Just can't let her go - H.S.

Can't let her go || 026

Ik maak me klaar voor het kerstdiner dat straks doorgaat. Papa moet weer eens langer werken dan gepland dus heeft hij laten weten dat we elkaar zullen zien in het restaurant dat hij heeft uitgekozen. Ik trek aan die ik straks zal combineren met een blauwe blazer. Eerst mijn haar opsteken. Lok per lok steek ik op de juiste plaats. Terwijl ik voor de spiegel sta bedenk ik me dat ik wel wat muziek zou kunnen opzetten. Ik laat de lok haar die ik vast heb vallen en ga op zoek naar mijn gsm waar wat muziek opstaat. Ik ga verder met het opsteken van mijn haar wanneer Demi Lovato begint te zingen. Zoals gewoonlijk zing ik mee, maar nu dringt de tekst plots tot me door.
Never put my love out on the line. Never said "Yes" to the right guy. Never had trouble getting what I want, but when it comes to you, I'm never good enough.
Puttin' my defenses up cause I don't wanna fall in love. If I ever did that I think I'd have a heart attack Bewegingsloos sta ik naar mezelf te kijken in de spiegel. In mijn linkerhand een lok haar, in mijn rechterhand een speldje. Ik blijf nog even staren in mijn eigen ogen en leg dan de muziek met een plotse beweging af. Ik kan niet meer wachten. Het is nu of nooit! In België is het op dit moment elf uur 's avonds. Joyce is zeker nog wakker. Ik moet haar iets zeggen. Het kan me niet schelen dat sms'en geld kost vanuit New York. Het kan me nog minder schelen dat er tijdzones zijn. Ik moet doen wat moet gedaan worden en ik had het al veel eerder moeten doen. Ik typ een nieuw bericht naar Joyce: Merry Xmas. Je had gelijk! Ik ben stom en ben al de hele tijd aan het liegen tegen mezelf. Ik sluit mezelf af voor Harry terwijl ik eigenlijk gevoelens heb voor hem. Ik kan het niet meer, ik mis hem en ik weet niet wat ik moet doen. Help me! Ik druk op verzenden. Op goede hoop... Daarna ga ik verder met het aanbrengen van make-up. Niet te veel, maar ook niet te weinig. Voor ik de deur uitga, trek ik nog witte hakken aan en stop ik mijn gsm in een crèmekleurig handtasje. Drie kwartier is voorbijgegaan en nog steeds heb ik geen antwoord van Joyce. Misschien was ze toch gaan slapen of had ik het niet moeten zeggen. Het knaagt aan mij en ik voel me rot. Toch zet ik een glimlach op wanneer ik het restaurant binnenloop. Iemand vraagt mijn naam en hij leidt me naar een tafel, waar ook mijn zus al zit te wachten.
'Zoals gewoonlijk is hij weer eens te laat', zegt ze terwijl ze op haar horloge kijkt. Nog geen tien seconden later verschijnt papa -in pak- in de deuropening van het restaurant.
'Femke en Elke', zegt hij als begroeting en hij geeft ons om de beurt een zoen op de wang. Hij gaat zitten en verandert terug in zijn zakelijke zelf.
Een echt aangenaam kerstdiner kunnen we dit niet noemen. Ik mis de gezelligheid die er andere jaren is wanneer we het thuis vieren. Dan gaan we naar mijn oma en opa. Zijn mijn nichtjes daar en zijn er pakjes voor iedereen. Het is misschien niet zo chic als hier maar het is niet zo ijskoud. Hoewel de kaars die op tafel staat te branden toch wat warmte afgeeft. Net voor het dessert schuift papa mijn zus en ik elk een enveloppe toe.
'Vrolijk kerstfeest, meisjes. Hiermee kunnen jullie zich gaan uitleven.'
Ik maak de enveloppe open en verberg mijn teleurstelling. Ik ben blij met het cadeau, dat is het niet. Ik ben gewoon teleurgesteld in mijn vader dat hij geen oog heeft voor ons. Als hij dat wel zou hebben dan had hij gemerkt dat Elke en ik gisteren al gaan shoppen waren. Dan had hij nu geen cadeaubon voor Abercrombie en Fitch gegeven. Ik weet al wat me morgen te doen staat.
'Dank u papa', zeg ik uit beleefdheid.
'Wat denk je ervan, Fem? Jij en ik morgen op pad?' vraagt Elke. ik knik toestemmend. Met zijn drieën verlaten we het restaurant en nadat we Elke thuis gebracht hebben, keren papa en ik terug naar het hotel. Onmiddellijk ruil ik mijn kleren voor mijn pyjama en kruip ik onder de wol. Ik neem mijn gsm erbij en hoop nog iets te ontvangen van Joyce. De hele avond heb ik zitten wachten, maar er is niets gekomen. Plots krijg ik twee berichten op hetzelfde moment.
Eén van Joyce en één van Harry. Ik open eerst dat van Harry omdat dat mij het meest aanspreekt op dit moment.
Ik was niet van plan uit je buurt te blijven, Femke. Ik weet dat je van me houdt en ik hou van jou. Mensen zeggen soms dingen waarvan ze spijt krijgen, maar zodra ik terug ben in België komt alles goed. x Met een enorme glimlach ga ik naar het bericht van Joyce.
Ik zei toch dat alles in orde zou komen; vrolijk kerstfeest