Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 051

'Robin, stop met huilen, anders ga ik ook huilen', lach ik. 'Mama, jij ook... Stop gewoon allemaal met huilen', lach ik weer als er nu ook tranen in mijn ogen springen.
"Maar we gaan je missen, schat", zegt mama die me in een knuffel trekt. Papa staat er wat onwennig bij. Naast hem staat zijn nieuwe vriendin waarmee hij nu al twee jaar samen is. Zij had al een zoon uit een vorige relatie. Thibault is een jaar ouder dan ik en heeft al vijf jaar een vriendin Esther. Meestal is hij bezig met zichzelf en laat hij mij wat met rust maar toch komen we wel overeen.

'Jullie kunnen altijd langskomen, en het is maar voor een jaartje", probeer ik ze te overtuigen. Jaren geleden hebben ze ook afscheid moeten nemen van Elke toen zij naar New York vertrok. Zij bleef er voor zes jaar en ze is teruggekomen met Ian, dus alles komt goed, hoe dan ook. Zelf kijk ik er enorm naar uit om naar New York te gaan. Na drie jaar bedrijfsmanagement te volgen in Gent, wordt het tijd voor de grote stap. Een jaar specialisatie in het buitenland. Ik ken er nog niemand maar dat maakt me niet bang. Het enige dat me tegenhoudt om weg te gaan, is Robin. Hij is zo een schat. Ik heb hem leren kennen toen ik in het eerste jaar aan de hogeschool zat. Je gaat dan al eens uit en voor je het weet ontmoet je nieuwe mensen. Als laatste omhels ik hem. Hij slaat zijn armen zo stevig om me heen dat hij me nooit meer gaat loslaten.

'Kan je me meesmokkelen?' vraagt hij zacht.
Robin heeft nog twee jaar hier in België te studeren en hij kan dus echt niet mee. Na twee jaar studeren in Gent moest hij naar Leuven, waardoor we elkaar minder zagen. We konden niet meer elke dag op elkaars studio zitten. Gelukkig kwam hij wekelijks eens naar Gent wanneer hij 's morgens geen les had.
'LAATSTE OPROEP VOOR NEW YORK CITY!' klinkt de stem door de intercom.
'Schat, je moet nu echt gaan', klinkt mama's stem. Ik kijk Robin aan in zijn rood, betraande ogen.
'Ik hou van je,' fluister ik tegen zijn lippen en kus hem vervolgens, 'ik kom elke vakantie langs. Beloofd.'
'Ik ook van jou,' fluistert Robin terug waarna hij me nog één keer hartstochtelijk kust. Hij zwaait me uit als ik in de menigte verdwijn.

Bij de paspoortcontrole kijk ik nog een laatste keer om en zwaai ik naar mijn familie. Ze zwaaien terug en ik zie dat Robin nu met mijn moeder in zijn armen staat. Er komt een glimlach op mijn lippen. Fijn om te zien dat die twee mij nu al missen en troost zoeken bij elkaar. Ik geef mijn identiteitskaart aan de douanier en loop verder naar de juiste gate. Doordat ik net iets langer over mijn afscheid gedaan heb, mag ik al meteen doorlopen in het vliegtuig. Op mijn ticket staat dat ik de plaats bij het raam heb. Stiekem hoopte ik al die plaats te krijgen. De man die het middelste stoeltje heeft kijkt me vriendelijk aan en staat op.
'Zal ik je even helpen met je koffer?' vraagt hij.
'Graag', stem ik toe. Ik maakte me al zorgen hoe ik mijn koffer in het bakje voor de handbagage zou krijgen. Ondertussen haal ik mijn mobiel en een tijdschrift uit mijn zodat ook die in het bakje boven ons hoofd kan.
'Wat ga je doen in New York?' vraagt de man die een jaar of dertig moet zijn.
'Studeren', antwoord ik naar waarheid. Als die man maar niet denkt de hele vlucht met me te praten. Ik pruts al wat aan mijn oortjes en plug ze in in mijn telefoon.
'Wat studeer je?' vraagt hij.
'Ik ga voor een specialisatie jaar in international business management.'
'Wel veel succes.' Hij neemt een boekje uit de stoel voor hem en opent de eerste pagina.
'Bedankt', zeg ik. 

Het lampje dat we onze veiligheidsgordel moeten vastmaken gaat branden en niet veel later rijdt het vliegtuig weg naar de startbaan. Ik neem er nog een kauwgum bij om de druk in mijn oren te verzachten en dan stijgen we op. Eenmaal in de lucht luister ik naar Blown Away van Carrie Underwood.

Na acht uur vliegen, landen we op JFK airport in New York. We applaudisseren voor de piloten en dan stapt iedereen uit het vliegtuig. De man naast me wenst me nog eens veel succes met mijn studies. Voor we om onze bagage mogen is er een grote controle van de internationale paspoorten en worden er vingerafdrukken genomen. Wanneer alles in orde is, loop ik verder naar de band waar de koffers voorbij komen. Na een tijdje zie ik mijn koffers. Wanneer ik alles heb ga ik naar buiten. Ik roep een gele taxi en geef de chauffeur het adres van mijn studio waar mijn zus tot enkele maanden geleden nog verbleef. Hier gaan we dan. Het avontuur kan beginnen.