Kızıl Güç (Ginny Weasley) (Harry Potter)

Gerilen Sinirler

Ginny korkudan ve telaştan ne yaptığını bilmiyor gibiydi. Genelde salonda oturan kadınlara aldırmadan yeri arşınlıyordu üçüncü defa merdivene yönelip uyuyan çocuklarına bakmaya niyetlendiğinde Molly onu durdurdu.

"Ginny! Uyuyan çocukları uyandıracaksın, Merlin aşkına yeter kontrol ettiğin."

"Evet,haklısın uyuyorlar." Ginny kendininde çok iyi bildiği detayı tedirgince tekrar ettiğinde ev kapısı ve merdivenler arasında ileri geri gitmeye işine döndü. Aslında çocukların uyuyan bedenlerine bakmak Ginny'i sakinleştirmişti, onların huzurlu ifadelerle uyuması kızın içinde bulundukları durumu kısa süreliğine unutmasını sağlıyordu ama uykusu hafif olan Lily bir kez daha annesinin kapısını açmasıyla kesinlikle uyanırdı. Kızıl kız bu kadar gergin bir ortamda uyanık olmasına izin veremezdi. Hermione ve Fleur pencerelerin kenarına tünemiş ikide bir perdeyi kaldırıp bahçeyi kontrol ederken Lucy gerginlikten koltukta diken üstünde oturan son derece hamile Amy'nin omuzlarını sıkıp rahatlatmaya çalışıyordu. Ginny içinden onun bebek için sakin kalıp zamanından önce doğurmamasını diliyordu. Merdivenden yavaş adım sesleri geldiğinde merakla kafasını kaldırdı Angelina ona her şey yolunda anlamında baş parmağını kaldırdığında bütün yeğenlerinin rahat yataklara kavuştuğunu anlamıştı.

"İkizler birbirlerine sarılmış uyuyorlardı, yatağa biraz daha büyüttüğümde bizim canavarlara da yer açabildim."

Ginny yanından geçip giderken omzunu sıkan yengesine solgunca gülümseyip kafasını salladı. Hermione elinde asayla arkadaşının yanına geldiğinde nazikçe yarasının sargı bezini kaldırdı, yüzünü ekşitirken inatlaşan kıza bir kez daha şansını denedi.

"Ginny, sargı bezini değişmemiz iki dakikamızı almaz. Baksana yenilenmesi gerekiyor."

"Hayır Hermione, geri döndüklerini gördükten sonra söz değişmene izin vereceğim. Şimdi tam değişmenin ortasında dönerlerse Harry açık bir şekilde görmesin yarayı, biliyorsun olay yüzünden yeterince sinirliyken gözü pek bir şey görmez."

"Yani diyorsun ki ben laf yiyeceğime sen laf ye Hermione."

Kocasının bir sonraki lafının karısının sargısını değiştirmedi diye Hermione çıkışmak olacağını bilen Ginny kızın isyanına gülümsedi.

"Geri sağlam dönsün bütün bir hafta çıkışmasına razıyım."

İkisi merdiven kenarına yaslanıp kapının yanındaki küçük pencereden arada bahçeye bakıyorlardı. Bir pop sesi duyup duymadıklarından tam emin olamadıkları anda Fleur ciyakladı.

"Biri geldi, kimin olduğunu göremiyorum."

"Siz geride kalın."

Hermione asasına sarılan kızıl kıza öldürücü bir bakış atıp yerinde durmasını sağlarken sözünü hatırlattı.

"Harry'nin dediğini duydun, biz geleni kontrol ederken sen içeride duracaksın."

Molly, Hermione ve Angelina asaları saldırıya hazır gelene ilerlerken diğerleri açık kapının önünde durmuş düşmanı gözlüyorlardı. Eğer bu eve girmeye,çocuklara zarar vermeye niyeti varsa bütün kadınları öldürmesi gerekecekti.

"Kimsin?"

"Benim Neville."

"Kanıtla."

Neville cevap veremeden bir cisimlenme sesiyle bir beden taşıyan karartı dikkatlerini dağıttı.

"Tonks yaralandı."

Neville, karısını taşıyan adamı izleyenlere akıllarını kaçırmadan durumu açıkladığında birden fazla cisimlenme kimsenin tepki vermesine izin vermedi. Tonks'u taşıyan Remus Molly'nin gösterdiği kanepeye yatırılırken sendeleyen Isabel'i tutan Sirius ve Arthur ikilisi içinde yer açıldı.