Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 065

'Ik weet het niet', zucht ik. 'Mijn hoofd zegt Robin, maar mijn hart schreeuwt Harry. Moet ik rationeel of emotioneel denken?
'Wat is de eerste naam die je zou uitspreken als ik je nu dwing een keuze te maken?'
'Harry', mompel ik, 'maar ik heb ook zoveel zin om nu naar Robin te trekken en te doen alsof Harry nooit voor me stond in New York. Even negeren wat er allemaal gebeurd is in New York en zien hoe het nu loopt met Robin.'
'Dat zou ik je afraden. Als Robin je hier plots ziet opduiken dan zal hij argwaan krijgen en denken dat er iets fout is. Je kent hem ook, hij zoekt overal een logisch verklaarbare reden achter. Daarbij is hij van plan om vrijdagavond onaangekondigd bij je op te duiken in New York.'

'Wat? Waarom?!' roep ik verbaasd uit. Het is vreemd om te horen dat Robin iets achter houdt voor me. Normaal is hij een open boek als het op grootse plannen aankomt.
'Hij wil je verrassen denk ik. Hij heeft me gevraagd om je niks te vertellen, maar om subtiel te polsen of je wel degelijk thuis zou zijn op het moment dat hij komt.'
Dit moet ik even laten bezinken. Ik doe teken naar de ober om de rekening te vragen en wacht tot hij die brengt. Ondertussen gaan mijn gedachten alle kanten op. De situatie is zonet nog ingewikkelder geworden. Mijn vlucht naar België had weinig zijn gezien ik nu eigenlijk zo snel mogelijk terug naar Amerika moet, straks zit ik nog op hetzelfde vliegtuig als Robin.

'Waaraan denk je nu?' vraagt Joyce als we het restaurant verlaten.
'Dat ik best zo snel mogelijk terug keer! Straks zit ik nog naast Robin op het vliegtuig.' Al een geluk dat ik er nog om kan lachen op dit moment.
'Dat lijkt me ook het beste! Wanneer is de eerstvolgende vlucht?'
'Morgenvroeg.' Ik kijk op mijn horloge. De tijd geeft me nog een zevental uur vooraleer ik terug op de luchthaven moet zijn.

'Fem, draag je nu nog steeds zijn horloge?' vraagt Joyce als ze mijn horloge ziet.
Ik kijk haar gewoon aan, het antwoord weet ze toch al.
'Als je dat nog steeds draagt na vier jaar, dan is het antwoord toch duidelijk?'
'Ik weet het niet hoor, het is ingewikkeld. Laat ons even aan andere dingen denken en samen nog eens de winkelstraat induiken alvorens ik weer het vliegtuig op moet.'

Ik koop enkele kledingstukken aan en betaal met mijn bankkaart, momenteel heb ik enkel dollars als cash geld in mijn portefeuille maar daarmee zien ze mij hier niet graag komen. Joyce koopt alvast een kleedje voor de feestdagen over een maand.

Na het shoppen neem ik afscheid van Joyce en keer ik terug naar mijn hotelkamer. Ik boek een extreem last-minute vlucht terug naar New York en pak mijn koffers weer in. Ik ga op bed liggen en denk na. Harry zal me sowieso opzoeken na datgene wat er zich op zijn studio afspeelde. Hem kennende zal hij dat niet meteen loslaten. Als Robin dit weekend komt, dan moet ik zorgen dat Harry niet plots op mijn deur staat te bonken. Zelf als eerste contact zoeken met Harry geeft ook een fout beeld. Dan zal Harry signalen opvangen die tegenstrijdig zijn met mijn laatste woorden tegen hem. Verdorie toch, waarom heb ik er zo'n puinhoop van gemaakt?