Kızıl Güç (Ginny Weasley) (Harry Potter)

Geride Kalan

Kızıl güzel ortak salondaki tekli koltukların birinde rahatsız bir şekilde oturmuş kitap okumaya çalışıyordu ama yarım saattir aynı sayfaya bakmaktan başka bir şey yapmıyordu. Tekrar saati kontrol ettiğinde iyice huzursuzlandı bu kadar gecikmemeliydi. Elindeki kitabı kenara fırlatıp çıkışa doğru ayaklandı bir iki kişi kızı süzerek ne yaptığını anlamaya çalıştı. Seamus kızın dikkatini çekmek için önüne geçti.

"Sakin olmayı dene. Büyük ihtimalle cezaya kalmıştır."

"Bende ondan korkuyorum ya. Akşam yemeğinde de yoktu yine ne yaptı acaba?"

"Kendine benzettin en sonunda onu da "

Dean arkadan gülerek seslendi. Tam ona cevap verecekken Neville topallayarak içeri girdi. Ginny ona yardımcı olmak için kolunu kavradı.

"Hangi cehennemdeydin Neville ? Ya da şöyle desem daha iyi yine ne yaptın?"

Çarpık bir şekilde gülümsedi kendini rahat koltuklara bıraktı.

"Cezaya kaldım."

Gözlerini deviren Seamus -ben demiştim- bakışı atıp Ginny'nin bıraktığı kitabı incelemeye başladı. Ginny emir verir gibi konuştu.

"Anlat. Hemen."

"Kütüphaneden çıkarken Slytherin gerzekleri bana karıştı kendimi savunmak için asamı çıkardığım zaman karşımda Snape belirdi."

"Sonra seni cezalandırmak için ayağına mı bastı Neville ?"

"Kapa çeneni Dean"

Ginny'nin sözleri sert olsada yüzündeki sırıtış bunun aksini söylüyordu.

"Yok o benim sakarlığımdı. Bugün çok sinirli galiba cezaya bıraktı beni, kazanları temizlerken ayağıma düşürdüm. Sonrasında iyice çekilmez oldu."

"Sanki normal hali çok çekilirmiş gibi."

Neville profesörün sesini taklit ederek konuşmaya devam etti.

"Bir işi düzgün becerebiliyor musun Longbottom cezan bitti yoksa odada sağlam bir şey kalmayacak. Beceriksizliğinden dolayı Gryffindor'dan 10 puan."

Dört genç her şeyi unutup kahkahalarla güldüler. Gecenin ilerleyen saatlerine kadar beraber oturdular. En son ortak salonu terk eden Ginny idi. Her gece yatağına gittiğinde aklına dolan korkulardan dolayı yatağına yatma işini geciktiriyordu.

Yatağa yattığında yastığının altındaki albümü aldı. Hep yaptığı gibi mutlu günlerine ait fotoğraflara bakıp özlemini dindirmeye çalışıyordu. Geride kalmıştı ve güçlüyü oynamak zorundaydı. Ailesine iki güne bir mektup yazıyordu özellikle ikiz abileri onu mutlu etmek için her defasında mektuplarının yanında şaka dükkanlarından hediyeler yolluyordu.

En son gönderdikleri mektup aklına geldiğinde süzülen gözyaşlarının arasında gülümsedi.

'Eğer o yağlı saç bir daha senin canını sıkarsa eline bir şampuan al ve savunmasız bir anında kafasından aşağı boşalt küçük kardeş'

Bir an bunu yaptığını ve ikizlerin bu habere vereceği tepkiyi hayal etti.

Son fotoğrafa geldiğinde çok özlediği insanların yüzünde gezdirdi gözlerini. En küçük abisi,en yakın arkadaşı ve tabii ki sevdiği kişi..

Dördü birbirine kenetlenmiş gülüyordu. Onlardan haber yoktu bir şeyin peşindeler biliyordu ama en azından yaşadıklarına dair bir bilgi olsaydı biraz daha iyi hissedecekti kendini.

Eğer başlarına bir şey gelmiş olsaydı Voldemort bunu bütün dünyayla paylaşmaktan geri kalmazdı. Kendini yatıştırma çabasınından iğrendi kız ve sinirle albümü yanı başındaki komidine bıraktı.