Just can't let her go - H.S.

We took a chance || 112

***2 jaar na het vorige hoofdstuk***

Harry is op het werk, ik bleef vandaag thuis omdat ik me echt niet lekker voel. De hele nacht heb ik liggen woelen en voelde ik me ziek. Toen ik deze morgen wakker werd kon ik dan ook niet snel genoeg bij het toilet zijn. Harry had me bezorgd aangekeken, maar ik verzekerde hem ervan dat ik wellicht iets verkeerd had gegeten. Het slaatje dat ik gisterenmiddag bij de lunch had gegeten was me niet zo goed bevallen. Harry stelde voor om ook thuis te blijven zodat hij voor me kon zorgen, maar dat vond ik overdreven. Net nadat hij vertrok naar kantoor nam ik een douche wat ervoor zorgde dat ik me al een pak beter voelde. Mijn gedachten gaan maar één kant op tijdens het douchen. Hat zal toch niet? Ik open mijn kalender op mijn telefoon en begin te tellen. Fuck, ik ben deze maand niet ongesteld geworden. Ik neem al meer dan een jaar de pil niet meer en sindsdien zijn mijn maandstonden vrij onregelmatig, maar meer dan drie weken overtijd lijkt me toch heel veel. Ik kleed me snel aan en ga in de keuken op zoek naar de EHBO-koffer. Volgens mij ligt daarin nog een zwangerschapstest. Hebbes! Onmiddellijk spurt ik terug naar de badkamer waar ik de test doe. Tijdens het wachten op resultaat gieren de zenuwen door mijn lichaam. Ik voel me angstig, maar ook opgewonden. Zal ik dit wel kunnen? Zijn we hier klaar voor? Enkele minuten later draai ik de test om en er staat een duidelijk plus afgebeeld. Positief dus. Fuck!

Zenuwachtig neem ik mijn telefoon en bel ik Harry op. Het duurt niet lang voor hij opneemt.

'Is alles oké, schat. Waarom bel je me?' vraagt hij bezorgd.

'Zou je toch naar huis kunnen komen?' vraag ik.

'Euh ja, geen enkel probleem. Ik werk even af waar ik mee bezig ben. Over een twintigtal minuten ben ik thuis.'

Het voordeel aan je eigen baas zijn, je komt en gaat wanneer je wilt. We wonen dan ook nog eens vrij dicht dus we kunnen ons heel snel en makkelijk verplaatsen. Ik neem een broodje uit de broodtrommel en kauw er rustig op. Ik moet iets eten, voor mij en voor de baby. Ik eet het heel langzaam op in de hoop dat het binnenblijft maar tevergeefs. Net op het moment dat de voordeur opengaat, moet ik me terug naar het toilet haasten. Ik maak mezelf wat proper en drink een glas water om mijn mond te spoelen.

'Alles oké, babe?' vraagt Harry. Hij komt de badkamer binnen en heeft onze zoon Finn op zijn arm. Finn snikt luid en ziet helemaal rood van het huilen.

Ik knik zacht en ga bij hem staan.

'Mama is een beetje ziekjes, zal papa zorgen voor een ontbijt voor je?' vraagt hij aan de bijna tien maanden oude baby. Iedere keer als ik Harry bezig zie met ons zoontje smelt mijn hart. Hij is zo ontzettend lief en zorgzaam.

'Heeft hij al iets gegeten?' vraagt Harry aan mij.

'Nee, hij sliep nog toen ik douchte en hij begon te huilen net voor je thuiskwam.'

Harry verlaat de badkamer en gaat naar beneden met Finn. Ik volg hen beiden en haal een fles babymelk uit de koelkast die ik snel even opwarm. Zodra de melk warm is, geef ik die aan Harry en ga ik naast hem zitten op de bank.

'Voel je je al wat beter?' vraagt hij bezorgd. Ik knik terwijl ik mijn ogen strak op Finn gericht hou die gulzig aan het speen van de fles zuigt. Die heeft serieuze honger.

'Harry, ik denk dat ik weet vanwaar de misselijkheid komt. Het was wellicht toch niet het slaatje bij de lunch.'

Hij fronst even en kijkt me afwachtend aan. Ik stop hem de zwangerschapstest toe, die hij aanneemt. Hij draait het om en staart bijna een minuut naar het resultaat. Ik kan niet aflezen van zijn gezicht wat hij ervan denkt of hoe hij er zich bij voelt.

'Ben je terug zwanger?' vraagt hij. Zijn ogen stralen en hij glimlacht breed tot het kuiltje in zijn wang zichtbaar is. Iets wat Finn van hem heeft geërfd.

'Ik denk het, ik heb die test daarnet genomen en dit was het resultaat. Ik kon niet naar de winkel gaan om een nieuwe want Finn lag nog te slapen...'

'Wil je naar de winkel om een andere?' vraagt hij.

'Ja of naar de dokter om een bloedonderzoek te laten doen.'

'Oké, ik zal bellen of we even langs mogen gaan.' Harry geeft Finn aan mij en staat op om de huisarts op te bellen. Over een uurtje mogen we langsgaan, gelukkig hoef ik niet nuchter te zijn voor dit onderzoek. Niet dat ik op dit moment veel kan binnenhouden. Ik sta op om Finn een badje te geven en hem aan te kleden vooraleer we naar de huisarts moeten. Harry komt me achterna.

'Hoe voel jij je erbij?' vraagt hij bezorgd.

Ik haal mijn schouders op. 'Ik durf nu nog niet zo goed blij te zijn. Misschien ligt die test hier al te lang en is het resultaat toch negatief. Ik voel me ook wat angstig. Finn is nog zo klein. Zal ik dit wel kunnen, twee keer op amper twee jaar tijd?'

'Oké het is niet gepland, maar het kan toch? Een broer of zus voor Finn is toch zeker welkom', probeert hij me gerust te stellen.

'Ja natuurlijk!

'Het zal voor hen alleen maar leuker zijn dat er geen al te groot leeftijdsverschil is. We redden ons wel, dat doen we toch altijd? Daarbij is het nog zeker acht maanden vooraleer er een tweede kindje is, tegen dan is Finn alweer een stukje ouder.' Harry's enthousiasme is duidelijk groot, hij ziet het al helemaal voor zich, ik heb iets meer schrik er kan zoveel fout gaan.

Wanneer Finn is aangekleed, vertrekken we naar de dokter. Na een gesprek neemt de arts enkele stalen bloed af en ze belooft dat ik deze namiddag al mag bellen voor het resultaat. Harry en ik kunnen helaas niet wachten tot deze namiddag en maken daarom nog een tussenstop bij de apotheek waar ik enkele testen koop, inclusief zo een test die aangeeft hoeveel weken je al zwanger bent. Eenmaal terug thuis gekomen sluit ik me op in de badkamer om alle testen te nemen. Samen met Harry bekijk ik het resultaat van elke test. Allemaal zijn ze positief. We hoeven eigenlijk het nieuws van de huisarts niet meer af te wachten. Dit spreekt voor zich, volgens die ene test ben ik nu 6 - 7 weken zwanger.

***8 maanden later***

Net zoals de eerste keer staat Harry me fantastisch bij tijdens de bevalling. Hij zegt precies de juiste dingen op het juiste moment en hij zwijgt op de juiste momenten. Hij neemt mijn hand beet en ik knijp er hard in terwijl de dokter me aanmoedigt om te persen. Ik hap naar adem en maak me klaar voor de volgende wee. Heel veel tijd heb ik echter niet want ze volgen kort op elkaar.

'Bijna mevrouw, we kunnen het hoofdje al zien. Nog 1 of 2 keer duwen en jullie kindje is hier.'

Harry geeft me een bemoedigend schouderklopje en drukt een kus op mijn wang. Hij wrijft mijn haar uit mijn gezicht en ik doe wat de dokters me bevelen. Gehuil klinkt door de verloskamer en de dokter houdt onze dochter in zijn handen. Hij legt het meisje op mijn borst en neem haar stevig maar toch voorzichtig vast. De tranen rollen over mijn wangen van blijdschap. Ons meisje is er, een kleine zus voor Finn, ons gezinnetje is compleet. Ik kijk Harry aan en zie ook bij hem een traan over zijn wang rollen.

'Ze is prachtig', fluistert hij. Ik knik en druk een kusje op onze dochter. Harry kijkt ons vertederd aan. 'Ik kan niet wachten om te zien hoe Finn zal reageren als hij Mae ziet.' Hij drukt zijn lippen stevig op die van mij. 'Dank je wel om me twee prachtige kinderen te schenken. Dank je wel voor alles. I love you forever and always.'