Just can't let her go - H.S.

We took a chance || 111

***11 maanden na het vorige hoofdstuk***

Eindelijk is het zover, onze huwelijksdag. Maandenlang hebben we alles voorbereid en naar deze dag toegeleefd. Ik kan me geen mooiere dag voorstellen om te trouwen, de zon schijnt, er is niet te veel wind en de temperaturen zijn aangenaam. Als de weergoden ons goed gezind zijn dan valt er vandaag ook geen druppel neerslag. Het is 1 september, exact zeven jaar nadat Harry en ik elkaar voor het eerst hebben gezien. Afgelopen nacht heb ik bij mijn vader thuis gaan slapen. Het lijkt wat belachelijk aangezien Harry en ik nu toch bijna twee jaar samenwonen, maar ik vond het wel fijn om de traditie te volgen en de nacht voor het huwelijk apart door te brengen. Mijn moeder en zus zijn naar hier gekomen om me te helpen met het aantrekken van mijn jurk, mijn make-up en haar. Mijn vader kent er niets van. Elisabeth had me ook willen helpen, maar ik wou toch heel graag dat mijn moeder en zus zouden helpen. Het is wel vreemd om mama hier te zien en ze voelt zich ook wat onwennig, maar het doel heelt de middelen. Mama legt krullen in mijn haar en brengt nadien make-up aan bij me. Ik had wel eens gelezen dat moeders dat beter kunnen dan visagistes omdat die het heel naturel houden. Denk ervan wat je wil maar ik draag zelden heel veel make-up dus lijkt het me niet nodig om dan nu wel over the top te gaan. Daarna trek ik mijn jurk aan. Elke helpt me met het dichtmaken van de knoopjes en ondertussen kleedt mama Nova om. Ondertussen is ze iets ouder dan twee en het leek ons wel leuk als zij het bloemenmeisje zou zijn. Wanneer Elke klaar is met het dichtknopen van mijn kleed, ga ik voor de spiegel staan. Via de spiegel kijk ik mijn zus en mama aan, die laatste pinkt snel een traantje weg.

'Ooh mam, niet huilen of straks begin ik ook en dan kan je opnieuw beginnen met die make-up.' Ik stap naar haar toe en omarm haar.

'Ik had nooit gedacht dat jij zou gaan trouwen. Je hebt altijd van de daken geschreeuwd dat het huwelijk niets voor jou is en kijk nu. Je gaat het toch doen met je vriendje uit het middelbaar.'

'Ik weet het, het voelt echt goed met Harry. Ik wil dit echt!'

'Dat weet ik. Jullie zijn zo groot geworden! Waar zijn mijn kleine dochters naartoe?!'

Elke en ik lachen om haar opmerking en dan wordt er op de deur geklopt. Voorzichtig komt mijn vader binnen maar zodra hij me ziet staat hij aan de grond genageld. Ik zie hem slikken en hij lijkt de woorden niet te vinden die hij wil zeggen. Ik glimlach naar hem.

'Je ziet er prachtig uit, Femke!'

Ik bedank hem voor het compliment. Het uitzoeken van de jurk was een hele opgave geweest. Niet de juiste stof, het topje was niet goed, de vorm was goed maar het materiaal niet, de rok was niet goed. Als ik geen honderd jurken heb gepast dan paste ik er geen, uiteindelijk heb ik deze toevallig gezien toen ik afgelopen zomer in Londen was. Ik heb meteen naar Harry's mama gebeld en haar mening gevraagd. Al die tijd hing mijn jurk bij hen thuis, Harry's ouders brachten het enkele dagen geleden mee toen ze naar hier kwamen voor het huwelijk.

'Ben je klaar om te vertrekken naar het gemeentehuis? Harry kan hier elk moment aankomen.'

Ik knik en net op dat moment gaat de deurbel. Mijn ouders en zus snellen zich naar beneden en ik blijf nog even wachten op mijn kamer. De voordeur gaat open en ik herken de stemmen van Harry's ouders. Oké, nu zal het niet lang meer duren. Ik voel me zenuwachtig worden en heb last van zweethanden. Snel veeg ik ze af aan een handdoek die hier ligt. De deurbel gaat opnieuw en dit keer is het Harry, zoals de traditie het wil kom ik de trap af terwijl Harry me beneden opwacht. Onze ouders en mijn zus, Ian en Nova staan er ook, maar ik heb enkel oog voor Harry. Ik heb Harry al vaker in pak gezien maar dit is echt prachtig. Zijn ogen fonkelen en zijn mond valt zelfs een beetje open als hij me bekijkt, ik voel me verlegen maar ook erg trots want deze knapperd is straks officieel van mij. Harry neemt mijn hand vast wanneer ik beneden kom en geeft me een kus. De mensen rondom ons klappen en juichen ons toe. Ik sla mijn armen om Harry's nek en hij die van hem om mijn middel.