Just can't let her go - H.S.

Can't let her go || 023

Na een enorme lange vlucht van bijna acht uur komen we eindelijk aan in New York. Het is wel verwarrend want in België steeg het vliegtuig op om zeven uur 's avonds en nu is het hier een uur 's middags. Normaal gezien zou ik nu liggen slapen in mijn bed. Op de een of andere manier voelt het toch juist aan. Ik voel me helemaal niet moe, alleen een beetje stram door zo lang in dezelfde positie te zitten. Nog heel even en we mogen van het vliegtuig. Een busje brengt ons naar het gebouw van de luchthaven waar we door een heleboel gangen moeten tot bij de douane. Onze vingerafdrukken worden genomen en ons internationaal paspoort wordt grondig gecontroleerd. Zonder enige problemen kan ik verder lopen wan alles is natuurlijk in orde. Dank u papa. Wanneer we door de douane zijn moeten we wachten op de bagage. Ik had je toch gezegd dat reizen met het vliegtuig alleen wachten inhoudt. Na een kwartier rolt onze koffer eindelijk over de band, maar we zijn er nog niet. Ik kan de vrijheid van de stad die nooit slaapt al proeven maar nog niet aanraken. Eerst moeten we nog langs een security agent passeren die vraagt wat we hier komen doen en hoeveel geld we bij hebben en waarvoor dat geld gebruikt zal worden. Bij ons is het ondenkbaar dat ze dit zouden vragen, maar hier is het precies de meest normale vraag. Amerikanen, ik zal ze nooit begrijpen. Wanneer mijn vader zegt dat hij hier op zakenreis is, worden we meegenomen naar een apart bureautje waar mijn vader extra papieren moet invullen. Ik kan hem wel door het sleutelgat trekken. Waarom kan hij nu niet gewoon zeggen dat we hier als toeristen zijn om van de pracht die de stad te bieden heeft te genieten? Na een hele waaier aan papieren ingevuld te hebben mogen we eindelijk naar buiten. Ik huppel bijna naar de deur die ons naar buiten brengt. Bijna meteen staan er tien taxichauffeurs naast ons die ons allemaal willen brengen naar onze bestemming. We gaan met één van hen mee naar zijn gele taxi en stappen in. Op naar New York City! Mijn eerste keer in Amerika, met Kerst. Ik kan me niets mooiers voorstellen op dit moment. De chauffeur rijdt echt als een gek en scheurt langs de andere auto's heen. Toch voel ik me op geen enkel moment onveilig. Na een rit van een kwartier rijden we over Brooklyn Bridge. Deze moet ik zeker nog eens komen bezoeken. Niet veel later zitten we tussen de torenhoge gebouwen en iets verder dan Times square stopt de taxi. Aan het Times Square Crowne Plaza hotel om precies te zijn. Voor een keer hoeven we niet lang te wachten want we krijgen meteen onze sleutel en kunnen dan ook direct naar onze kamer. We hebben twee doubles als kamer met een deur ertussen. Op die manier hebben we een grote kamer, maar is er toch nog wat privacy. Ik begin onmiddellijk met het uitpakken van mijn koffer. Alle kleren worden netjes opgehangen en de productjes worden mooi uitgestald in de badkamer. Daar bekijk ik mezelf aandachtig in de spiegel. Ik zie er een beetje bleek uit en plots voel ik me een beetje moe.
'Papa, wanneer zouden we naar Elke gaan?'
'Vanavond pas, ik wil eerst een beetje uitrusten', klinkt het vanuit de andere kamer.
Perfect. Ik doe het licht uit in de badkamer en sluit de deur die de kamer van mij en papa verbind. Wanneer hij gaat rusten is dat gelijk aan snurken. Ik maak dat ik snel ook in bed lig en slaap vooraleer hij aan het snurken gaat want dan komt er van slapen niets in huis. Net voor ik in slaap val betrap ik er mezelf op dat mijn gedachten richting Harry gaan. Wat zou hij nu aan het doen zijn?