Kızıl Güç (Ginny Weasley) (Harry Potter)

Hırçınlık ve Özlem

O gece ikisi de doğru düzgün uyuyamamıştı, Ginny kocası uyusun diye gözlerini kapayıp uyuyormuş numarası yaparken onun kollarından çıkmadan aklından geçenlerle savaşıyordu. Harry ise uyuyabildiği tek anda gördüğü kabustan dolayı irkilerek uyandığından beri geri yatamamıştı. Kadının söylediğine çok takılmıştı, Fransız heyeti ne gibi bir plan kuruyorlardı, Ginny ve çocuklar arasında tercih yaptıracak ne yapabilirlerdi? Kabusunda da bunun en kötü halini görmüştü, ailesinin acı çeken bedenlerini kurtarmaya çalışırken yeteri kadar hızlı olamıyordu. Derin bir nefes alıp karısını kendine daha da çektiğinde kız kendini biraz daha sıkıca tutan adamın hareketlerine tepki vermiyordu, onun irkilerek uyandığını hissetmişti ama onun istediği mesafeyi verip biraz düşünmesine izin verecekti. Yine de uyuyormuş gibi yaparken parmaklarını onun karışık saçlarında dolaştırmaya başladı, en azından biraz olsun rahatlatmak istiyordu. Harry onun elini yakalayıp öptüğünde kendi elinde tutarak göğsüne çekti.

Kızıl kızın beklediği alarm sesi odayı doldururken yeni uyanmış gibi yapıp onun kollarından çıktı.

"Uykun dağılmasın uyu sen Ginny, kendim halledebilirim."

Ginny cevap vermek yerine sadece kötü bir bakış attı.

Karısına yardım etmek için pijamasının düğmelerini çözmüştü, onun ağır nane kokulu merhemi sürmesini izlerken asık suratına dayanamamış ortaya laf atmıştı.

"Biraz daha rengi değişmiş gibi duruyor, sabaha unutup gideriz bunu."

"Harry lütfen olayı göründüğünden daha önemsiz bir şeymiş gibi gösterme, Merlin şahit bu morluğun daha kötüsünü sana yaparım."

"Biliyorum yaparsın, sonrasında sanki sen yapmamışsın gibi tedavi etmeye de çalışırsın."

"Gerçekten sevimlilik yapma havamda değilim."

"Bende, bu yüzden havamı yerine getirecek beş kişiden birini gülerken görmek için çabalıyorum." Harry, sürülen merhemin emilmesini beklerken Ginny onun dediğine cevap vermeden önce ilacı yerine bıraktı.

"Susuyorum ve tahmin edersinki bunu yaparken çok zorlanıyorum, gece gece canımızı sıkacak şeyler konuşmayalım, dinlenmeye ihtiyacın var."

"Ginny neden böyle yaptığını anlayamıyorum." Harry onun bu hırçın hareketlerine anlam veremiyordu, kız cevap vermek yerine lambayı kapattığında adam anında geri açtı.

"İşleri kolaylaştırmıyorsun." Adamın bastırmaya çalıştığı sinirini duyduğunda kız anında kafasını ona çevirdi.

"Kolaylaştırmama izin vermiyorsun çünkü."

"Bütün imkanlarımı senin önüne serdim Ginny, daha nasıl kolaştırmana izin vermemi bekliyorsun?"

"Tek yapman gereken bana yalan söylememen Harry, senin sunduğun imkanlarla ilgilenmiyorum benim ilgilendiğim tek şey sensin. Bütün gece uyumadığını biliyorum, bana karşı farklı davranıyorsun, bakışların bile farklı. Neler dönüyor? Seni yıpratan şey ne? Geçen bunca zamandan sonra hala beni dışarıda bırakıyorsun, yetti artık."

Ginny kendini tutamayıp patladığında sinirle yastığını kabartıp ona dayandı.

"Yine iyi dayandın, Merlin şahit iyi dayandın, bana bağırmak için yine iyi dayandın." Harry daha çok kendiyle konuşuyor gibiydi.

"Eski alışkanlıklarını hiç bırakamıyorsun Harry, hala beni olayların dışında bırakınca koruyabileceğini düşünüyorsun ama dünyadaki düzen böyle değil, hiçbir zaman bu yöntemin işe yaramadı, beni geride bıraktığın her olayda yine işin içine girdim. Neden böyle yapıyorsun Harry? Neden eşimin yanında olmama izin vermiyorsun? Sana beraber alanlara çıkalım demiyorum tek istediğim şu aklında neler dönüyor anlat bana, görüyorum seni bitiriyor, uykusuz bırakıyor. Belki yardımcı olabilirim, neyin seni acıttığını bilirsem tedavimi ona göre yaparım, şimdi bir bilinmezliğin içindeyken sana nasıl davranacağımı bilemiyorum."