Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 092

Ik loop pas langs de eettafel waar mijn familie zit wanneer mijn vader mijn naam voor een tweede keer roept. Nu iets dwingender dan net. Mijn blik kruist met die van Elke en ze trekt haar wenkbrauwen verrast op. Een vreemd ongemakkelijk gevoel gaat door mijn lichaam en mijn maag krimpt ineen. Joyce zal het niet zijn want die is op dat feestje met vrienden. Andere vrienden hebben geen idee dat ik thuis ben, volgens hen zit ik nog steeds in New York dus dat kan ook niet. Familie zou me ook verbazen aangezien het grootste deel van de familie binnen is. Ik hoop zo hard dat Robin hier niet voor mijn neus staat, ik heb geen zin om het nieuwe jaar te starten met ruzie of een discussie. Net voor ik aan de deur tussen de hall en de woonkamer kom, opent mijn vader de deur. Vragend kijk ik hem aan.

'Ah je bent hier. Er is iemand aan de deur die naar je vraagt', meldt hij zonder enige emotie op zijn gezicht.

Fantastisch nu heb ik dus nog geen idee wie er is, kon zijn gezicht nu niets prijs geven? Ik haal diep adem en raap mijn moed bij elkaar om de deur te openen en geconfronteerd te worden met mijn bezoek. Voorzichtig stap ik de hall binnen en sluit ik de deur achter me opnieuw. De voordeur is dicht en om één of andere reden brandt het licht niet in de hall . Zou mijn vader het per ongeluk uitgedaan hebben toen hij naar de woonkamer ging? Net voor ik op de schakelaar wil klikken om licht te maken, grijpen twee armen me vast en trekt de persoon me dicht tegen zich aan.

'Ra ra ra', klinkt de stem dichtbij mij oor. Ondanks het feit dat hij probeert om zijn stem anders te laten klinken herken ik ze toch onmiddellijk, zeker in combinatie met de parfumgeur die ik ruik doordat hij zo dichtbij me staat. Snel draai ik me om in zijn armen en sla ik enthousiast mijn armen om hem heen.

'Wat doe jij hier?' vraag ik verrast.

'Zal ik weer vertrekken?' vraagt hij grinnikend.

'Nee, blijf! Ik ben blij dat je er bent, Harry. Ik had je alleen niet verwacht. Je moest toch uit eten met je familie?'

'Er zijn zoveel dingen die moeten...'

Ik zet een stapje achteruit waardoor zijn armen me laten gaan. Ik klik op de schakelaar zodat het licht aan gaat en ik zijn gezicht kan zien, meteen zet ik weer een stap dichterbij zodat ik hem kan omarmen. Harry plaatst zijn handen onder mijn kont en tilt me op waardoor ik automatisch mijn benen rond zijn middel klem. Zijn ogen glinsteren en ik voel hoe er zich een enorme glimlach op mijn gezicht vormt.

'Ik heb je zo gemist', fluistert hij zacht tegen mijn lippen aan.

'Ik jou ook.' Ik leg mijn handen op zijn wangen en druk mijn lippen teder op die van hem. Harry kust me terug en tikt na een tijdje met zijn tong tegen mijn lippen. Gretig ga ik in op zijn verzoek en doe ik mijn lippen wat uit elkaar, meteen spelen onze tongen een vurig liefdesspel. Gadver, wat heb ik hem gemist! Deze morgen voelde ik me nog zo slecht en oververmoeid, nu heb ik het gevoel alsof ik bakken energie heb. Het lijkt wel alsof al mijn zorgen vergeten zijn. Harry's handen gaan verder onder mijn kleedje en knijpen in mijn billen. Ik reageer hierop door me nog wat dichter tegen hem aan te trekken. Onze kus wordt verstoord door luid gelach vanuit de woonkamer. Plots ben ik me weer bewust van mijn omgeving en aan Harry's blik te zien lijkt hij ook van een andere planeet te komen. Voorzichtig plaats hij me terug op de grond en ik fatsoeneer mijn kleedje.

'Je bent precies van plan om even te blijven?' vraag ik terwijl ik naar de valies onder de kapstok wijs.

'Eigenlijk wilde ik die eerst naar huis brengen, maar ik was te ongeduldig en kon niet meer wachten om je te zien.'

Ik frons kort mijn wenkbrauwen wanneer hij het woord huis uitspreekt.

'Mijn ouders hebben het huis nooit te koop gezet toen we verhuisden naar Londen', knipoogt hij.

'Oh! Ben je hier alleen?' vraag ik nieuwsgierig. Als zijn ouders ook in de buurt waren, hadden zij wel voor zijn bagage gezorgd.

'Ja, ik leg het later wel eens uit.' Opnieuw klinkt luid gelach uit de woonkamer en hoor ik stoelen verschuiven.

'Zullen we naar binnen gaan?' vraag ik hem.

Hij knikt bevestigend. Ik druk nog snel een lief kusje op zijn lippen en neem dan zijn hand vast. Ik maak de deur open en ga de woonkamer binnen, op de voet gevolgd door Harry. Er staat opnieuw een grote glimlach op mijn gezicht. Ik kan er echt niets aan doen, ik voel me echt zo gelukkig en veel beter sinds Harry bij me is. De eerste die me aankijkt is mijn vader en hij wiebelt grijnzend met zijn wenkbrauwen. Waarschijnlijk heeft hij daarnet bewust ervoor gezorgd dat ik niets van zijn gezicht kon aflezen. Dan kijk ik Elke aan en zie ik een blik van herkenning, Ian moet duidelijker langer nadenken maar ook dan herkent hij hem. Enthousiast staat Elke op en komt ze naar ons toegelopen. Ze spreidt haar armen om Harry in een knuffel te trekken. Ik geef de hormonen de schuld van haar uitbarsting. Lachend knuffelt Harry haar terug en wenst haar proficiat. Ondertussen is de rest van de familie erbij komen staan en kijken ze benieuwd naar de nieuwe gast. Ik stel Harry voor aan Elisabeth, haar ouders en mijn grootouders. Mijn grootouders hebben hem wel al eens ontmoet op mijn achttiende verjaardagsfeest maar ik heb geen idee of ze zich dat nog kunnen herinneren. Harry schudt iedereen de hand.

'Jij was toch op haar verjaardag enkele jaren geleden?' vraagt opa.

'Klopt', antwoordt Harry vrolijk.

'Het is bijna middernacht', meldt Elisabeth. Meteen staat iedereen recht. We hadden daarnet afgesproken dat we naar buiten zouden gaan om naar het vuurwerk te kijken en zelf van die vuurwerk sterretjes aan te steken. We trekken onze jas aan want het is best koud om in gewone kleding buiten te staan. Eenmaal we buiten staan, duwt Elisabeth ons allemaal een vuurwerkstokje in de hand en steekt ze die aan. Elke maakt foto's van ons allen en dan tellen we de laatste tien seconden van het jaar af en het vuurwerk barst los boven ons. Ik kus Harry -of is het Harry die mij kust?- passioneel op de mond. Zijn handen glijden over mijn rug en blijven op mijn billen liggen. Ik vergeet de rest die rondom ons staat. Het is enkel Harry en ik.