Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 097

'Heb je alles bij?' vraagt Harry me nog eens terwijl ik uit de wagen stap.

Ik klop even op mijn jaszak om zeker te zijn dat mijn smartphone erin zat en knik dan. Harry slaat de deur dicht van de taxi en bedankt de chauffeur die dan meteen wegrijdt op naar zijn volgende klant.

'Het is niet ver meer lopen, zal ik je koffer dragen?' stelt Harry voor.

'Nee hoor, het is oké.' Ik neem het handvat van mijn trolley vast en steek mijn andere hand uit naar die van Harry die hij aanneemt en meteen verstrengelen onze vingers zich in elkaar. Harry begint te stappen en ik volg hem de chique straat in. De wieltjes van mijn koffer hobbelen over het natte voetpad, lichte miezerige neerslag valt neer uit de grijze wolken boven ons hoofd. Ik zou mijn kap over mijn hoofd kunnen trekken, maar dan moet ik Harry's hand loslaten en daar heb ik geen zin in. Harry zet er stevig de pas in, hij trekt me bijna mee. Mijn voeten kunnen amper volgen.

'Ben je zo gehaast?' vraag ik.

'Sorry, ik ben misschien iets te enthousiast', glimlacht hij breed. Al de hele weg hiernaartoe staat er een enorme brede glimlach op zijn gezicht. Zijn ogen fonkelen en de kuiltjes in zijn wangen wanneer hij lacht gaan maar niet weg. Het is duidelijk dat hij blij is om even terug naar huis te kunnen.

Na de schoolreünie zijn Harry en ik nog enkele dagen in België gebleven vooraleer we terugkeerden naar New York om ons eerste examen af te leggen. Die examens aan de universiteit waren toch van een ander kaliber dan de examens die ik in België kreeg. Misschien vond ik het gewoon moeilijker omdat ik alle leerstof in een andere taal moest gaan leren en in mijn hoofd nog moest omzetten naar het Nederlands. Harry had er heel wat minder moeite mee dan ik om alle leerstof te verwerken en te beheersen. Daarom vermoed ik dat de taal één van de oorzaken is, Engels blijft natuurlijk zijn moedertaal. Lief als hij is, heeft hij me enorm veel geholpen tijdens het studeren. Het was de bedoeling dat we elkaar wat met rust zouden laten tijdens de examenperiode zodat we ons zouden kunnen concentreren op het studeren, maar uiteindelijk leek het ons zinvoller om gewoon samen te studeren dan elkaar voortdurend berichtjes te sturen. Twee dagen geleden maakten we ons laatste examen en nu hebben we twee weken vrij voor de lessen van het tweede semester aanvangen. Harry stelde voor om er nog even tussenuit te gaan en samen naar Londen te gaan bij zijn ouders. Ik had er wel zin in en kon moeilijk weigeren nadat hij me had opgezocht tijdens de kerstvakantie. Toen ik mijn vader op de hoogte bracht was hij meteen bereid om mijn ticket voor het vliegtuig te betalen. Iets waar ik heel blij om ben, want die vluchten zijn niet de goedkoopste.

'Hier is het', zegt Harry wanneer hij stopt met lopen. De gevel is wit geschilderd maar springt er niet uit in de straat. Alle woningen zien er hetzelfde uit aan de buitenkant. Een trapje met zes tredes leidt naar de voordeur die onder een kleine luifel zit. Naast de voordeur zit een erker met een groot raam. Op de eerste verdieping zijn twee grote ramen met aan de binnenkant lamellen. Onder het straatniveau is nog een verdieping met een raam dat uitkijkt op de straat. Een zwart hek voorkomt dat mensen van het voetpad in de dieperliggende ruimte zouden terecht komen. Ik volg hem de trapjes op met mijn koffer in de hand, hij belt aan en we wachten tot iemand de deur komt openmaken. Niet veel later opent Harry's moeder de deur. Ze trekt Harry aan zijn arm naar binnen en neemt hem vast in een omhelzing. Hij geeft haar een kus op de wang als begroeting en zet dan een stap opzij zodat ik ook naar binnen kan komen. Meteen omhelst zijn moeder mij ook. Haar hartelijkheid is ze nog niet verloren. Ze straalt een warmte uit waardoor ik me meteen welkom voel bij hen thuis. Harry kijkt glimlachend naar ons. Zijn moeder zet een stap achteruit en legt haar handen op mijn bovenarmen om me van op een afstandje te bekijken.

'Fijn om je eindelijk terug te zien, Femke! Harry kon niet ophouden met praten over jou toen hij hier was tijdens de kerstvakantie. Wie had gedacht dat jullie elkaar nog terug zouden zien? Harry is heel lang kwaad op ons geweest omdat we na een jaar al terug naar Londen verhuisden en hij je daardoor niet meer kon zien.'