Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 089

Nadat Thibault zegt dat ik er niet ben, gaat de voordeur dicht. Gauw kleed ik me aan en gris ik mijn smartphone mee voor ik naar beneden ga. Thibault zit in zijn boxer en een T-shirt voor TV met een Playstation controller in de hand.

'Er was bezoek voor je...' zegt hij zonder zijn ogen van het scherm te halen.

'Wie was het?' vraag ik.

'Robin.'

'Robin?'

'Jup, ik heb hem gezegd dat je er niet was.'

'Shit, dan is hij nu zeker onderweg naar mijn ma's huis.' Ik steek mijn hand op dat hij even geduld moet hebben en neem mijn smartphone erbij om mijn moeder op te bellen. Als hij straks daar aanbelt en zij zegt doodleuk dat ik hier ben, dan begint het weer van voor af aan. De telefoon gaat over en gelukkig neemt mijn moeder vrij snel op. Ik leg haar uit wat er gaande is en gelukkig heeft ze meteen door wat haar te doen staat. Ze belooft me op de hoogte te houden moest hij plots bij haar aanbellen. Ik hang op en richt mijn aandacht terug op Thibault.

'Wat wou hij precies?'

'Geen idee, hij zei enkel dat hij met je wou praten.'

'Goed dat je zei dat ik er niet ben. Bedankt daarvoor.'

'Anytime, strever.' Hij grijnst even en steekt zijn tong uit. Zo zijn we wel, we lopen elkaar voortdurend te plagen als we in elkaars buurt zijn maar we komen ook goed overeen en zouden alles doen om elkaar te helpen.

'Wil jij iets eten?' vraag ik terwijl ik in de keuken de koelkast openmaak.

'Nee, ik heb net ontbijt gehad.'

In de koelkast vind ik een kan met zelfgemaakte soep, ik schenk een tas uit en warm die op in de microgolfoven. Terwijl de soep opwarmt, stuur ik een sms'je naar Harry en Joyce. R. stond hier plots aan de voordeur. Thibault heeft hem weggestuurd en gezegd dat ik er niet ben. x

Ik neem enkele crackers en dip ze in de warme soep. Mijn gsm trilt omdat Joyce al meteen een bericht terugstuurt.

Joyce: Huh? Is die helemaal naar jou gekomen om te praten? Hij zal zich herinneren wat hij gisteren heeft gedaan zeker?

@Joyce: Blijkbaar, ik heb geen zin om met hem te praten. Er valt niets meer te zeggen. Ik heb het hoofdstuk afgesloten...

Harry: U okay? xx

@Harry: Ja hoor, geen zorgen. xx

'Amai, er is er daar één populair! Het ene bericht na het andere komt binnen.' roept Thibault vanuit de zetel.

Ik reageer er niet op, want er komt net een nieuw bericht binnen van Harry.

Harry: Ik wou dat ik meer kon doen. Ik vind het echt vervelend dat ik niet bij je kan zijn nu hij je lastig valt. xx

Op hetzelfde moment dat ik Harry's bericht lees, komt er een oproep binnen. Robin calling. Ik hou mijn smartphone vast maar zorg ervoor dat ik het scherm zeker niet aanraak. Ik wil echt niet per ongeluk opnemen. Geduldig wacht ik af tot hij niet meer belt en dan lees ik de berichten.

Mama: Robin was hier net. Ik heb hem gezegd dat je hier niet bent. Wellicht heeft hij door waar je bent.

@Joyce: Hij heeft net opgebeld... 😫

'Alles oké?' Thibault staat ondertussen ook aan de keukentafel.

Ik toon hem het scherm waarop weer een inkomende oproep staat van Robin. Hij trekt zijn wenkbrauwen op en maakt zijn ogen groot.

'Waarom wil je eigenlijk niet praten met hem?'

'Wat valt er nog te zeggen?'

'Zal ik hem weer wegsturen als hij hier opnieuw staat?'