Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 073 || Harry POV

Ik word wakker door het luide gebons op mijn deur. Vermoeid en zuchtend trek ik het deken over mijn hoofd en draai ik me nog eens om in bed.
'Harry! Harry!' roept een bekende stem achter mijn deur terwijl het bonzen verder gaat.
'Ga weg', sis ik tussen mijn tanden.
'Fuck Harry, maak die deur open!' blijft hij roepen.
Ik doe nog een poging om het lawaai te negeren, maar het wordt steeds luider.
'Harry, doe die fucking deur open!' Ondertussen is hij naast het bonzen ook al beginnen schoppen op mijn deur.

Ik zucht en sla het deken van me af. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en ga met mijn handen door mijn haar. Op mijn blote voeten en met enkel een boxer aan slof ik naar de deur. Ik doe de klink naar beneden zodat de deur uit het slot valt en draai me meteen terug om richting het bed sloffend.
'Eindelijk!' zegt hij. Ik voel een hand mijn bovenarm grijpen en door de kracht waarmee hij trekt draai ik om. 'Jij gaat niet terug in dat bed liggen. Je kruipt nu onder de douche en gaat mee naar school', klinkt Alex dwingend. Op zijn voorhoofd is een aanwezige frons net tussen zijn wenkbrauwen, zijn ogen zijn lichtjes samengeknepen.
'Waarom zou ik?' Ik maak me los uit zijn greep en slof verder weg van hem.
'Je ligt al een week lang in je bed. Je komt niet buiten, je eet niet, je doet niets, ... Hoelang hou je dit nog vol? '
'So what, ik mag toch mijn eigen keuzes maken.'
Het lijkt alsof Alex even niet weet wat hij moet zeggen. Het is stil en ik hoor hem slikken. 'Het stinkt hier! Zet een raam open en kruip in die douche! Je ziet er niet uit!' begint hij dan opnieuw.
Ik zucht en ga met mijn hand door mijn haar om enkele lokken uit mijn gezicht te doen. door die beweging voel ik hoe mijn haar in vette slierten op mijn hoofd plakt en ruik ik de zweetgeur van onder mijn oksel. Oké hij heeft gelijk. 'Het is al goed', mopper ik terwijl ik naar de badkamer slof, hou ik halt bij mijn kleerkast slof om er verse kleren uit te halen.

Na een kwartier kom ik fris, maar niet zo monter uit mijn badkamer. Ik heb me meteen ook maar geschoren, want toen ik mezelf in de spiegel zag schrok ik toch even. Alex zit op een stoel en tikt met zijn vingers op de tafel. Het raam heeft hij opengezet terwijl ik aan het douchen was.
'Waarom kwam je me nu zo vroeg storen?' vraag ik hem. Ik wandel richting het aanrecht en zet mezelf een kop koffie.
'Vroeg? Het is half één! Ik kwam je ophalen om naar de les te gaan.'
'My god, Alex. Je bent erger dan mijn moeder. Had ik het geweten dan was ik met haar naar hier gekomen.' Ik nip even aan de hete koffie.
'Serieus, Hazz. Neem uw koffie mee en drink die onderweg op. Je hier opsluiten heeft geen enkele zin.'
Ik salueer, neem snel een thermosbeker uit de kast en giet de koffie erin. 'Dan zijn we maar zeker', geef ik met tegenzin toe. Zoekend kijk ik rond naar mijn rugzak. Waar heb ik die achtergelaten?
'Hier,' lacht Alex terwijl hij de rugzak in mijn handen duwt, 'kunnen we dan vertrekken?'

Aangekomen in de aula probeer ik mijn aandacht bij de les te houden, maar dat is niet eenvoudig. Ik begrijp niets van wat die docent probeert aan te tonen. Ik vrees dat ik al iets te veel lessen miste en dat ik nog heel wat in te halen heb. Alex maakt braaf zijn notities, misschien moet ik zijn notities van alle andere lessen ook maar eens vragen als ik nog iets van dit semester wil maken. Ik probeer iets van de les op te pikken door aandacht te luisteren maar al snel zit ik dromerig voor me uit te kijken en ben ik wat aan het doodlen op mijn schrift. Mijn gedachten dwalen af en ik zoekend kijk ik rond in de aula op zoek naar een bekend gezicht. Enkele rijen verder zie ik Sarah zitten maar de plek naast haar is leeg. Ik zucht... Ik had gehoopt Femke hier tegen het lijf te lopen. Die gedachte had me deze morgen de moed gegeven om me op te frissen en in te gaan op Alex' verzoek. De lessen konden me eigenlijk weinig schelen. Alsof ik die nodig heb om te slagen. Geef me een paar dagen met die cursussen en Alex zijn notities en ik haal gemakkelijk die onderscheiding. Mijn blad staat vol tekeningen, Alex is super geconcentreerd en telkens ik een poging doe om wat te praten, wimpelt hij me af. Ik haal mijn smartphone uit mijn broekzak op zoek naar wat afleiding. In geen tijden heb ik nog mijn sociale media geopend, maar ik zoek iets om me bezig te houden tot het einde van de les. Ik open de Facebook-app en begin te scrollen: foto's van een puppy, een heleboel memes waarin mensen hun vrienden taggen... Vroeger werd dat toch minder gedaan al dat taggen bij die memes, dat interesseert me dus geen hol dat mensen hun vrienden taggen in die plaatjes om ze wat te doen lachen. Het is één van de hoofredenen waarom ik niet zo vaak meer online kom. Ongeïnteresseerd scroll ik verder en lees ik hier en daar wat posts. Waar mensen zich toch mee kunnen bezig houden. Bijna sloot ik de app af maar dan zie ik haar naam passeren, ik scroll terug omhoog zodat ik de post kan bekijken. Femke Somers is getagd in een foto.
Ik zie een blauw hartje met daaronder een foto van Femke en een jongen. Ik kan afleiden dat dit wellicht de Robin is die de foto postte. Ze staat naast hem en ik herken het uitzicht dat je hebt op Rockefeller. De foto lijkt wel een kopie van de foto die ik daar jaren geleden met haar maakte. Zou die nog op Facebook staan? Ik ga snel naar mijn eigen profiel op zoek naar de foto waarin ik destijds werd getagd. Na even zoeken, zie ik de foto terug. Ik bekijk hem aandachtig en denk terug aan dat moment. Dan keer ik terug naar de foto die die Robin postte en vergelijk die met wat ik daarnet zag. Het is op exact dezelfde gemaakt. Ik kijk naar de datum wanneer dit werd gepost. Zondag, twee dagen geleden. Ik vloek binnensmonds. Wie is die Robin? Ik bekijk de info die openbaar op zijn profiel staat. Een student in Leuven, geen info over relatie weer te geven, maar zodra ik door zijn profielfoto's en andere openbare foto's ga, weet ik genoeg. De oudste foto waar Femke opstaat is er een van 4 jaar geleden. met een bruuske beweging sluit ik mijn telefoon af, gris ik mijn gerief van de tafel en loop ik de aula uit. Fuck dit hele circus! Ik heb het gehad! Ik ren de campus uit naar de metro en spring nog snel op het metrostel dat net gaat vertrekken. Hoe sneller ik hier weg ben, hoe beter.