De voorbije drie dagen waren vrij snel voorbij gegaan. Mijn tijd werd volledig opgeslorpt door verplichte familiebezoekjes waarbij eten en drinken centraal stond. Op nieuwjaarsdag waren mijn zus, Ian en ik naar mijn moeder geweest om ook daar de start het nieuwe jaar te vieren. Harry was niet meegekomen omdat ik niet onaangekondigd met hem voor haar deur wou staan. Ik heb haar wel verteld dat ik opnieuw aan het daten ben met iemand waarmee ik samen studeer. Pas toen haar reactie meeviel heb ik haar gezegd dat het om Harry ging. Ze was verrast om te horen dat we elkaar terug hadden gevonden en reageerde positief en zelfs een tikkeltje enthousiast. Ik heb haar gevraagd of zij misschien iets wist van de schoolreünie. Blijkt dat er een uitnodiging was aangekomen op mijn naam toen ik nog in New York was en dat ze die heeft weggedaan omdat ik hier normaal niet ging zijn op dat moment. Nadien had ze er helemaal niet meer aan gedacht om me er iets over te vertellen. De dag nadien begon het hele gedoe van vooraf aan en werden we 's middags verwacht bij mijn grootouders langs moeders kant en 's avonds bij mijn oom aan vader's kant. Aan hen heb ik nog niets verteld over Harry, ik wil zijn gezicht wel eens zien als Harry en ik samen aankomen op de schoolreünie waar hij als directeur ook aanwezig zal zijn.
Vanavond heeft Harry me uitgenodigd bij hem thuis. Voor ik me klaar maak, probeer ik om nog wat te studeren. Met een dot in mijn haar, een losse joggingbroek en wijde trui zit ik aan mijn bureau. Zuchtend doorblader ik het boek, ik moet echt nog heel veel doen en het lukt me totaal niet om me te concentreren. Telkens opnieuw dwalen mijn gedachten af, ik ben best zenuwachtig voor straks. Ik begrijp totaal niet waarom ik me zo voel: zijn het zenuwen of zijn het de befaamde vlinders? Er is geen enkele reden waarom ik zenuwen zou moeten hebben om bij Harry langs te gaan. Ik probeer het vreemde gevoel in mijn buik te negeren en bekijk de leerstof in mijn boeken. Na een halfuur geef ik het op, dit heeft geen enkele zin! Elke wagen die voorbij ons huis rijdt heb ik gezien, elke alinea moet ik drie keer opnieuw lezen vooraleer ik begrijp wat er staat en dan blijft de inhoud nog steeds niet hangen. Ik gooi mijn pen neer en draai een rondje op mijn bureaustoel. Er is hier zoveel afleiding en tegelijk zijn er zoveel mensen die me kunnen controleren. Met mijn vader, Elisabeth en Thibault in de buurt zou je toch denken dat ik genoeg stimulans heb om te werken zodat ze niet gaan denken dat ik in New York de hele tijd lui ben. Helaas heeft het net een omgekeerd effect, in New York kan ik mezelf opleggen om te werken tot een bepaald hoofdstuk af is. Hier lukt het me totaal niet. Hopelijk kan ik snel wennen aan de nieuwe situatie want mijn vlucht terug is pas enkele dagen voor het eerste examen voorzien. Harry en ik hebben afgesproken om samen terug te reizen. Alweer schieten mijn gedachten zijn richting uit. Ik sta op en laat me met een gelukszalige zucht op mijn bed vallen. Ik neem mijn smartphone en begin een berichtje naar Joyce te typen.
Hey, kom je ook naar de schoolreünie? x
Ja hoor! Ik zou het niet willen missen om iedereen nog eens terug te zien. Ga je alleen? xx
Ik weet dat de laatste vraag een subtiele verwijzing is naar Harry. Joyce weet dat we veel met elkaar praten en dat hij me steunt bij heel veel dingen. Ik heb haar alleen nog niet verteld dat we opnieuw samen zijn. Al zal ze dat wel vermoeden na het telefoontje vorige week en is dit haar manier om een bevestiging te krijgen op haar vermoeden.
Nope, ik ga met H. x
Ik krijg geen bericht terug maar wordt opgebeld via FaceTime.
'Femke. Somers. Ga je mij nog vertellen hoe de vork nu eigenlijk in de steel zit of zal ik het eruit moeten sleuren?' klinkt het zodra ik op het groene hoorntje klik.
'Hoe bedoel je?' vraag ik lachend, maar al te goed wetend waar ze het over heeft.
Ze kijkt me met een veelzeggende blik aan. 'Don't be shy, just tell me.'
Ik grijns en steek kort mijn tong uit. Ze weet het eigenlijk toch al. De vele hints die ze gaf en de pogingen die ze de afgelopen dagen deed om te horen te krijgen dat Harry en ik samen zijn, zijn er het bewijs van. 'Wat wil je weten?' vraag ik.
YOU ARE READING
Just can't let her go - H.S.
FanfictionShe's so mean but I gotta love it And I just can't let her go Breaks a billion hearts I know i'm next in line But I don't mind yeah I want her Ik begon jaren geleden (2013) met het schrijven van dit verhaal. Toen heb ik heel lang niet meer verder ge...