Kızıl Güç (Ginny Weasley) (Harry Potter)

Vedalar

Üç genç ateşin etrafında ısınmaya çalışıyordu. Sabahın ayazı üçünü de yok ettikleri hortkuluk zaferiyle etkilemiyordu. Kaybolan umutları geri gelmişti bu başarıyla,henüz her şey bitmemişti. Baykuş sesi yankılanırken hepsi birbirine baktı.

"Kendimi bir an Hogwarts'ta sandım,hatta heyecanlandım bile sayılır."

Ron'un bu düşüncelerini sanki diğerleri de paylaşıyor gibiydi.

"Belki bir Weasley kazağıdır Ron ne dersin?"

"Şu an kesinlikle harika olurdu, rengine takılmazdım."

Baykuş üstlerinde yuvarlak çizerken üçü şaşkınlıkla onu izliyordu. Sanki onları farketmeye çalışıyor gibiydi. Hermione merakla baykuşu izlemek için ayağa kalktı. Bir beş dakika kadar dönüp duran baykuş en sonunda onları farkedip aşağı inişe geçti.

"Bizi buldu vay canına oldukça zeki olmalı."

Hermione baykuşun getirdiği şeye baktıktan sonra kalkanları kontrol etmeyi aklına kazıdı. Söylenerek yere inen baykuş üçüne sinirli bakışlar attı. Ron'un elinden kurtulan baykuş Harry'nin omzuna kondu ve bacağını kalın ruloyu alması için uzattı.

"Dikkat et Harry tuzak olabilir."

Harry bunun doğru olmadığını biliyordu içinden bir ses bunu kendine söylüyordu. Eline aldığı ruloyu açarken Ron baykuşa yiyecek bir şeyler uzattı,baykuş çok atıştırmadan aniden havalanıp gözden kayboldu.

Hermione yanına oturmuş rulonun üstündeki ismi okumaya çalıştı.

Gördüğü isimle birlikte yüzüne gülümseme yerleşti bunu nasıl başardı bilmiyordu ama ondan haber almak hepsine iyi gelecekti. Harry hepsinin ismi yazılı olan ruloları dağıttı.

"Kimden bunlar abi?"

"Ginny'den"

Harry heyecandan titreyen sesini umursamadı. Kendine özel bir alan yaratmak için bir iki adım geriye gidip ağaca yaslandı.

Ron hızlıca mektubu açarken ailesini nasıl özlediğini bir kez daha anladı,küçük kardeşinin mektubunda uzun uzun ailesinden bahsetmesini dilerken yakaladı kendini. Daha ilk cümlesinde Ron tıslayarak güldü.

"Sevgili küçük abim,

Seni çok özlediğimi bilmeni isteyerek bu mektuba başlamak istedim. Kaybolduğunuz günden beri bir yerlerden çıkmanızı ve size olan hasretimi sonlandırmanızı bekleyip durdum.. Ne yazık ki şu an sizin iyi olduğunuzdan bile emin değilim. Beni soracak olursan her zamanki küçük deli kardeşinim. Okula dönüş belki yaptığım en saçma hareketlerden biriydi veya en mantıklısı, hala karar veremiyorum...

Siz yokken buraları bana emanet etmişsiniz gibi çalışmalara devam ediyorum. Sizin insanlar üzerinizdeki etkiniz bunu sağlıyor.

Bunu nasıl yazacağımı veya senin bunu okurken acını nasıl hafifleteceğimi bilmiyorum. Eğer bu mektup senin elindeyse duyduğum şey doğru demektir. Çok üzülerek söylemek istiyorum ki Ron artık ben buralarda olmayacağım,hayatım sona ermek üzere.

Savaşa bensiz devam etmeniz gerektiğini hatırlatmak zorundayım. Kurtarmanız gereken bir gelecek olduğunu unutmadan hareketlerinizi ona göre ayarlamanızı diliyorum. Belki bir gün tekrar karşılaşırsak bir aptallık uğruna yanıma geldiğini duymak istemiyorum. Hiçbir şekilde benim için geri dönmeyin,savaştan sonra yasımı tutun. Şimdi parçalanmanın zamanı değil aksine birlik olmanızın zamanı. Sakın cenazeme gelmeyi düşünmeyin bunu sizi açık hedef haline getirecektir. Biliyorum buna karşı çıkacaksın ama bir düşün olur mu ? Bu bir savaş ve kayıplar mutlaka olacaktır. Birbirimizi korumak uğruna hepimiz canını seve seve verir ve bende bunu yapanlardanım..