Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 098

Wanneer ik mijn ogen open is het donker in de kamer. Er valt een heel klein beetje licht van de straatlantaarn in de ruimte, maar voor de rest is het vrij donker. Ik wrijf in mijn ogen en strek me dan uit waarbij ik me zo lang mogelijk maak. Het valt me op dat ik niemand aanraak bij het maken van deze beweging. Waar is Harry? Die was toch naast me in slaap gevallen? Langzaam sta ik op en zo stil mogelijk ga ik op de gang. Alle deuren zijn dicht en ik weet niet waar zijn ouders slapen, binnen gaan in de kamers om hem te zoeken is dus geen optie. Voorzichtig ga ik de trap af, door de glazen deur zie ik het licht van een televisiescherm weerkaatsen op de witte muur. Ik open de deur en zie Harry op de bank zitten. Hij kijkt op wanneer ik de deur open en kijkt me glimlachend aan.

'Hey', fluistert hij zacht.

'Hey', zeg ik zacht terug terwijl ik zijn richting uit ga en naast hem ga zitten op de bank. Hij slaat een arm om me heen en trekt me wat dichter tegen hem aan waardoor ik tegen hem aan lig.

'Wat kijk je?' vraag ik nieuwsgierig.

'Ik heb eigenlijk geen idee. Ik was maar wat aan het zappen en dit was het enige wat me een beetje kon boeien.'

Ik knik en hou mijn ogen op het scherm gericht terwijl ik probeer om de verhaallijn op te pikken. Harry speelt met een haarlok van me terwijl hij verder tv kijkt. Na een tijdje kan ik voelen dat zijn ogen niet langer de acties op het scherm volgen maar op mij gericht zijn. Hij buigt licht voorover en plant zachte kusjes op mijn kruin. Wat krijgt hij nu ineens? Dit doet hij normaal nooit. Sinds we hier zijn aangekomen, zijn zijn handelingen veel zachter, tederder en liever. Ik laat hem zijn gang gaan en sluit mijn ogen terwijl ik nog wat dichter tegen hem aan ga liggen.

'Wil je terug slapen?' vraagt hij.

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik ben niet moe, jij?'

'Nee, ik ook niet.'

'Hoe laat is het eigenlijk?' vraag ik aangezien ik niet meteen een klok kan terugvinden in de woonkamer.

Harry zoekt zijn smartphone die tussen de kussen op de bank ligt, hij klikt het scherm aan om de tijd te zien. 'Kwart voor twee.'

Ik schrik een beetje van wat hij zegt. Als het al zo laat is, dan wil dat zeggen dat ik bijna elf uur heb geslapen op zijn kamer. Hoelang zou hij hier al zitten.

'Ik ben ook nog niet zo lang wakker', beantwoordt hij mijn onuitgesproken vraag. Voor een tijdje maakt enkel de televisie een zacht geluid, het volume staat zacht zodat we zijn ouders niet wakker maken.

'Heb je zin om een wandeling te maken?' doorbreekt hij de stilte.

'Nu?' reageer ik verbaasd. Het is midden de nacht.

'Ja, we trekken onze schoenen aan en gaan naar buiten.'

Ik vind het een vreemd idee om zo laat in de nacht naar buiten te gaan, maar als hij het graag wil dan ga ik met plezier mee. Ik sta op uit de zetel zodat ook Harry recht kan staan. 'Oké.'

'Top!' Harry schakelt de tv uit waardoor de kamer meteen helemaal donker is.

'Euh... ik zie niets meer', grinnik ik. Ik durf niet te bewegen uit schrik iets omver te lopen.

'Wacht...' Hij zet de zaklamp van zijn smartphone aan en grijpt mijn hand. Samen sluipen we de trap op naar zijn kamer waar onze schoenen nog liggen. Ik open mijn koffer en ga op zoek naar mijn haarborstel. Wellicht ziet mijn haar er niet uit nadat Harry erin heeft gespeeld en het slapen. Harry opent een schuifdeur in zijn kamer die me nog niet was opgevallen en gaat de ruimte ernaast binnen. Ik hoor water stromen. Heeft hij nu ook nog een ensuite-badkamer? Wat voor luxewoning is dit hier eigenlijk? Elke ruimte zit vol verassingen. Nieuwsgierig volg ik hem, er ligt inderdaad een badkamer achter de schuifdeur. Het is niet de grootste badkamer, maar alles wat je nodig kan hebben is aanwezig. Een wastafel met daarboven een spiegelkast en een ruime regendouche. Harry doet wat tandpasta op een tandenborstel en begint zijn tanden te poetsen. Dat moet ik ook maar eens doen, ik neem mijn toiletzak uit mijn koffer en ga terug binnen in de badkamer. Samen poetsen we onze tanden, trekken we onze schoenen aan en gaan we de trap af. In de hall geeft Harry mij mijn jas aan en heel stil sluipen we de voordeur uit.