer trekt me niet zo' zegt Damian.

'Waarom draag je een pak?' vraag ik.

Hij moet lachen. 'Je zei een keer dat ik er goed uit zag in een pak dus ik dacht waarom niet. Zeker niet als ik je mee uit eten mag nemen'

'Damian...' begin ik. 'Ik vind het aanbod heel lief maar ik voel me daar niet echt op mijn gemak bij. Ook niet tegenover Jack' zeg ik.

'Je hoeft het hem toch niet vertellen. Ik hou mijn mond wel' knipoogt hij naar me als hij ineens naar binnen loopt.

'Ehh, nou, ik wil het zelf ook niet. Wil je alsjeblieft niet zomaar naar binnen komen' zeg ik tegen hem. 'Hoe kom je überhaupt zomaar boven?'

'Dat is niet zo moeilijk als er een steen voor de deur ligt die hem open houd...niet echt goede beveiliging. Ik was wel benieuwd naar waar je nu woont' zegt hij als hij mijn appartement rondkijkt. Zijn ogen vallen stil op mijn bed. Kut. Daar ligt de mand waar ik al mijn setjes in bewaar.

'Hou je dat altijd zo op je bed?' vraagt hij grijnzend.

'Ik had geen mensen verwacht' zeg ik als ik naar de mand loop en hem terug in mijn kast zet.

'Die rode zal je vast goed staan Laar' zegt hij.

'Kan je dat soort dingen alsjeblieft niet zeggen' zeg ik tegen hem.

'Ga je dan mee uit eten?' vraagt hij.

'Nee' reageer ik direct.

'Nu heb je dus geen rood aan' zegt hij. 'Wat dan wel?' grijnst hij.

'Als je nu niet stopt en mijn huis uit gaat dan kan je woensdag op je buik schrijven' zeg ik tegen hem.

'Hey, ik probeer alleen maar lief te zijn' zegt hij.

'Nou je doet nu gewoon creepy dus kap ermee.

'Maar, ga je mee uit eten. Ik heb gereserveerd voor ons' zegt Damian alsof ik hem daarvoor niet al drie keer heb afgewezen.

'Nee. Ik ga niet mee. Zoals ik al zei, daar heb ik zelf geen zin in en ik zou zoiets ook niet doen tegenover Jack' zeg ik.

'Maar hij hoeft het niet te weten. Dat zei ik toch al. Ik zal hem niks vertellen' zegt Damian als hij een stap naar me toe zet. Hij legt zijn hand op mijn heup en ik word al misselijk van dat gevoel.

'Damian. Kappe nou oké' zeg ik om mijn grenzen duidelijk te maken. Toch haalt hij zijn hand niet weg. Sterker nog, als ik zijn hand weg probeer te duwen legt hij zijn andere hand ook op mijn andere heup.

'Als je niet ophoud ga ik gillen' zeg ik tegen hem terwijl ik hem zo strak mogelijk uitkijk.

'Ik zei toch, als je me een kwartiertje geeft...ik kan er vast voor zorgen dat je die andere gast vergeet. Ga nou gewoon mee uit eten Laar. We kunnen het toch proberen. Als je het niks vind stoppen we ermee'

'Laat los' roep ik tegen hem terwijl ik hem weg probeer te duwen.

Zonder dat er iets gezegd wordt vliegt Damian ineens opzij. Jack pakt hem bij zijn kraag en tilt hem zowat op tegen de muur. Damian is zeker een kop kleiner. Niks vergeleken bij Jack.

'Sorry, het duurde wat langer bij het stoplicht' zegt Jack als hij naar me kijkt.

'En jij' zegt hij als hij naar Damian kijkt.

'Damian zeker' zegt Jack.

Damian probeert zich los te vechten maar zelfs met één hand is Jack sterker.

Jack slaat zijn andere hand hard op Damian's schouder en knijpt er hard in.

'Leg eens uit waarom jij je handen op mijn meisje had terwijl ze duidelijk nee tegen je zei' zegt Jack tegen hem.