Just can't let her go - H.S.

Can't let her go || 050 ||16+||

'Het is voorbij!' roepen Joyce en ik enthousiast. Overal om ons heen zijn blije gezichten te zien van ouders en leerlingen. Het zit erop. De middelbare school is een afgesloten hoofdstuk en nu zijn we allemaal klaar om na de zomer de grote stap te zetten. Zelf ben ik er nog niet helemaal uit wat ik ga studeren, waarschijnlijk wordt het wel iets met economie. Ik heb nog twee maanden om uit te zoeken wat het wordt. Josh komt naar ons toegelopen en geeft ons allebei een knuffel.
'Het is ons gelukt!' lacht hij vrolijk terwijl hij zijn arm om Joyce haar middel legt.
Niet veel later staan ook onze ouders om ons heen om ons nog eens te feliciteren. Ze wisten wel al dat we er door waren, maar nu is het pas echt officieel. Nu ik mijn diploma en afstudeerhoedje in mijn handen heb kan niemand mij nog iets maken.
De klassenleraars roepen ons allemaal om nog wat foto's te nemen. Eerst klasfoto's dan nog een groepsfoto en eigenlijk wordt er gewoon van elk moment een foto genomen. Snel strijk ik mijn glad voor we op de foto moeten. Ik ga bij de anderen in mijn klas staan en iedereen lacht naar de camera. Er worden verschillende poses aangenomen en ook verschillende foto's gemaakt. Het is gewoon een feit dat onze klas de beestigste klas was van het zesde jaar. Iedereen kwam overeen, op een paar uitzonderingen na dan. In andere klassen had je veel meer kliekjes binnen elke klasgroep. Ik denk terug aan het begin van het jaar terwijl we toekijken hoe nu ook de andere klassen poseren. In september was ik nog het populairste meisje van de school. Ja het klinkt wat snob om dat te zeggen, maar zo was het nu eenmaal. Helaas is er veel veranderd in de afgelopen tien maanden. Na enkele maanden was ik mijn imago van it-girl volledig kwijt. Echt getreurd heb ik niet, hoewel ik eerlijk moet zijn en ik het in het begin wel wat miste. Het beste moment kwam eigenlijk na mijn zwakke momentjes in februari. Onze klassenleraar heeft ons toen in klas een andere plaats gegeven waardoor ik verlost was van Harry. Op die manier kon ik deftig nadenken en nu na vijf maanden ben ik eruit gekomen. Ik weet wat ik wil.
Iedereen gaat terug naar binnen om een glaasje bubbels te drinken.
'Ik ga het hem zeggen', zeg ik subtiel tegen Joyce.
'Zeker?' vraagt ze.
Ik knik. Josh fronst eens zijn wenkbrauwen en kijkt ons dan alle twee vragend aan. Beiden maken we een gebaar dat hij het zich niet moet aantrekken.
'Femke!' hoor ik mijn moeder roepen.
'Ik ga even.'
'Oké, kom je straks nog terug?'
'Ja hoor.'
Glimlachend ga ik bij mijn ouders staan. Mijn ma stelt me voor aan iemand waarmee zij nog in klas heeft gezeten.
'Had ik geweten dat Femke jouw dochter was... Owen was soms over haar bezig, maar ik wist nooit wie het was.'
Fijn, nu gaat mijn ma plots sociaal gaan doen met de moeder van een vriend. Daarbij gaat het ook nog eens over mij en roept ze me erbij.
'Hey', hoor ik zacht achter me.
Ik draai me om en kijk in de ogen van Harry Styles. Ik slik even en mijn hart slaat een slag over. Niet blozen.
'Hey', zeg ik vriendelijk terug.
'Gefeliciteerd!' knipoogt hij.
Ik lach even. 'Jij ook.'
'Kunnen we misschien even praten?' vraagt hij een tikkeltje aarzelend.
'Ja hoor.' Ik duw mijn glas in mijn vaders handen en zeg hem dat ik even met Harry mee ga. Hij knikt goedkeurend. Waarschijnlijk weet hij ook wel hoe ik nu over de situatie denk.
Samen met Harry loop ik naar buiten. We wandelen voorbij de plaats waar net nog de foto's gemaakt werden omdat die net naast de uitgang ligt.
'Fietsenstalling?' vraagt hij.
'Oke, daar is het rustig.'
We komen aan in de fietsenstalling en niemand van ons zegt iets. De sfeer is plots gespannen geworden. Ik heb zenuwen voor wat ik hem wil vertellen en er moet duidelijk ook iets van Harry zijn hart af.
Komaan Femke, zo moeilijk is het niet. Je hebt dit al eens eerder gedaan. Geef gewoon toe dat je van hem houdt. Zeg hem dat je hem mist en dat je heel veel hebt kunnen nadenken, wat ook nodig was, maar dat je besluit vast staat. Je wil met hem verder.
'Harry...' 'Femke...' zeggen we tegelijk. ik doe mijn mond terug dicht en ik laat hem eerst vertellen.
'Ik wilde je dit persoonlijk vertellen. Het voelt juister aan op deze manier dan wanneer je het van iemand anders te horen zou krijgen.' Hij wacht even en peilt mijn reactie. 'Morgen vertrek ik opnieuw naar Londen. Mijn ouders en ik gaan terug. Het bedrijf heeft mijn vader hier nu niet meer nodig en zal terug vanuit Londen werken.'
'Voor hoelang?' vraag ik. Ik hoop dat hij de trilling in mijn stem niet hoort.
'Voor altijd, denk ik. Ik ga studeren in Londen samen met een vriend van me.'
Ik knik. Bij elk woord dat hij zegt, valt mijn wereld nog wat meer in elkaar. Ik kijk hem strak aan en doe mijn best om niet te huilen. Ik bestudeer Harry volledig. Elk detail neem ik in me op zodat ik het nooit nog kan vergeten hoe hij hier voor me staat.
'Wat ging jij nog zeggen?' vraagt hij.
'Niets', lieg ik terwijl ik naar de punten van mijn schoenen kijk.
Ik zie hou hij dichterbij komt en een hand op mijn bovenarm legt. Zijn andere hand legt hij onder mijn kin en zachtjes duwt hij mijn gezicht omhoog. Ik kijk in zijn ogen en waarschijnlijk kan hij de tranen erin zien staan. Plots kan het me allemaal niet meer schelen. Woorden hoeven niet gezegd te worden. Het is allemaal tijdsverlies. Ik leg mijn handen op zijn gezicht en trek hem iets dichterbij. Harry reageert niet en laat het gebeuren. Ik druk mijn lippen op die van hem voor een zachte kus. Als vanzelf doet hij zijn lippen wat uit elkaar en zijn handen legt hij op mijn heupen. Onze tongen spelen een vurig spel. Oh wat heb ik dit gemist. Jammer genoeg is het ook de laatste keer.
'Femke', mompelt Harry wanneer hij me iets van zich afduwt.
'Sorry, ik ben waarschijnlijk te laat', verontschuldig ik me.
'Ja... of net op tijd.'
Ik frons even mijn wenkbrauwen. Hij neemt mijn hand en trekt me mee uit de fietsenstalling.
'Meekomen, jij!' grijnst hij.
'Waar naartoe?'
Hij houdt even halt. 'Het mag dan misschien te laat zijn, maar dat wil niet zeggen dat we niet moeten profiteren van ons laatste moment samen. We gaan terug naar binnen maar niet naar de zaal waar alle anderen zijn. Hij trekt me mee de trap op en loopt door de gang. Op het einde van de gang duwt hij een deur open en dan zijn we in de studiezaal van de school. Hij blokkeert de deur met de vuilnisbak, een stoel en een bezemsteel en komt dan naar me toe.
'Ik heb veel slechte herinneringen aan deze ruimte, laat de laatste een goede worden om nooit meer te vergeten', grijnst hij.
'Is dit wel een goed idee? Ik bedoel zijn hier geen camera's?'
'Nee. Ik heb hier vaak genoeg zitten rond staren om te weten dat er geen camera's zijn.'
'Maar...'
'Niemand betrapt ons Femke. De muziek staat luid daar beneden en we zijn twee verdiepingen hoger op een gang waar niemand is.'
'Wil je niet?' In zijn ogen is een teleurstelling te zien.
'Oh jawel, maar...'
Harry legt z'n handen op mijn heupen en komt erg dicht tegen me aan staan. Zijn lippen raken opnieuw die van mij en hij duwt zich nog wat meer tegen me aan, waardoor ik zijn hele lichaam kan voelen. Zijn hand verdwijnt tussen mijn dijen en hij streelt steeds iets meer naar boven. Hij heeft echt niet door hoe zeer ik hier naar verlang. Door mijn kleedje bereikt hij dan ook onmiddellijk de plaats die hij wou bereiken. Ik haal even diep adem en genietend van zijn aanrakingen sluit ik mijn ogen. Ik trek Harry wat dichter tegen me aan en maak het hemd los uit zijn broek. Mijn handen glijden over zijn buikspieren. Ondertussen is mijn kleedje een topje geworden en spelen zijn handen op mijn rug. Ook onze tongen zijn bezig aan passioneel spel. Ik hoor een kreun uit zijn mond komen als ik wat met zijn tepels speel en snel laat ik mijn hand in zijn broek glijden. Hij legt zijn hoofd in mijn nek en geeft overal kusjes. Hier en daar zuigt hij een klein beetje, maar het kan me niet schelen. Het is exact wat ik op dit moment wil. Ik maak zijn broeksriem los en meteen valt de broek op de grond. Zijn boxer staat enorm strak en ik wrijf er wat tegenaan met mijn lichaam. Hij duwt me achteruit en trekt mijn kleedje over mijn hoofd. Daar sta ik dan in lingerie in een studiezaal op school. Ik besluit hem alles te geven dat ik kan en breng mijn hand in zijn boxer om wat te spelen met zijn lid. Ondertussen maakt hij kreunend zijn hemd los.
In een snelle beweging tilt Harry me plots op en zet hij me neer op het bureau van de studiemeester. Meteen gooit hij mijn benen in de lucht en ik gil even als hij in een nog veel bruuskere beweging mijn slipje uittrekt.
Hij komt dichterbij en wrijft even met zijn vingers rond mijn clitoris. Meteen word ik nog natter dan ik al was. Hij grijnst even en dan verdwijnt zijn hoofd tussen mijn benen. Zijn tong gaat over mijn clitoris en zijn vingers brengt hij naar binnen. Nog nooit heb ik dit gevoel ervaren. Het is, het is gewoon niet te beschrijven. Hij gaat steeds sneller en de controle over mijn ademhaling is verloren. Ik word helemaal warm en begin te hijgen. Net wanneer ik voel dat het hoogtepunt eraan zit te komen verlaten zijn vingers hun positie. Hij staat recht en voor ik goed besef wat er gebeurd komt hij met een diepe stoot naar binnen. Bijna vlieg ik van het bureau af en ik hou me vast aan de rand.
'Harry', kreun ik. Dit gevoel is onbeschrijfelijk. Ik geniet van elke seconde want hierna zal ik dat niet meteen weer mee maken.
'Sneller', kreun ik nog eens en Harry doet precies wat ik vraag. Harry maakt amper lawaai. Heel af en toe komt er een zacht kreetje uit zijn mond. Daarom verbaasd het me ook als hij plots zegt dat ik zo hard kan roepen als ik wil. Hij kust me op de mond en ik voel zijn hete adem in mijn gezicht. Laat hem alstublieft verder gaan in dit tempo denk ik bij mezelf. Het lijkt alsof hij mijn gedachten kan lezen, want hij gaat door. Kreunend kom ik klaar. Ik roep zijn naam en hij blijft doorgaan. Ik ben zo gevoelig als iets op dit moment en begin helemaal te trillen.
'Femke!' roept Harry het uit wanneer hij zijn hoogtepunt bereikt en ik iets in mij voel stromen. Hij bouwt het tempo langzaam af en komt dan uit me. Hij kust mijn hele lichaam en in stilte kleden we ons terug aan. Wetend dat dit de laatste maar ook de beste keer was. Harry maakt de deur open wanneer we er beiden weer deftig uitzien en dan gaan we naar de anderen alsof er niets gebeurd is. Harry's vader staat met die van mij te praten en hij kijkt op als we er bij komen staan.
'We gaan dan maar eens', zegt hij tegen zijn zoon. Harry knikt. Wat moet hij anders doen. We nemen afscheid van de familie Styles en ik wens hem heel veel succes in Londen.
'Wat heeft hij gezegd?' vraagt Joyce die naar me toegerend komt.
'Hij is weg Joyce. Hij is weg. Voorgoed.'