Just can't let her go - H.S.

Can't let her go || 025

Veel te vroeg staat Elke op mijn hotelkamerdeur te kloppen. Ik hoor hoe ze mijn naam roept en ik sleep mezelf uit bed naar de deur.
'Ben je nog niet klaar? We hadden toch om tien uur afgesproken?' begint Elke meteen druk te doen.
Ik kijk op de klok. Tien na tien. 'Sorry ik heb me overslapen.'
'Is papa hier?' vraagt ze terwijl ze in de kamer er naast gaat kijken.
Zoek het anders zelf uit dan moet ik geen antwoord meer geven.
'Nee dus, hij zal vast naar die andere zakenman zijn om alvast zaken te bespreken.'
Ik ga terug op het bed liggen. Te lui om iets te doen.
'Zou je nu eens willen opstaan en je klaarmaken?' vraagt mijn zus wanneer ze ziet dat ik opnieuw in bed gekropen ben.
'Ik heb een jetlag...' mompel ik van onder de dekens.
'Dat kan je alleen hebben als je terug thuiskomt. Nu heb je daar geen last van dus uit je bed en de badkamer in!' Ze trekt de dekens van me af waardoor ik niet anders kan dan me naar de badkamer te begeven.
'Elke, heb jij eigen een vriendje?' vraag ik terwijl ik me verder aankleed. Mijn zus en ik hebben elkaar al zo vaak in onderhoud gezien dat ik het echt niet erg vind om me nu aan te kleden waar ze erbij staat. We zijn beide meisjes en tenslotte ook zusjes. Als kind hebben we waarschijnlijk honderden keren samen in bad gezeten. Ik knoop mijn dicht terwijl ik wacht op een antwoord.
'Ja.'
'Ooooh vertel vertel!'
'Eerst zal ik je kennis laten maken met het Amerikaanse ontbijt.'
We verlaten het hotel en gaan om de hoek binnen in een soort van restaurantje waar wel meerdere Amerikanen aan het ontbijten zijn. Meteen neemt Elke de menukaart weg zodat ik niet kan kiezen en bestelt ze voor mij. Ook goed.
'Vertel nu eens over je boyfriend...'
'Wacht ze komen onmiddellijk met je ontbijt.'
Zo snel, kan dat toch helemaal niet? Toch staat enkele tellen later een bord voor me met een wafel vol slagroom en vers fruit. Nu niet meteen wat ik ontbijt zou noemen maar goed.
'Ga je gang, mijn ontbijt is er.'
'Wel hij woont ook hier in New York.'
'Een Amerikaan dus?'
'Nee eigenlijk niet. Zijn vader is een zakenman en die is verhuisd naar New York. Eigenlijk is hij net zo Belg als jij en ik. Zijn vader heeft wel Amerikaanse roots...'
Ik luister niet meer verder en neem het glas fruitsap om met een flinke slok de krop in mijn keel die plots opkomt weg te spoelen. Ik kijk uit het raam om mijn aandacht even af te leiden, maar kijk snel weer naar mijn zus wanneer ik iemand met bruine krullen zie voorbij lopen. Ik kan zelfs geen bruine krullen zien zonder aan Harry te denken. Waarom moet het verhaal van mijn zus nu zo hard op dat van mij lijken?
'Femke? Wat is er?' vraagt ze.
'Niets, wat zou er zijn?'
'Geen idee, maar heb jij een vriendje?'
Ik schud mijn hoofd.
'Maar er is wel iemand?'
Waarom heeft zij mij altijd door? 'Nee en ja, het is ingewikkeld en een lang verhaal.'
'We hebben tijd zat. Je kan het vertellen wanneer we naar de winkels gaan.'
Elke rekent af en we verlaten het pand. Op naar Forever 21 op Broadway. De winkel is gigantisch! Vijf verdiepingen vol kleren, schoenen en juwelen. Wat wil een meisje meer?
'Vertel nu eens...'
'Wel hij is nieuw in onze klas en zijn vader is van Britse afkomst en ze hebben een tijdje in Londen gewoond. Nu zijn ze terug in België en hij vindt me leuk.'
'Maar jij hem niet?'
'Jawel, nee.'
'Jawel nee? Wat is het nu?'
'Ik vind hem niet leuk.'
'Zeker?'
'Nee, maar het is nu toch te laat.'
'Hoe bedoel je?'
'Wel ik heb hem gezegd dat hij me met rust moet laten en dat ik hem niet meer wil zien.'
'Auwtch en nu heb je spijt en kan je niets doen omdat je hier bent?'
'Jup...'
'Waarom heb je hem dan zo weggestuurd? Leuk kleedje trouwens.'
Ik kijk naar het kledingstuk in mijn handen en besluit het bij te houden om dan te gaan passen. 'Omdat ik niet geloof in de liefde. Jongens willen maar één ding. Seks. Zodra ze je beu zijn laten ze je vallen als een baksteen. Kijk maar naar mama en papa. Hun romantisch avontuurtje kent ook geen happy end.'
'Ja maar daarom loopt toch niet elke relatie zo af. Stel dat het dan toch niets wordt tussen een bepaalde jongen en jij dan lopen er nog duizenden op de planeet.'
'Wel het is nu toch te laat dus laat ons deze spulletjes gaan passen zodat ik indruk kan maken op die duizend anderen op deze planeet.'
Niet veel later komen we uit de winkel met onze In koop ik nog een trui en een leuke muts en voor ik het weet is het al terug avond. Wat gaan de dagen toch zo snel hier in New York. Samen met Elke blijf ik midden op Times Square staan. Morgen is het Kerstmis en de stad is prachtig versierd. Er zijn nog meer lichtjes dan anders en I feel so Christmassy.