Just can't let her go - H.S.

Can't let her go || 045

Met tegenzin en een ochtendhumeur van hier tot in Tokio kruip ik uit mijn bed. Ik heb geen zin om naar school te gaan. In de eerste plaats omdat ik een ochtendhumeur heb. Ten tweede het is school... Wie gaat daar nu wel graag naar toe? En ten derde: Harry. Hoe dan ook zal ik geconfronteerd worden met Harry, met zijn aanwezigheid of met zijn afwezigheid. De anderen in klas zullen nu ook wel al op de hoogte zijn dus dan kunnen die ook nog een beetje staren of vragen komen stellen. Ik kijk er dus echt naar uit om naar school te gaan. Uhum, voel het sarcasme. Eerst maar eens een douche nemen en me aankleden. Papa is gisterenavond wel zeven keer komen kijken of alles wel in orde was toen ik op mijn kamer zat. Toen er voor de zevende keer op mijn deur geklopt werd, had ik bijna een uitbarsting gekregen. Mijn vader kwam naar binnen met maar liefst 3 pakken chocolade omdat hij dacht dat dat me wel goee ging doen. Die arme man. Het was duidelijk dat hij helemaal niet wist hoe hij hiermee moest om gaan. Ik zet de muziekspeler aan als ik in de badkamer ben en warm alvast mijn stembanden op met het liedje dat als eerste begint te spelen. I carry the weight of you in my heavy heart. And the wind is so icy, I'm getting numb. I carry the weight of you heading back to start. With a thousand eyes on me, I stumble on. Na een kwartier draai ik de kraan dicht. Ik zie nogal op tegen vandaag en in de douche valt het niet zo hard op als je aan het huilen bent.
'Kom op!' 'Hoofd omhoog en ga naar school.' 'Femke krijgen ze niet klein.' Bij elke meter die ik dichter bij school kom, praat ik mezelf nog wat meer moed in. Mijn pa brengt me naar school omdat mijn fiets daar nog staat van gisterenavond. Papa parkeert de auto en dan gaat de deur open van de wagen die iets verderop staat. Harry stapt uit en ik maak mezelf iets kleiner. Zo snel had ik hem nu ook niet moeten zien.
'Waarop wacht je?' vraagt mijn pa.
'Harry loopt daar', fluister ik alsof hij ons kan horen.
'Oh wacht dan even.'
Zodra Harry om de hoek verdwenen is en zijn moeder van het parkeerterrein is afgereden stap ik uit en loop ik naar binnen. Hoofd omhoog, stevige pas en niet omkijken. Ik loop door naar mijn kluisje, neem mijn boeken en schrik me een hoedje.
'Hey, ik moet je nog bedanken', zegt Floortje.
'Waarom?' vraag ik niets vermoedend.
'Omdat je het uitgemaakt hebt met Harry. Nu zal hij vanzelf wel inzien dat hij en ik veel beter bij elkaar passen. Ik hoef in elk geval geen plan meer te verzinnen om jullie relatie te saboteren.'
Bij elk woord dat uit die trut haar mond komt, gaat mijn bloed meer koken. Ze grijnst wanneer haar laatste woord is uitgesproken en ik geef haar een ferme mep op haar gezicht. Dan trek ik aan haar haar en sla ik haar met haar hoofd tegen de metalen kluisjes. Rotkind. Ik laat haar los en zonder om te kijken loop ik naar buiten. Het is plots enorm stil in de ruimte en iedereen zet snel een stap opzij zodat ik naar buiten kan. De bel rinkelt en ik ga staan waar de klas altijd verzamelt. Rustig haal ik adem. Het is haar verdiende loon. Harry is geen speeltje. Het mag dan wel niet langer mijn vriendje zijn, ik blijf hem verdedigen. De leraar economie komt ons halen en we gaan naar klas. Ik neem plaats en Harry komt als laatste de klas binnen. Hij kijkt strak voor zich uit en komt dan naast me zitten. Onze stoelen staan verdacht ver uit elkaar. Oh ik zou zo graag willen dat hij net iets dichter zat. Dan kon hij ruiken dat ik het parfum dat hij me cadeau deed. Dan kon ik zachtjes fluisteren dat het me spijt. Dan kon ik hem ruiken. Maar het is wat het is. Tien minuten van stilte en een gespannen sfeer worden onderbroken door geklop op de deur.
'Ja, binnen!' roept de leraar.
'Kan Femke Somers meekomen?' vraagt de studiemeester.
De leraar kijkt me aan en ik sta op. Mijn spullen laat ik liggen. Op de gang volg ik de studiemeester. Kon dat stom wicht het weer niet meer aan en is ze gaan klagen, ja?
'Waar gaan we naartoe?' vraag ik.
'De directeur en in denk niet dat hij je deze keer zal knuffelen, Femke', merkt de studiemeester gemeen op. Hij maakt de deur open van het bureau van de directeur en laat me naar binnen. Dan vertrekt hij opnieuw.
'Femke...' begint de directeur.
'Wacht,' onderbreek ik hem, 'hij heeft ons gezien. De studiemeester heeft ons gisterenavond gezien op de speelplaats.'
'Ik regel dat wel. Maar voor jou ziet het er net iets minder goed uit en hoe graag ik het ook zou willen, dit kan ik niet door de vingers zien. Vertel me eens waarom je Flo geslagen hebt.'
'Omdat ze mij uitschelde en omdat ze Harry en ik wou saboteren maar dat ze nu blij is dat het uit is en...'
'En daarom sla je haar?'
Ik kijk naar mijn handen die op mijn schoot liggen en zeg niets.
'Femke?'
'Ja. Ze moet zo geen zaken zeggen en bedenken.'
'Een woord kan wel niet bewezen worden, wat jij hebt gedaan daarentegen... We hebben haar ouders en jouw ouders al gecontacteerd. Ze komen hier meteen naartoe. Het spreekt voor zich dat er hier sancties aan vast zullen hangen. Drie weken strafstudie op woensdagnamiddag en twee weken op vrijdagavond.'
'En Floortje?' vraag ik kwaad. Zij is minstens even schuldig als ik.
De deur gaat open en de studiemeester meldt dat Floortjes ouders hier zijn. Eerst word ik naar een ander lokaaltje gebracht naast het bureau en dan mogen de ouders naar binnen. Niet veel later komen ook mijn ouders aan. Furieus is het enige woord dat gebruikt kan worden om mijn moeder te beschrijven. Mijn vader blijft er al bij al nogal kalm bij. Ik krijg een enorme uitbrander en dan moet ik opnieuw bij de directeur. Hij stuurt me terug naar klas zodat mijn en haar ouders nu een gesprek kunnen voeren. Vijf keer strafstudie godver en dat allemaal door die slet. Ik werp een blik op de klok. Er zijn maar liefst drie lesuren voorbij gegaan en het vierde lesuur is al halverwege. Dat betekent dat we in een ander lokaal zitten. Ik loop naar de chemieklas en klop aan. Meteen krijg ik antwoord dat ik naar binnen kan en snel loop ik verder naar mijn bank terwijl de leraar verder gaat met zijn uitleg. Mijn tas ligt op mijn stoel met al mijn spullen er netjes in opgeborgen.
'Wie heeft die meegebracht? ' vraag ik heel zachtjes aan Joyce. Ze wijst naar mijn andere buur en ik kijk hem aan.
'Dank u', fluister ik zacht. Harry perst een klein glimlachje op zijn lippen en let dan weer op.
'Wat heb je gedaan? Waarom was je bij de directeur?' vraagt Joyce.
Ik kijk snel eens rond in klas. Achteraan zit Floortje met een soort spalk aan haar neus en naast haar oog hangen kleine plakkertjes die een hechting verstoppen. Dat was nu ook niet de bedoeling. Voor ze kan zien dat ik naar haar kijk, draai ik me snel om. Ik breng mijn handen voor mijn gezicht en zucht. Waar ben ik in godsnaam mee bezig?