Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 059

Twee weken na de girlsnight van Sarah en ik begint het serieus te worden op school. Oktober is gestart en dus is het eerste semester zo goed als halfweg. Wat er meteen voor zorgt dat de weken van niets doen erop zitten en dat er vanaf nu gewerkt moet worden. Vooral omdat we allemaal laatstejaars zijn en dus ook een thesis en een masterproef moeten maken. De afgelopen twee weken heb ik eigenlijk niets meer gehoord van Harry. Had ik geweten waar hij precies verblijft hier in New York, ik had hem eens opgezocht. Helaas is zijn adres me onbekend en was een bezoekje dan ook onmogelijk. Op de universiteit heb ik hem ook niet meer gezien in de lessen. Hij denkt dat hij het kan zonder de lessen of hij is ziek, maar dan kon hij toch iets laten weten? Wat denk ik nu eigenlijk? Ik laat zelf twee weken niets van me horen, noch via sms, noch via een ander communicatiemiddel en dan wil ik dat hij mij inlicht waar hij uithangt. Natuurlijk Femke, dat zal dus niet gebeuren.

De herfstvakantie is net voorbij en vandaag hebben we uitzonderlijk geen les. Toch sta ik vroeg op om naar de bibliotheek van de universiteit te gaan. Ik trek een bloesje en een rokje aan. Voor ik de deur uitga, hang ik mijn tas over mijn schouder waar ik gisterenavond de cursus en mijn laptop in opgeborgen heb. Ik sluit de deur achter me en wandel naar de faculteit economie van de universiteit. Rustig neem ik alle trappen in het gebouw tot aan de bibliotheek. Ik installeer me aan een tafeltje dat een beetje achteraan de ruimte staat en start mijn laptop op terwijl ik naar de juiste bladzijde blader in mijn cursus. Oké hier gaan we dan, dit wordt de meest productieve dag van mijn leven of toch minstens van dit schooljaar. Tegen het einde van deze avond wil ik al mijn bronnen hebben en een groot stuk van de tekst zodat ik dan enkel nog de actualiteit moet betrekken in mijn werkstuk.

Er is zeker al een uur voorbij getikt wanneer ik opsta om naar een van de boekenrekken te lopen. Al snel vind ik het boek dat ik nodig heb en ik neem het mee naar de tafel waar al mijn spullen liggen. Misschien moet ik toch maar eens kijken hoe laat het nu is. 13:34 toont de klok in de rechteronderhoek van mijn scherm me. Oké dan zit hier dus toch al iets langer dan een uur. Ik besluit nog een halfuurtje verder te werken en dan berg ik al mijn spullen op. Het wordt eens tijd om te lunchen. Al mijn spullen verdwijnen in mijn tas en ik neem het stapeltje boeken om ze terug op te bergen in het juiste rek. Wanneer ik net het laatste boek terug in het rek heb geschoven heb, voel ik twee handen op mijn schouders die me met een bruuske beweging omdraaien, mijn rokje zwiert omhoog door de snelle beweging. Amper een seconde later voel ik een paar lippen op die van mij gedrukt. Ik wil de persoon van me afduwen en gaan gillen, maar dan herken ik de geur van Harry's parfum. Ik grijp zijn hemd vast en trek hem nog wat dichter tegen me aan. Hoe is het mogelijk dat ik een jongen zo kan missen? Een jongen die ik eigenlijk nooit zo hard zou mogen missen of toch zeker niet op deze manier. Wat moet Robin hiervan.... Ik stop mijn gedachten en geef me volledig over aan Harry's lust of is het toch nog een verborgen liefde?

'Ik heb je gemist', fluistert Harry en ik zeg op hetzelfde moment dezelfde woorden wanneer onze lippen zich even van elkaar losmaken. Zijn handen vinden hun weg onder mijn rokje en snel trek ik mijn hoofd naar achter.

'Harry niet hier', mompel ik.
'Oke, je hebt gelijk, let's go!' Hij neemt mijn hand en trekt me mee naar de uitgang van de universiteit. Hij steekt de straat over en ik loop achter hem aan, het metrostation binnen. Meteen stapt hij op een metro die vol zit waardoor we recht moeten blijven staan.

'Ik heb je eigenlijk echt gemist', fluistert hij tegen mijn lippen terwijl hij met een lok haar van me speelt.

'Waar was je?' vraag ik hem.

'Wel de eerste week was het herfstvakantie en ik ging sowieso naar huis dan, maar net wanneer ik terug wou keren werd ik ziek. Een gewone verkoudheid maar je kent mijn moeder.'
Ik herinner me zijn moeder maar al te goed. Een lievere vrouw kan je je niet voorstellen, maar ze is ook enorm bezorgd. Ik knik als teken dat ik het me nog herinner. Zijn lippen raken die van mij opnieuw aan en hij neemt mijn hand vast waardoor ik nu net iets steviger sta op deze metro die aan een rotvaart onder de stad doorglijdt. Twee haltes verder stapt Harry uit de metro en neemt hij me weer mee op sleeptouw. Braaf volg ik hem het gebouw in.

'Sorry we moeten helemaal boven zijn.'
Ik kijk omhoog, dit zijn veel trappen. Hij loopt voor en ik volg hem de steile trap op. Na de eerste komt een tweede... en een derde.
'Hoeveel nog?' zucht ik.
'Nog twee en enkele treden.' Ik volg hem de vierde trap op en blijf dan onderaan de laatste staan. Harry is al halverwege de trap wanneer hij omkijkt.

Hij kijkt me speels aan en loopt dan terug naar beneden. Met een zwier tilt hij me op en legt hij me op zijn schouder. Ik gil even luid wanneer ik door de lucht ga en mijn rokje helemaal naar voor valt waardoor mijn lingerie nu zichtbaar is voor iedereen die hier eventueel zou kunnen voorbijkomen. Harry rent de trap op en maakt de deur naar zijn kot open. Hij gooit me neer op zijn bed en neemt dan de tas die nog steeds over mijn schouder hing uit mijn handen om die naast het bed te laten vallen.
'Ik wil je nu', gromt hij en hij kruipt op het bed naar me toe.