Just can't let her go - H.S.

Can't let her go || 002

Harry pov

Hier gaan we dan. Ik stap uit het busje en wuif even naar mijn pa die me op de eerste schooldag naar school wou brengen. Hij rijdt weg en vanaf nu moet ik het alleen doen. Ik mag dan wel naar het laatste jaar van de middelbare school gaan, het doet toch vreemd om in je eentje een nieuwe school binnen te gaan. Zeker wanneer het ook nog eens in een nieuw land is. Ik volg het bordje dat de weg naar het secretariaat aanduidt en meldt me aan. De vrouw achter de balie stuurt een man naar me toe die zich voorstelt als de opvoeder. Hij leidt me even rond in de school en als laatste gaan we naar de speelplaats waar er al een heleboel leerlingen wachten tot de eerste les van het jaar begint. Ik voel hoe de blikken mijn kant op gaan en werp een blik over mijn schouder. Er staat een hele groep mensen te praten bij een bank en een paar kijken er mijn kant op. Ik denk terug aan mijn vorige school. Daar stond ik ook in zo een grote groep. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ik de leider was, die tijd is helaas voorbij.
'Begrepen, Harry?' vraagt de opvoeder.
Ik word uit mijn gedachten gehaald en knik dan maar dat ik alles begrepen heb. De schoolbel stuurt met zijn geluid iedereen naar de les. Ik werp een blik op mijn lessenrooster en loop met een snelle pas naar het juiste lokaal. De leraar laat ons eerst allemaal vooraan staan en dan duidt hij ons een plaats aan.
Hij begint vooraan en loopt de klassenlijst af. Styles, dat wordt achteraan zitten. Ik glimlach al een beetje. Ik zal al genoeg in de belangstelling staan vandaag en dan zit ik liever niet vooraan met allemaal starende blikken op mij gericht.
'Styles. Somers...' Ik loop naar de plaats die de leraar me aangewezen heeft en iedereen kijkt om als ik voorbijloop. Somers komt niet naast me zitten en ik vraag me af of het een jongen of een meisje is. Wanneer iedereen zijn plaats heeft, begint de leraar zichzelf voor te stellen. Hij merkt niet eens op dat de plaats naast mij nog steeds leeg is. Er zijn ook geen medeleerlingen die zich er druk over maken, dus besluit ik dat ook niet te doen.
'Ik ben Meneer Verouden.' Met ruwe bewegingen schrijft hij zijn naam op het bord en dan gaat de deur met een ruk open. Een meisje met blond haar waarvan de onderste helft roze is, stapt de klas binnen en loopt zelfverzekerd naar me toe.
'Juffrouw Somers, waar kom jij vandaan?' roept de leraar.
'Ik euh..' zegt ze terwijl ze naast me gaat zitten. Somers is dus een meisje. Ze plaatst haar schoudertas op de grond.
'Ik hoef geen uitleg. In het vervolg kom je op tijd. We zitten hier niet op het strand dus je kan ook deftige kledij aandoen!' onderbreekt hij haar. Ze knikt even maar hij heeft zich al terug naar het bord gedraaid.
'Wat heeft die?! Ik draag toch wat ik wil', mompelt ze. Ik grinnik even en kijk dan terug voor me. Ik voel hoe ze naar me kijkt en kijk dan terug. Ze draagt een cropped shirt met eronder een korte jeansshort. Misschien inderdaad een beetje zomers, maar het staat haar en ze heeft er echt het lichaam voor.
'Hoi,' zegt ze, 'ik ben Femke.'
'Harry, Harry Styles', zegt ik.
'Je kan altijd bij me terecht als er iets is', zegt ze glimlachend.
'Bedankt.' Ik glimlach oprecht naar haar. Toch iemand die vandaag niet gewoon staart en effectief met me praat. Of ik ook op haar voorstel zal ingaan is een ander verhaal. Ik wil niet zielig overkomen en het eerste het beste meisje achterna lopen.
'Femke Somers! Hou je mond of je kan naar de opvoeder!' roept de leraar opnieuw.
'Dat is misschien nog geen slecht idee.' Ze neemt haar tas en staat op.
'Juffrouw Somers, op je stoel!' Ze stopt en kijkt de leraar even schuin aan.
'U moet wel weten wat u wilt, meneer. Moet ik nu naar de opvoeder of op mijn stoel gaan zitten?' Er klinkt wat gelach in de klas en ik moet ook mijn best doen om niet gewoon mee te lachen. De leraar krijgt een vuurrode kop en kijkt woedend naar de lege plaats naast me en dan terug naar Femke.
'Op je stoel', hij wijst trillend naar het voorwerp met vier poten, 'en ik wil je niet meer horen.'
Femke gaat terug zitten en zucht. Die durft precies wel. Zo tekeer gaan tegen een leraar op de eerste schooldag. Het ziet er wel een meisje met lef uit. Het is absoluut geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.