Just can't let her go - H.S.

We took a chance || 110

***4 maanden na het vorige hoofdstuk***

We wandelen over een zanderig wandelpad in de natuur. Het is warm, enorm warm. Wat een idee ook van ons om op de warmste dag van onze vakantie deze uitstap te plannen. Harry en ik waren er even tussenuit naar het zuiden van Italië, na een jaar hard werken hebben we wel een weekje vakantie verdiend. Op een morgen was Harry mijn kantoor binnengestormd. 'Wat wil je vanavond eten?' had hij gevraagd. Ik had hem wat raar aangekeken omdat ik mijn ontbijt net op had en hij al aan het avondeten dacht dus antwoordde ik zonder veel nadenken pasta. Harry linkte de pasta aan Italië dus zou de reis naar Italië gaan. Wat de andere optie was wilde hij me niet zeggen. We verblijven al een weekje aan de Amalfi kust. De voorbije dagen maakten we al enkele leuke uitstappen om de omgeving te verkennen. Harry en ik hebben beiden het gevoel dat we op vakantie zijn om de wereld te verkennen en niet om een week op ons kont te zitten aan het zwembad. Die ontspanningsmomenten zijn er zeker ook, maar een week lang luieren kan je ook thuis op het terras doen. We zijn al naar de stad Sorrento geweest, de stad van de limoncello. Na het bezoek aan die stad hadden we wel even rust nodig want zodra ze zien dat je een toerist bent bieden ze je een proevertje limoncello aan om je te overtuigen dat die van hen het best is. Combineer de drank met het warme weer en je kan al raden dat we de dag nadien beiden met koppijn opstonden. We zijn niet bij de pakken blijven zitten en hebben een boottocht gedaan naar Capri en de Sirenuse eilanden. We gingen ook al naar Pompei en Napels. Daarnet bezochten we de Smeraldo Cave en nu zijn we op zoek naar de Valle delle Ferriere, een waterval die volgens de toeristische boekjes zeker het bezoek waard is. Heel veel toeristen heb ik nog niet zien wandelen op dit pad. Ik ben benieuwd naar de waterval, maar zelfs als die tegenvalt dan heb ik prachtige dingen gezien op de weg ernaar toe. Het uitzicht over de dorpjes is schitterend.

'Weet je, Hazz. Ik heb de laatste tijd zitten nadenken.' zeg ik tijdens onze wandeling.

'Waarover?' vraagt hij nieuwsgierig.

'Ik zou heel graag mama worden.' Zo het is gezegd, de woorden waarvan ik nooit had gedacht dat ze over mijn lippen zouden rollen zijn eruit. Ik kijk Harry aan om zijn reactie te peilen en ik zie dat hij toch wel een beetje schrikt. We hebben het nog nooit over dit onderwerp gehad, dus ik kon echt niet inschatten hoe Harry hierover zou denken.

Hij fronst even, maar herstelt zich dan. 'Mama? En ik vader?' vraagt hij.

'Ja natuurlijk! Ik zou niemand anders als vader willen voor mijn, ik bedoel onze kinderen.'

'Babe, gaat dat niet wat snel? Waar komt dat idee nu plots vandaan?'

'Het komt door Nova.' Mijn nichtje is nu anderhalf jaar en Elke komt regelmatig met haar langs of brengt haar zodat ik even op haar kan passen. 'Als ik op haar pas dan voel ik me zo gelukkig. Het is alsof er een warm gevoel in me zit vol liefde voor die kleine meid. Soms is het echt overweldigend, ik kan me niet voorstellen hoe dat moet zijn als het je eigen kind is.'

'Oké, ik begrijp van waar het komt. Je bent ook echt super goed met Nova. als ik je bezig zie dan weet ik zeker dat ik kinderen met je wil, maar nu nog niet.'

Ik knik. Hij heeft gelijk, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Als Nova ziek is kan ze knap lastig zijn en soms huilt ze de hele nacht door. Ik weet niet of ik daar al klaar voor ben. Als ze nu lastig is kan ik haar naar haar moeder brengen, maar ons eigen kind kan ik moeilijk wegbrengen als die lastig doet.

Harry slaat een arm om me heen en drukt een kus op mijn slaap. 'Ik heb geen nee gezegd, alleen nog niet. Eerst moeten we nog wat andere dingen doen.'

'Zoals?' vraag ik benieuwd.

'De wereld ontdekken, de beste bedrijfsleiders worden voor ons personeel...,' hij denkt even na, 'de waterval bereiken...'

'Ik denk dat ik de waterval al kan horen.'

Hij knikt en we versnellen onze pas een beetje om iets sneller bij onze bestemming te komen. De waterval is mooi om te zien, maar nu niet om over naar huis te schrijven. Na het lezen van de reisbrochure vind ik het maar een tegenvaller. We blijven vooral staan omdat er een nevel hangt van water en die zorgt voor een lekkere verfrissing in dit warme weer. Harry staat achter me en heeft zijn armen om me heen geslagen. Ik voel me echt gelukkig met hem. Ik weet niet wat achttienjarige Femke bezielde om hem aan de kant te schuiven, maar soms moet je iets kwijt zijn om te beseffen hoe hard je het nodig hebt.

'Zullen we terug gaan?' vraagt Harry. Ik knik en neem zijn hand beet om het wandelpad af te dalen. Halverwege houden we halt om van het uitzicht te genieten. Harry komt opnieuw achter me staan en slaat zijn armen om me heen. Hij laat zijn kin rusten op mijn schouder.

'Weet je wat ik wil?' vraagt hij.

'Wat?' vraag ik nieuwsgierig.

'Jou.' Hij kust mijn wang zacht.

'Je hebt me al, idioot.'

'Ik wil jou als', hij plaats een kus in mijn nek. Hij laat me los en zet een stap achteruit. Ik draai me langzaam om en zie hem door zijn knie gaan.

'Ik wil jou, Femke. Ik wil jou als mijn vrouw, voor altijd.' Harry zit voor me op zijn knie. Hij houdt een klein doosje voor me open waarin een prachtige verlovingsring ligt.

'Oooh!' Ik sla mijn handen voor mijn mond en kijk hem ongelovig aan. 'Echt?' vraag ik.

'Ja natuurlijk anders zou ik het niet vragen. Wat denk je, Femke.'

Ik begin te knikken, ik knik zo hard dat het voelt alsof mijn hoofd eraf zal vallen. Ik buig voorover en leg mijn handen op zijn wangen, mijn voorhoofd leunt tegen dat van hem aan.

'Ja Harry, ja! Ik wil dolgraag je vrouw zijn!' Ik plaats mijn lippen op die van hem en we kussen. Harry komt langzaam recht en trekt me dicht tegen zich aan.

'Je maakt van mij de gelukkigste man.' Hij schuift de ring over mijn vinger en en houdt me stevig vast. De tranen lopen ondertussen over mijn wangen.

'Sorry', mompel ik terwijl ik ze lachend wegveeg.

'Are you all right?' vraagt een koppel toeristen die net voorbij lopen.

'Yeah, we're fine. We just got engaged', antwoordt Harry. Hij vraagt de mensen of ze een foto willen maken van het moment. Met veel plezier maken ze een foto voor ons en ze wensen ons heel veel geluk toe.

Enkele uren later zitten Harry en ik mooi opgekleed in een restaurant om onze verloving te vieren. Ik kijk naar mijn ring en glimlach breed.

'Ik weet dat we het nog niet echt over trouwen hadden gehad en dat het misschien allemaal wat snel gaat want uiteindelijk zijn we pas twee jaar terug samen, maar ik heb het gevoel dat we de afgelopen twee jaar al heel wat meegemaakt hebben dat ons heeft samengebracht als koppel.'

Ik knik: 'Zo ervaar ik het ook. Ik hoef geen jaren meer te wachten om te weten dat ik met je wil trouwen.'

'Dan moeten we enkel nog een datum uitzoeken en het feest regelen.'

'1 september volgend jaar', reageer ik snel.

Harry verslikt zich bijna in zijn wijn waar hij net van aan het drinken was. 'Waarom dan?'

'Dan is het exact zeven jaar geleden dat ik je voor het eerst heb gezien.'

Hij glimlacht breed naar me. '1 september is perfect.'