Just can't let her go - H.S.

Can't let her go || 035

Ik hoop echt dat ik vandaag niet opnieuw in slaap val op school, dat zou net iets te gênant zijn. Die stomme jetlag ook. Gisterenavond heb ik om zeven uur gaan slapen. Zoals de kleine kindjes die nog op de kleuterschool zitten, maar anders zou ik nooit op tijd uit mijn bed geraken. Voor ik op mijn fiets naar school spring, trek ik iets aan. Een wit topje afgewerkt met zwarte boordjes, een zwarte broek en een zwart vestje. Gisteren hebben Harry en ik niet echt iets gezegd over "ons" aan de mensen uit onze klas, maar ik heb geen zin meer om nog verstoppertje te spelen. Daarom geef ik Harry ook een kus wanneer ik op school aankom. De anderen kijken er niet bepaald vreemd van op.
Josh en Owen beginnen een beetje te joelen. Jongens hebben nu eenmaal altijd kinderachtige reacties.
Floortje is de enige die niet onder stoelen of banken steekt dat ze onze relatie afkeurt. Jaloezie zou ik het noemen. Ze is jaloers op alles wat ik doe. Ze zou zelfs dezelfde onderbroek kopen als ik om van haar imago af te raken. Jammer genoeg heeft het een omgekeerd effect voor haar. Ze krijgt iedereen nog meer tegen haar omdat ze mij in alles nadoet en omdat ze zich anders voordoet dan ze is.
'Trek het je niet aan Fem, Flo is alleen jaloers en ze heeft geen enkele kans bij mij ook al was ze de laatste vrouw op aarde', fluistert Harry in mijn oor.
Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Floortje wordt voor de zoveelste keer aan de kant geschoven. De bel gaat en we lopen naar de klas. Het eerste uur hebben we scheikunde en Josh en Owen roepen Harry erbij. Ze beginnen te fluisteren en beginnen dan heel erg luid te lachen. Wanneer we het lokaal binnenkomen zijn ze alle drie bloedserieus. Joyce en ik gaan vooraan zitten op onze vaste plaats. Harry en Josh komen naast ons zitten. We nemen onze boeken en de leraar begint zijn les. Hij start de computer op om een PowerPoint presentatie te tonen.
'Pssst', sist Harry plots en hij stoot tegen mijn elleboog aan. Ik kijk naar hem en hij wijst subtiel naar zijn bil. Opnieuw kan ik het niet laten om te gaan glimlachen, maar toch probeer ik zo ee neutraal mogelijke uitdrukking te houden. Josh en Harry hebben de draadloze muis weggenomen van bij de computer. De dia's van de presentatie vliegen plots voorbij en we zitten er een stuk of tien verder. De rest van de klas kijkt even verwonderd op, maar Josh toont de muis aan hen en legt een vinger op zijn mond wanneer de leraar iets op het bord schrijft. Hij vertelt over allerlei bindingen en stoffen en hij gaat zo op in zijn uitleg en het opmaken van zijn bordschema dat hij niet eens doorheeft wat er gebeurd. Dan opent Josh Firefox. Hij surft naar YouTube en buigt voorover om snel iets in te typen in de zoekbalk. Het beste van al is dat de leraar helemaal niets doorheeft.
'De hoeveelheid stof wordt dus uitgedrukt in mol. Om die mol te berekenen heb je een formule.'
Wanneer de leraar het laatste woord uitspreekt, klikt Josh op play. Er begint een te spelen en wonder boven wonder houdt iedereen zich stil. Je kan echt zien dat ze hun best doen om niet te gaan lachen en het duurt echt vierenvijftig seconden draait de leraar zich om en kijkt hij naar de projectie op de muur. Natuurlijk is Josh zo slim geweest om de PowerPoint opnieuw te projecteren.
'Wat is dat?' vraagt de leraar terwijl hij door de klas kijkt. Iedereen houdt zich serieus en we kijken elkaar vragend aan. Misschien weet onze buur het antwoord wel. De leraar loopt naar de computer.
'Hé waar is die muis nu gebleven?' Iedereen begint te lachen. Hij draait zich om.
'Kom op Josh, geef maar terug.'
'Ik heb helemaal niets,meneer', zegt Josh.
'Dan heb je het doorgegeven aan Harry.'
'Dat zou wel eens kunnen', lacht Josh.
Harry geeft de muis terug en de leraar gaat naar het Youtube tablad. 'Het is toch leuker om beeld te hebben. Hij spoelt het liedje helemaal terug en laat de videoclip uitspelen.