Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 054

Na de laatste les ga ik snel naar huis. Deze middag heeft Harry een berichtje gestuurd en nu herlees ik het nog eens.
Vanavond om 6u bij het Madison square. x Harry

Waarom ben ik zo opgewonden? Ik weet echt niet waarom, maar ik kijk echt uit naar vanavond en ik heb deze middag al de hele tijd na zitten denken over mijn outfit. Ik weet echt niet wat ik aan moet. Tijdens de korte wandeling naar huis, zie ik een leuk kleedje hangen in een etalage. Op automatische piloot ga ik de winkel binnen en loop ik terug naar buiten met het kleedje in een zak in mijn handen. Thuis neem ik uitgebreid de tijd om me op te frissen en mijn make-up te doen. Ik trek het splinternieuwe zwarte kleedje aan. Over een kwartiertje word ik verwacht aan het pleintje. Dat pleintje ligt eigenlijk zo goed als aan de overkant van de straat, dus ik heb nog wel even de tijd. Ik trek mijn schoenen aan en ruim nog snel de woonkamer en mijn slaapkamer een beetje op. Morgen heb ik pas in de namiddag les dus dan kan ik in de ochtend mijn spullen bij elkaar zoeken, niet dat alles door elkaar ligt hoor. Ik neem mijn handtas en stop er mijn smartphone in. Het wordt hoogtijd om te vertrekken. Ik trek de deur achter me dicht en roep dan om de lift. Ik heb geen zin om de trappen van vier verdiepingen af te lopen met de hakken die ik nu aanheb. Op de derde verdieping stopt de lift en ik zucht even.

'Oh hey!' zeg ik wanneer ik zie wie er de lift binnenstapt.
'Dat is toevallig', zegt Sarah als ze opkijkt.
'Woon je hier ook of ben je gewoon bij iemand op bezoek geweest?' vraag ik.
'Nee, mijn studio is op de derde verdieping.'
'Echt waar, ik woon op het vierde!'
'Zalig! Ga je op date?' vraagt ze terwijl ze naar mijn kleedje kijkt.
'Nee, ik ga alleen eens bijpraten met die jongen uit de middelbare school.'
''Een date dus', plaagt ze me.
De deuren van de lift gaan open en we zijn op de begane grond.
'Nee, geen date!'
'Wel ik ga naar de winkel, veel succes met je "het-is-geen-date".'

Ik rol even met mijn ogen en steek dan lachend de straat over. Sarah en ik kennen elkaar nog geen dag en toch lopen we elkaar al te plagen. Harry is nog niet te bespeuren dus ga ik even op een bankje zitten.

'Hey', klinkt zijn stem plots.
'Hi', zeg ik.

Hij komt dichterbij, geeft me een kus op mijn wang en komt dan naast me zitten.

'Herinner je je deze bank nog?' vraagt Harry.
'Euuh...' Ik denk even na. Dit kan toch geen toeval zijn?
'Wacht, toen zaten we net iets anders.' Hij staat op en trekt me recht. Ik laat hem gewoon doen en dan trekt hij me op zijn schoot.
'Wel ik denk dat ik dat nog weet', zeg ik lachend terwijl ik snel weer recht ga staan.
'Zullen we iets gaan eten?' stelt Harry voor.
Ik knik en samen lopen we naar een restaurantje.

'Wel dat was lang geleden dat we elkaar gezien hadden', zegt Harry terwijl we wachten op onze bestelling.
'Toch wel', antwoord ik met een speelse glimlach.
'Volgens mij was de laatste keer in een studiezaal', knipoogt hij.
'Dat zou wel eens goed kunnen', lach ik wanneer ik terugdenk aan die laatste keer.
'Wat heb je dan gedaan na de secundaire school?' vraagt hij.
'Ik ben bedrijfsmanagement gaan studeren in Gent. Jij?'
'Wel dezelfde richting als jij maar dan in Londen.'
'Oh, en wat doe je dan nu?'
'Een specialisatiejaar business management.'
'Serieus? Ik ook.' Plots voel ik me veel meer op mijn gemak. 'Ik ben al blij dat ik hier iemand ken, want er is precies niemand meegekomen uit mijn school.'
'Alex, een vriend uit Londen is meegekomen, maar anders ken ik ook niemand. Is het niet geweldig dat we elkaar na al die tijd terug zien?'
Ik knik overtuigend. Tijdens het eten praten we over van alles en nog wat, maar er wordt geen woord gerept over onze break-up die we zoveel jaren geleden hadden. Ik zou zelfs durven zeggen dat ik een stukje van de magie die ik jaren geleden voelde toen we hier in New York waren terug kan voelen.
'Er is toch iets vreemds aan deze stad', zegt Harry plots.
Ik trek mijn wenkbrauwen op, want anders moet ik gaan praten met een mond vol eten.
'Wel jaren geleden komen we elkaar plots tegen in New York en we weten allemaal wat er daarna gebeurde. Nu zoveel jaren later zijn we hier terug...'
'Wie weet wat er nu zal gaan gebeuren...' onderbreek ik hem. Meteen nadat ik mijn zin heb uitgesproken kan ik mezelf wel voor kop slaan. Wakker worden Femke! Je hebt Robin en je bent gelukkig met hem! Ik voel Harry zijn hand op mijn knie en ik slik even. Het stelt niets voor.
'Zit je hier op kot?' vraagt hij.
'Ja, aan de overkant van de straat. Jij?'
'Zowat aan de andere kant van de stad. Mijn ouders dachten dat het me goed zou doen om dagelijks wat te wandelen. Too bad, er is een metro.'

De ober ruimt de tafel af en neemt het geld mee dat we klaargelegd hebben. Ik sta op en strijk mijn jurkje glad. Harry geeft een kleine tik op mijn billen zodat ik naar buiten wandel. Een beetje verontwaardigd kijk ik hem aan, maar hij haalt enkel zijn schouders op.
'Zullen we nog...', begint Harry.
Oh nee, dit is niet het einde van deze avond.

'Misschien kunnen we nog naar een film kijken of wat bijpraten op mijn kot', stel ik snel voor.
'Oké, dat is goed', glimlacht hij. Ik kan zien dat hij opgelucht is dat ik hem niet afwimpel en dat dit het einde is van onze avond. We steken de straat over en tijdens het lopen raakt hij per ongeluk mijn hand aan. Ik voel een tinteling in mijn buik. We stappen samen in de lift en ik glimlach even als Harry de hele tijd in mijn ogen blijft kijken.

'Wat sta je daar de hele tijd te kijken?' vraag ik omdat ik me nu wel wat ongemakkelijk voel.
'Omdat je mooi bent. Wel je was het al, maar je bent nu nog mooier geworden', zegt hij.

Ik voel mijn wangen rood kleuren en kijk naar de toppen van mijn schoenen. De deuren van de lift gaan open en snel stap ik naar buiten. Ik maak de deur open van mijn studio en Harry volgt me.

'Wil je iets te drinken?' vraag ik terwijl ik doorloop naar de keuken.
'Ja, maakt niet uit wat', zegt hij terwijl hij rustig rondkijkt.

Ik keer terug met twee blikjes Cola en een pakje nootjes. Ik zet alles neer op het salontafeltje en loop dan naar de plank in mijn slaapkamer waar de DVD's op staan. Ik hoor hoe Harry achter me komt te staan. Hij strijkt mijn haar allemaal aan één kant en geeft dan een kusje in mijn nek. Zijn armen slaat hij om mijn middel.

'Ik heb je gemist, Femke', fluistert hij in mijn oor en dan geeft hij opnieuw kusjes in mijn nek. Hij verschuift de schouderbandjes van mijn kleedje met zijn kin zodat het al zijn grip verliest en langzaam naar beneden glijdt.
'Harry', mompel ik.
'Sst', stelt hij me gerust. Voorzichtig draait hij me om en zijn handen legt hij op mijn heupen. Onze ogen laten elkaar niet los en voor ik het goed en wel besef, kus ik hem.