Just can't let her go - H.S.

Can't let her go || 034 - Harry POV

Op maandagmorgen moet ik helaas terug naar school. Tegen wil en dank stap ik uit bed en maak ik me klaar. Mijn ma staat er natuurlijk op dat mijn pa mij naar school brengt met de wagen. Overbezorgde moeders... In een record tempo heb ik me klaargemaakt en ontbijt heb ik in de auto genomen. Door die stomme uurverschillen zit ik hier met een jetlag van hier tot in Tokio, in dit geval is New York misschien een betere keuze. Ik steek nog even mijn hand op naar mijn vader wanneer ik uitgestapt ben en de schoolpoort binnenstap. Zeven lesuren, acht uren, 560 minuten op de schoolbanken. Ik heb zin om hier ter plekke op de grond te gaan liggen en te slapen. Ik wil niet naar school!!! Maar Femke zal er ook zijn en na drie dagen wil ik ze eens goed kunnen vastpakken. De laatste keer dat ik haar zag, was in haar hotelkamer toen ze mooi lag te slapen. Op de speelplaats loop ik door naar de plek waar onze vriendengroep altijd staat. Er zijn nog geen meisjes, enkel Josh en Owen zijn er.
'Aaah makker!' zegt Owen terwijl hij op mijn schouder klopt.
'Hoe was je vakantie?' vraagt Josh.
'Goed en die van jullie?'
'Goed en die van jullie vraagt hij.' Owen kijkt naar Josh en hij begint keihard te lachen.
Ik kijk hen niet-begrijpend aan. Waarom staan die twee mij uit te lachen waar ik bij sta?
'Zeker dat het "gewoon" goed was en niet superduper romantisch?' vraagt Josh.
Ik grijns even en zeg er verder niets op.
'Ja ja, Harry. De kranten stonden er vol van', zegt Josh.
'Styles en Somers komen tot een akkoord.' Owen maakt een beweging met zijn hand in de lucht alsof de krantenkop daar tevoorschijn zal komen.
'Helaas ging dat over de papa's, maar een dag later zag ik op het journaal dat ook de kindjes het goed met elkaar kunnen vinden', grapt Josh.
'Ja jongens, het is al goed!' Straks roepen ze het voor de hele school uit.
'Hé just kidding bro! Goed gedaan. Eindelijk iemand die Femke waard is en het goed met haar meent.' Als de beste vriend van Femke zoiets zegt dan voel ik mij geflatteerd. Hij geeft zijn goedkeuring.
'Keepen é', grapt Owen met een seuterig stemmetje zoals alle meisjes van twaalf doen wanneer hun vriendinnetje een relatie heeft.
'Hebben jullie Femke gezien?' vraagt Joyce die er bij is komen staan.
'Op tv?' vraagt Josh lachend.
'Nee nu.' Ook Joyce moet een glimlach onderdrukken.
'Nope, jij Hazza?'
Ik schud mijn hoofd.
'Verdomme! Dan ga ik verder zoeken.' Joyce verdwijnt weer en wij drie blijven achter. Een minuut later gaat de bel en moet iedereen naar klas. Iedereen neemt plaats en tot mijn grote teleurstelling blijft de plaats naast mij leeg. Meneer Verouden schrijft het agenda op het bord en ik haal mijn schoolagenda uit mijn tas.
'Waar is ze?' lees ik af van Josh zijn lippen terwijl hij knikt naar de lege plaats naast mij. Ik haal mijn schouders op. Ik heb echt geen idee. Josh fronst even zijn wenkbrauwen en dan wordt er op de deur geklopt en niet bepaald zacht. Meteen vliegt de deur open en komt een hijgende Femke binnen.
'Sorry... Meneer Verouden... Ik heb...', ze pauzeert om de twee woorden om naar adem te happen.
'Geen probleem Somers, je bent net op tijd. Ga op je plaats zitten en neem snel je boeken.'
Wow, zo vriendelijk heb ik hem nog nooit weten doen tegen haar.
'Goedemorgen', fluister ik wanneer ze op haar stoel zit.
'Ik haat jetlag!' mompelt ze terug.
'I know what you're talking about.'
'Jongens en meisjes. Deze vakantie is er een prachtige zaak gebeurd op economisch vlak. Ik had het al aangekondigd in het examen, maar nu is het dus officieel. De multinational Styles fusioneert met het Belgische bedrijf Somers. Iemand die meer kan vertellen?' Hij kijkt de klas rond en dan blijven zijn ogen hangen bij mij en Femke. Gaat hij echt de hele dag zo doen? Ik krijg het nu al op mijn heupen ervan.
'Jullie twee daar achteraan weten vast van meer.' Hij kijkt nu nog doordringender naar ons en de hele klas kijkt mee.
'Euh Styles is een Brits bedrijf gerund door Robin Styles', zeg ik.
'En het was in New York...' vult Femke aan.
'Jah jongens, ik zal het zelf wel uitleggen. Die man begint de bedrijfsgeschiedenis van beide bedrijven uit de doeken te doen en ik heb echt geen zin om hier naar te luisteren. Ik heb dit al zo vaak gehoord. Ik ondersteun mijn hoofd met mijn hand en ik zie dat Femke haar hoofd zelfs op haar bank heeft gelegd.

Plots schrik ik op van een enorm luide knal.
'Wat is dat hier?!' Verouden staat voor onze bank te brullen en ik por tegen Femke dat ze ook wakker moet worden. Ze schrikt op en ik hoor de rest van de klas lachen.
'Jetlag meneer. Het spijt me, maar wij zijn twee dagen terug uit New York en daar is het nu twee uur 's nachts.'
'Jaja, het is al goed. Volg vanaf nu de les maar en anders kruip je thuis maar in je bed.'