Zuchtend kijk ik naar de slides op mijn laptop en de vele blaadjes rond me. Ik zit met mijn handen in het haar, letterlijk. Door een aantal weken niet aanwezig te zijn in de lessen, heb ik heel wat in te halen. Gelukkig kreeg ik notities van Sarah, kon ik de slides online terugvinden en staan enkele lessen ook online. Ik probeer de draad weer op te pikken en naar alle lessen te gaan, maar het is moeilijk om alles goed te kunnen volgen als je enkele hoofdstukken hebt gemist. Vergelijk het gerust met het starten van een nieuwe serie maar meteen naar het derde seizoen te springen.
'Hi Femke, wat doe jij hier?'
Ik kijk op, Harry staat naast me met enkele boeken onder zijn arm.
'Ik probeer gemiste lessen in te halen nu ik een vrij uur heb.' Na de vorige les was ik snel naar de bibliotheek van de faculteit gelopen om zo weinig mogelijk tijd te verliezen.
'Mag ik erbij komen zitten?' vraag hij.
'Tuurlijk!' Ik maak snel wat plaats aan de tafel door mijn papieren wat samen te leggen. Harry gaat zitten en opent zijn cursus. 'Ik wist niet dat je zo'n vlijtige student was?'
Harry grinnikt: 'Laat ons zeggen dat ik ook nog heel wat lessen in te halen heb.' Hij glimlacht schuin.Ik sla mijn ogen neer en voel hoe mijn wangen rood kleuren. Het was ondertussen bijna twee weken geleden dat ik Harry nog had gezien en hem alles had verteld. Die avond was ik nog bij hem gebleven en sliep ik op de bank. De dag nadien ging ik terug naar mijn eigen studio en had ik Harry eigenlijk niet meer gezien. We hadden elkaar bewust niet meer opgezocht na die avond. Harry had me af en toe nog een berichtje gestuurd om te vragen hoe het met me ging, maar daar bleef het ook bij. Ik ga verder aan het werk en ook Harry is druk bezig. Stiekem kijk ik af en toe eens wat hij aan het doen is.
We zijn al een hele tijd in stilte aan het werk wanneer Harry plots zijn keel schraapt. Vragend kijk ik op. 'Zou je misschien zin hebben om samen ergens heen te gaan?'
'Nu?'
'Nee, niet nu... We hebben werk te doen, Femke! Ik bedoel misschien kunnen we samen iets gaan drinken of uiteten gaan?'
Vraagt hij me nu op een date?
'We zouden samen ergens naartoe kunnen gaan en dan doen we alsof dat de eerste keer is dat we elkaar hier tegenkomen in New York.'Ik glimlach. 'Ja, dat is prima! Wat stel je voor?'
Dit is mijn kans om de eerste keer over te doen zonder dat ik hoefde te liegen of bedriegen. Harry had het onthouden. Ik weet niet goed wat me nu het meeste blij maakt: het feit dat we alles kunnen overdoen of dat hij dit heeft onthouden.
'Misschien kunnen we iets gaan drinken in een bar? Ik stuur je nog wel.'
Ik knik, alles is goed voor mij. Harry ruimt zijn boeken op en staat op: 'De volgende les start.'
'Oké, tot later.' Zodra hij de deur uit is, sla ik ook mijn boeken dicht om naar mijn volgende les te gaan.Iets na Harry kom ik aan in de aula. Snel kijk ik rond of ik Sarah ergens kan spotten. Ze zit op het einde van de rij met Alex op haar linkerkant. Harry gaat naast Alex zitten, ik haal mijn schouders op en loop naar het drietal om plaats te nemen naast Harry. Normaal zaten we nooit bij elkaar tijdens de lessen, maar sinds Harry en ik heel wat lessen niet kwamen opdagen hadden Alex en Sarah elkaar wat opgezocht. Harry kijkt op en lacht lief als ik naast hem ga zitten. Ik doe mijn best om me te concentreren op de les, ik luister aandachtig, neem braaf notities... maar ik ben me er oh zo bewust van dat Harry naast me zit. Ik had de jongen twee weken niet gezien en ik schrok er daarnet eerlijk gezegd een beetje van hoe goed hij eruit ziet. De laatste keer was hij een wrak, hij zag er vermoeid uit, had enorme wallen en zijn hele houding zag er neergeslagen uit. Nu had hij meer kleur in zijn gezicht, zijn wallen waren weg en hij straalde een vrolijk gevoel uit. Ik voel kriebels in mijn buik en mijn handpalmen zweten een beetje. Hoe kan iemand nu zoveel invloed hebben op me?
Ik schrijf verder en zit met mijn elleboog tegen Harry aan. 'Sorry', fluister ik snel. De tafeltjes zijn ook zo klein in een aula.
'Geeft niet.' Hij legt zijn arm nog meer mijn kant op waardoor die tegen mijn arm ligt.
Mijn hartslag gaat enkele tellen omhoog en ik bijt op mijn lip. Harry neemt mijn hand vast wanneer ik mijn pen neerleg en knijpt er eventjes in om dan weer los te laten. Ik neem mijn pen weer op en wil verder schrijven, maar het lukt niet zo goed doordat mijn hand trilt. Harry grinnikt naast me. Ik voel mijn wangen roodkleuren.
'Hé, jullie zouden beter opletten. Je hebt al meer dan genoeg gemist!' brengt Alex ons tot de orde. Harry en ik reageren tegelijk op dezelfde manier door rechtop te gaan zitten en vlijtig te noteren wat de prof zegt. Alex rolt met zijn ogen en mompelt zacht: 'weirdos.'
De les is al lang voorbij en ik zit al een hele tijd thuis wanneer ik een sms'je ontvang.
Vanavond om 20u in de bar op Madison Square? X Harry
Oke tot zo. x
Het is nu 18u, ik heb nog twee uur voor het zover is. Ik voel me zenuwachtig en trek naar de dressing om iets uit te kiezen wat ik straks kan aandoen. Na 20 verschillende outfits heb ik nog steeds geen goede outfit gevonden. De kledingstukken liggen overal rond, ik besluit een hulplijn in te schakelen en haal Sarah erbij. Ze lacht met me wanneer ze alles ziet liggen.
'Schat, zelfs met een overall zou Harry vinden dat je er goed uitziet!'
'Denk je?' vraag ik twijfelend.
'Meid! Ik kon jullie energie tot bij mij voelen tijdens de les. Ik snap niet dat jullie nog de moeite nemen om iets te gaan drinken. Je kan beter meteen in je slaapkamer afspreken. Dat scheelt je ook een outfit!'
Ik frons omdat ze me uitlacht, maar lach uiteindelijk mee. 'Nee, doen we niet. We gaan het rustig aandoen. Deze keer doen we het zoals het hoort.'
Sarah kijkt me schuin aan: 'Sure, ik durf te wedden dat ik jullie deze nacht tekeer hoor gaan.'
'Sarah!' Ik geef haar een speelse mep. 'Help me liever met mijn outfit!'
YOU ARE READING
Just can't let her go - H.S.
FanfictionShe's so mean but I gotta love it And I just can't let her go Breaks a billion hearts I know i'm next in line But I don't mind yeah I want her Ik begon jaren geleden (2013) met het schrijven van dit verhaal. Toen heb ik heel lang niet meer verder ge...