Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 056

Ik word wakker van het geluid van mijn gsm. Zuchtend wrijf ik met mijn handen in mijn gezicht. De klok toont aan dat het tien uur is. Ik kruip vanonder Harry's arm vandaan die om me heen ligt geslagen en loop naar het geluid toe. Waar heb ik dat toestel nu weer achtergelaten? Gisterenavond flitst door mijn hoofd terwijl ik mijn smartphone vind. Robin is calling. Ik druk op de groene hoorn en breng het toestel aan mijn oor.
'Goeiemorgen', zeg ik. Meteen kuch ik er eens bij want mijn stem klinkt enorm schor omdat ik pas wakker geworden ben.
'Wat klink jij uitgeslapen, schatje!' klinkt het aan de andere kant van de lijn.
'Ik ben net wakker, het is hier pas tien uur 's morgens', verklaar ik.
'Oh, is het gisteren laat geworden misschien?'
'Ja, ik heb nog naar een film gekeken', lieg ik. Ik loop wat rond door de studio en ga in mijn slaapkamer staan.
'Vallen de lessen wat mee en heb je al nieuwe mensen leren kennen?'
'Wel de lessen zijn pas gisteren gestart en er is toch al één meisje die net hetzelfde lessenrooster heeft en blijkbaar woont ze ook een verdieping lager.'
Ik kijk naar Harry die nog ligt te slapen in mijn bed en kijk de kamer rond. Overal liggen kledingstukken gegooid. Ik kijk naar mezelf en merk dat ik niets aan heb.
'Wat zeg je?' vraag ik wanneer het plots stil wordt aan de telefoon.
'Ik zei dat het wel leuk is voor je dat je iemand hebt die zo dichtbij woont. Je bent echt nog niet goed wakker he', lacht Robin.
'Sorry, hoe gaat het daar?' vraag ik.
'Wel school is hier al twee weken bezig en...'
Mijn aandacht gaat weer weg en snel trek ik het slipje aan dat op de grond ligt. Ik leg mijn hand op de muur en kijk eens naar de foto's. Vooral naar de ene foto waarop ik samen met Robin sta. De foto werd enkele weken geleden nog genomen toen we samen op vakantie waren in Italië. Ik hoor het bed kraken en zie hoe Harry zich omdraait en naar mij zoekt. Ik breng mijn hand van de muur naar mijn haar en woel er even door. Wat heb ik gedaan?
'Is alles oké, schat?' vraagt Robin midden zijn verhaal.
'Ja hoor', zeg ik vrolijk.
'Je zegt zo weinig...'
'Ja maar ik heb me eigenlijk wat overslapen en ik moet nog mijn boeken bij elkaar zoeken en iets klaarmaken om te eten', verzin ik snel een excuus. Ik ga op het bed zitten en wacht op een antwoord.
'Dan zal ik je maar laten. Ik mis je Femke.'
'Ik jou ook', zucht ik.
'Ik hou van je', hij maakt het geluid van een kusje.
'Ik ook van jou, schat', zeg ik en dan wordt de verbinding verbroken. Zuchtend laat ik me vallen in mijn bed. Meteen komt Harry dichterbij liggen en legt hij opnieuw een arm om me heen. Hopelijk heeft hij het gesprek niet gehoord. Want dit hier is één grote vergissing, toch? Het hoofdstuk Harry en ik is jaren geleden toch al afgesloten. Waarschijnlijk is het gewoon de magie van de stad, zoveel jaar geleden is alles hier begonnen en nu zijn we hier terug. Harry drukt een kusje in mijn nek en fluistert goedemorgen met een stem die al even schor klinkt als die van mij.
'Goedemorgen', fluister ik terug terwijl ik naar het plafond staar.
'Zal ik voor ontbijt zorgen?' vraagt Harry die nu rechtop gaat zitten.
Ik knik. Hij raapt zijn kleren bij elkaar en ik gniffel even als hij rondjes om zijn as draait op zoek naar zijn trui.
Fronsend kijkt hij me aan. 'Je zou me beter helpen.'
'De kamer hiernaast', geef ik hem als tip.
Hij loopt de slaapkamer uit en keert dan terug met zijn trui. 'Hoe je het een halfuurtje vol?' vraagt hij.
'Ja hoor.'
Hij drukt een kusje op mijn voorhoofd en vertrekt dan.
'Harry!' roep ik hem achterna, 'Neem de sleutel mee zodat je terug binnen kan!'
'Oké!' klinkt het antwoord. Twee minuten later valt de deur in het slot en stap ik geeuwend uit mijn bed. Eens kijken om alle spullen die ik straks nodig heb in mijn tas te steken. Een klusje dat al heel snel in orde gebracht is. Ik kruip terug in mijn bed en draai me met mijn rug naar de gordijnen waardoor enkele stralen licht vallen. Bijna meteen dommel ik terug in slaap.
Veertig minuten na Harry's vertrek, word ik opnieuw wakker. Dit keer niet door mijn gsm maar wel door Harry die met zijn hand door mijn haar gaat.
'Je bent nog altijd even schattig als je slaapt', grinnikt hij.
Ik geef hem een dodelijke blik en sta op.
'Hé en mijn kusje?' zeurt Harry.
'Je zei een halfuurtje en het werden veertig minuten. Je krijgt pas een kusje als je op tijd komt', roep ik als ik naar de badkamer loop.
'Wel dan is er geen ontbijt voor jou.'
Snel loop ik terug naar hem en geef ik hem een kus. Mijn buik rammelt van de honger en ik heb echt geen zin om zelf nog iets in elkaar te flansen.
'Zocht je dit?' vraagt Harry die een gestreept topje vasthoudt.
'Wel niet echt maar toch bedankt.' Ik neem het topje en trek het aan.
'Daar gaat mijn zicht.' Harry trekt een pruillipje.
'Tjah, je stelde het zelf voor.' Samen lopen we naar de keuken waar het ontbijt klaar staat. Ja ontbijt op bed is romantischer, maar ik heb geen zin om vanavond tussen de kruimels te gaan slapen.
'Ik was net iets langer onderweg omdat ik nog even naar mijn kot geweest ben om te douchen.'
'Oh, dat had je hier ook wel kunnen doen hoor.'
'Ik had ook kleren nodig he, Somers.'
'Juist ja...' Na het ontbijt sta ik recht om te gaan douchen. Voor ik onder de kraan stap leg ik wat kleren klaar.

Wanneer ik me afgedroogd heb, wil ik mijn kleren nemen maar het stapeltje blijkt weg te zijn.
'Harry!' roep ik luid.
'Ja?' hoor ik hem lachen.
'Geef nu mijn kleren terug!'
'Ze liggen klaar op je bed.'
Ik trippel naar mijn bed met een handdoek om me heen geslagen en vind daar een totaal andere outfit dan die die ik had klaargelegd. Wel ook goed. Ik trek de muntgroene broek  aan en het wit topje. Ik kijk eens in de spiegel. Meteen is het duidelijk waarom ik dit moet aantrekken. De broek is skinny waardoor mijn kont extra uitkomt en het topje is goed uitgesneden waardoor ook mijn andere vormen in de verf worden gezet. Wel het is toch net iets te koud om enkel een topje aan te trekken dus neem ik nog een trui uit mijn kast. Ik keer terug naar de keuken en werp een blik op mijn horloge. Over twintig minuten begint de les.
'We moeten maar eens naar school', zeg ik als ik mijn armen om Harry's nek leg die nog op een stoel zit.
'Hé je draagt nog steeds het uurwerk dat ik je ooit gaf', merkt hij op.
'Dat heb je goed gezien.' Ik laat hem los zodat hij kan rechtstaan en dan lopen we samen naar school.