Josh en ik hebben afgesproken vooraleer we naar de fuif gaan waar zowat de hele school zal zijn. Zij, Femke dus ook. Ik zucht terwijl Josh zijn zoveelste flesje bier opent en aan zijn mond zet. Préparty noemt hij het. Ik noem het zuipen om straks strontzat te zijn na het echte feest. Precies alsof ik alcohol nodig heb om me goed te voelen. Op dit moment spookt er te veel door mijn hoofd om ervoor te zorgen dat ik me goed voel. Heimwee, Femke...
'Wat is er, man?' vraagt Josh
Ik zeg niets. Wie zegt dat ik Josh wel kan vertrouwen? Op dit moment heb ik nood aan mijn vrienden uit Londen, de jongens die me al jaren door en door kennen. Aan de andere kant kent Josh Femke wel beter dan wie dan ook dus ik besluit het erop te wagen. 'Het is Femke', geef ik dan maar toe.
'Femke?'
'Ja Femke zoals in Femke Somers.'
'Ben je verliefd op haar?' vraagt Josh domweg.
'Ja, nee, ik weet het niet.'
'Dat zal je me toch eens moeten uitleggen.' Josh is plots heel serieus geworden en ik zie dat hij echt naar me wil luisteren en me wil helpen.
'Zij was de eerste die mij hier geholpen heeft en vanaf dag één vond ik haar wel leuk maar door die bijlessen van haar waren we nog meer samen en ik heb gevoelens gekregen voor haar.'
'Shit man!' Josh grijpt met beide handen naar zijn haar en kijkt me vol medelijden aan.
'Ik weet het', zeg ik schuldbewust.
'Nee, je moet je niet schuldig voelen. Het is eerder dat Femke nog nooit een vaste vriend gehad heeft en ik weet dus ook totaal niet hoe ze daarop zal reageren. Ze flirt constant met jongens en ze breekt op die manier verschillende harten.'
'Ik zal dus haat krijgen als ik iets met haar krijg?'
'Nu ga je wel erg snel Styles! Als... Niemand die zegt dat ze ja zal zeggen. Iedere jongen wil haar wel en dat weet ze...'
'Jij ook?' vraag ik een beetje bang.
'Nee ik ken haar al veel te lang om gevoelens voor haar te hebben.'
Opgelucht haal ik adem. 'Ze maakt me gewoon gek, Josh. Ze probeert echt alles van me te weten te komen en met alles bedoel ik letterlijk alles. Hoe hard ik ook mijn best doe om mijn leven opnieuw te beginnen toch slaagt ze erin om me over vroeger te laten vertellen.'
'Ja maar ze kan ook zeer gemeen zijn...'
'Dat is het juist. Het is een meisje met lef en absoluut geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.'
'Ze zal je hart breken Harry.'
Ik slik en knik. Josh heeft gelijk. Ze zal mijn hart breken, maar misschien wil ik wel dat ze mijn hart breekt. Wanneer ik niets vraag, kan ik ook haar antwoord niet weten, maar is ze het wel waard? Moet ik mijn hart laten breken door Femke? Ik zou beter heel hard wegrennen.
'We moeten nu wel vertrekken', onderbreekt Josh mijn gedachten. Ik sta op en volg hem naar de auto. Een beetje onverstandig om hem te laten rijden met alcohol in zijn bloed maar het is nog altijd veiliger dan iemand te laten rijden die maar aan één iets kan denken.
Even later rijden we de parking op en bij de ingang staan twee meisjes te praten of ruzie te maken. Ik weet het niet, maar het ene meisje komt me veel te bekend voor. Wie kan het anders zijn dan Femke? Josh parkeert de auto en we stappen uit. Bij de ingang staat Femke nog altijd maar het tweede meisje is verdwenen. Ik begroet haar kort met een simpele hey. Wanneer we binnen zijn ga ik om wat drank. Ik heb heel even de tijd nodig om alleen te zijn en alles op een rijtje te zetten. Optie 1: Femke zal de hele avond bij ons zijn en ik kan haar duidelijk maken wat ik voor haar voel. Optie 2: Femke blijft de hele avond bij ons en ik doe bot tegen haar. Optie 3: Femke gaat flirten en ik kan enkel toekijken. Ik pak de bestelde drankjes en loop terug naar Femke en Josh. Ze kijkt me dankbaar aan maar in haar blijk kan ik zien dat ze zich afvraagt waarom ik zo kort was daarnet. Dat wordt optie twee. Kan ze eens tonen hoeveel ze ervoor doet om iets te weten te komen en hoever ze gaat.
YOU ARE READING
Just can't let her go - H.S.
FanfictionShe's so mean but I gotta love it And I just can't let her go Breaks a billion hearts I know i'm next in line But I don't mind yeah I want her Ik begon jaren geleden (2013) met het schrijven van dit verhaal. Toen heb ik heel lang niet meer verder ge...