Just can't let her go - H.S.

Can't let her go || 014

Zoals afgesproken ga ik die avond dus naar mijn oom. Om precies vijf uur druk ik op de knop van de deurbel die aan zijn gevel hangt. Mijn tante opent de deur en laat me binnen. Ik plaats mijn tas met spullen onder de kapstok en hang mijn jas op.
'Alfie, Femke is er!' roept mijn tante naar boven. Samen met haar loop ik de woonkamer binnen waar ik mijn oom begroet. Ik neem plaats op de bank en niet veel later komt Alfie samen met Margaux de woonkamer binnen.
'Hi', zegt hij gewoon tegen mij.
'Hallo', antwoord ik even droog en kort terug. Alfie en ik waren vroeger echt onafscheidelijk. Zodra we elkaar zagen op familiefeesten zaten we samen te spelen. Maar tijdens de puberteit zijn we een beetje uit elkaar gegroeid en daardoor weten we precies niet meer hoe we met elkaar om moeten gaan.
'Ik ga het eten klaar maken', zegt mijn tante om de ongemakkelijke stilte op te vullen. Ze verdwijnt naar de keuken waaruit Alfie net terugkomt met een zak chips.
Hij maakt de zak open en legt die op tafel zodat diegene die er zin in hebben er gewoon wat kunnen nemen. Hij neemt zelf een handvol en gaat bij zijn vriendin in de zetel zitten. Het zal een gezellige avond worden, zoveel is duidelijk. Ik voel mijn gsm trillen in mijn broekzak en haal het eruit. Ik neem op zonder te kijken wie het is die me nu zo dringend nodig heeft.
'Hallo, met Femke.'
...
'Geen idee, waar is het?'
...
'Ik zit nu eigenlijk wel bij familie.'
...
'Om negen uur pas, dat kan ik misschien wel halen.'
...
'Oké tot straks.'
Ik leg neer en voel hoe zes ogen naar me staren.
'Een vriend van op school', verklaar ik.
'Wie?' vraagt mijn oom meteen.
'Harry, hij vroeg of ik vanavond mee ga naar een feestje in de buurt.'
'Je hebt toch ja gezegd?'
'Ja, maar als het niet past...' De aandacht van Alfie is ondertussen al terug volledig op Margaux gericht.
'Ga maar, het is goed dat Harry een beetje vrienden maakt hier in België.'
Ik zwijg even, maar besluit het na een tijdje toch nog eens te vragen. 'Waarom is Harry eigenlijk verhuisd?'
'Meisje, zo nieuwsgierig. Dat heb je al eens gevraagd en ik heb toen gezegd dat ik daar geen antwoord op kon geven.'
'Harry hoeft toch niet te weten dat je het mij verteld hebt', probeer ik.
'Waarom vraag je het hem eigenlijk zelf niet, je komt er toch zo goed mee overeen.'
'Omdat, omdat...' Ik kan geen deftig argument verzinnen dus zwijg ik gewoon. Ik sta op en loop naar de keuken.
'Mag ik mij ergens omkleden?' vraag ik aan mijn tante. Er zit een kleedje in mijn tas en een paar schoenen. Ik was toch van plan om vanavond nog een stapje in de wereld te zetten.
'Ja, doe maar. Boven is er niemand.'
Ik loop naar de gang waar ik mijn spullen heb achter gelaten. Het is nu al zeven uur en we moeten nog eten. Ik ruil mijn kleren in voor een en een paar haken. Ik doe nog wat make-up en parfum op en keer dan terug naar beneden. Net op tijd voor het eten dat net geserveerd wordt.
'Hoe gaat het eigenlijk met je zus?' vraagt mijn tante wanneer ze mijn bord vol schept.
'Goed, ik denk dat school ook weldra weer zal beginnen voor haar. Ik heb haar eigenlijk al een tijdje niet meer gehoord. Het is al twee weken geleden dat we nog eens geskypet hebben.
'Doe haar in elk geval de groetjes als je ze nog eens hoort.'
'Zal ik doen.' Ik eet verder en beantwoord enkel de vragen die me gesteld worden. Onmiddellijk na het eten vertrekken Alfie en Margaux naar een feestje van een vriend. Ik wil mijn tante helpen met het afruimen van de tafel en de afwas, maar ik word tegengehouden door mijn oom.
'Vertrek jij maar, Harry wacht op je', knipoogt hij.
'Oké bedankt dat ik mocht komen.'
'Je bent altijd welkom.'
Ik neem mijn spullen mee en vertrek naar de plaats waar ik met Harry heb afgesproken. Een kwartier te vroeg kom ik aan op het adres dat een huis blijkt te zijn. Het gaat dus om iets kleinschaligs. Dan maakt het vast niet uit dat ik een beetje te vroeg ben. Ik loop het pad naar de voordeur op en kijk op het naambordje dat zich naast de deurbel bevindt. 'Familie Styles.' Hier woont hij dus, dan bel ik zeker aan. Ik druk op het knopje en wacht tot de deur opengaat. Harry kijkt even verwonderd op en werpt dan een blik op zijn horloge.
'Ja sorry dat ik te vroeg ben. Ik was bij familie en die vertrokken ook net ergens naar toe dus ben ik maar meteen naar hier gekomen', leg ik uit.
'Geeft niet, kom binnen.' Hij laat me naar binnen gaan en ik blijf een beetje onwennig staan in de hall. Het s zo groot.
'Zou ik mijn spullen hier ergens op een veilige plaats mogen zetten. Het is wisselavond en straks moet ik naar mijn ma dus zuil ik de hele tijd alles met me mee.'
'Misschien kan je ze boven plaatsen op mijn kamer, daar komt vanavond niemand', stelt Harry voor. Ik volg hem op de trap naar zijn kamer.
'Wie komt er allemaal?' vraag ik nieuwsgierig terwijl we de trap op gaan.
'Niemand bijzonder, gewoon de vrienden die ik tot nu toe al gemaakt heb. Josh, Owen en nog een paar anderen van op school.'
'Leuk', antwoord ik terwijl hij zijn kamerdeur opent. Ik ben wel blij dat het niet zo'n grot feest is anders zou mijn ma weer gaan zagen van zodra ik thuiskom. Ik plaats mijn tas naast de kast die het dichtst bij de deur staat en kijk eens rond in zijn kamer.
'Ziet er wel leuk uit je kamer.'
'Bedankt, kom je me helpen met het klaarzetten van een aantal zaken?' vraagt hij. Het lijkt alsof hij niet wil dat ik hier verder rondkijk.
'Is goed', antwoord ik terwijl ik hem volg naar beneden.
In de keuken haalt hij glazen uit de kast die ik op de tafel moet gaan plaatsen terwijl hij wat hapjes in kommetjes doet.
'Harry?' vraag ik.
'Ja', klinkt het vanuit de keuken.
'Waarom wil je me eigenlijk niet vertellen over het verhuizen en je leven in Londen?' vraag ik voorzichtig terwijl ik de glazen netjes schik.
'Dat wil ik wel, maar het is nogal ingewikkeld. En wanneer je het zal horen zal je redelijk teleurgesteld zijn dat het maar dat is. Ik wil ook niet dat iedereen alles over mij weet.'
'Waarom vertel je het dan niet gewoon? Ik kan luisteren en ik kan beloven om niemand iets te vertellen', probeer ik.
'Het heeft te maken met mijn vader', begint hij terwijl hij komt om de kommetjes op tafel komt plaatsen.
'Ja', moedig ik hem aan om verder te gaan. Helaas wordt mijn aanmoediging onderbroken door de deurbel.
'Ik ga even open maken, ik vertel het je wel een andere keer.' Harry maakt de deur open en ik hoor Josh zijn stem. Verdorie nu wist ik het bijna.