Just can't let her go - H.S.

Twist of fate || 084

Ik word wakker doordat Harry zachtjes aan mijn arm schudt. Ik knipper enkele keren en wrijf in mijn ogen. De verlichting op het vliegtuig brandt weer op normale sterkte en het is er heel wat rumoeriger dan daarnet.
'We gaan zo meteen landen', zegt Harry.
Ik gaap even en probeer me wat uit te rekken in de mate van het mogelijke op een vliegtuig. 'Sorry dat ik niet zo'n actief reisgezelschap ben.'
'Je bent het beste reisgezelschap dat ik me kon wensen, ik ben ook trouwens ook pas wakker.'
'Best dat we wat geslapen hebben, anders zou ik vanavond al liggen te slapen nog voor het hoofdgerecht op tafel komt.'

Harry lacht. 'Weet je nog toen we tijdens de les lagen te slapen op onze bank?'
Ik denk even na en moet echt diep in mijn herinneringen graven voor ik het weer weet. 'Oh ja dat was één van mijn mindere momenten.'
'Eén van?' vraagt Harry nieuwsgierig.
'Wel euh, je weet best wel dat ik een paar andere momenten had die eraan kunnen tippen.' Ik was nu niet bepaald de meest voorbeeldige leerlinge in de middelbare school.

De stewards lopen nog een laatste rondje door het vliegtuig om afval op te halen, de veiligheidsgordel te controleren en te vragen om de tafeltjes op te klappen. De druk in het vliegtuig neemt toe door het dalen en ik krijg meteen het vervelende gevoel in mijn oren. Ik probeer te slikken en te gapen om het gevoel weg te krijgen, maar het lukt niet helemaal. Harry heeft er ook last van want hij grijpt naar de kauwgom in zijn broekzak en biedt er mij ook één aan. Dankbaar neem ik het aan en begin in te kauwen. Enkele minuten later botsen de wielen van het vliegtuig op het asfalt van de landingsbaan. Door de rotvaart worden alle passagiers tegen hun stoeltje geduwd. Al snel is het toestel afgeremd en rijdt het op een normaal tempo naar de terminal. Nog voor we goed en wel stil staan, staan er al mensen recht en beginnen ze hun spullen uit de bakjes boven ons te halen. Ik begrijp heel goed dat je blij bent dat je bent aangekomen, maar wat win je er nu aan om meteen recht te springen en al je spullen snel te verzamelen? Uiteindelijk moet je toch aanschuiven om het vliegtuig te verlaten en dan sta je ook nog eens in zo'n drukte. Zelf blijf ik liever nog even zitten tot de eerste mensen van het vliegtuig stappen, dan heb je meer ruimte en vrijheid om te beweging.
Harry opent het bakje boven ons en geeft me mijn handbagage aan. Wat is hij toch een gentleman geworden. Hand in hand verlaten we het vliegtuig en stappen we naar de aankomsthal waar de bagage over de band zal rollen.

'Ik ben zo blij hier met jou te zijn', zeg ik zacht tegen hem.
'Ik ook hoor, wees daar maar zeker van!' Hij trekt me dicht tegen zich aan en legt zijn hand op mijn wang. Met zijn duim wrijft hij zachtjes over mijn huid. Ik kijk op en druk mijn lippen zacht tegen die van hem aan. Heel even probeer ik te vergeten wat ons straks te wachten staat. Ik schrik op wanneer de band naast ons met veel kabaal in actie komt. Wat een herrie maakt dat ding! De eerste koffers rollen voorbij en al gauw zijn ook die van mij en Harry op komst. Met een soepele beweging haalt Harry ze beiden van de band. Ik neem mijn koffer dankbaar aan en ga wat aan de kant om plaats te maken voor anderen die nog op hun koffer wachten. Harry volgt me richting de douane, vlak ervoor houden we halt.

'Geen gekke dingen doen hé!' zegt hij plagend.
'Gekke dingen? Ik? Dat doe ik toch nooit!' reageer ik sarcastisch.
'Je weet wel wat ik bedoel...'
'Nee, niet echt. Verklaar u nader...'
'Och gekkerd!' Hij trekt me tegen zich aan en knuffelt me. Ik sla mijn armen om hem heen en knuffel hem terug.
'Ik zal braaf zijn', lach ik zacht tegen hem.
'Ik mag het hopen. Geen mannen versieren als je iets te veel op hebt met oudjaar.'
'Ik zal mijn best doen.'
'Hé!' Hij geeft me plagend een klap op mijn arm en duwt me een beetje bij hem vandaan.
'Sorry, ik plaag je maar.'
'Ik mag het hopen, want je bent van mij.'

Ik voel mijn wangen blozen en bijt zachtjes op mijn lip terwijl ik naar de grond kijk. Dit is de eerste keer dat hij zoiets zegt sinds we weer samen zijn, het voelt alsof hij officieel bevestigt dat we een relatie hebben. Harry legt zijn hand op mijn wang en duwt met zijn duim mijn kin omhoog. Hij brengt zijn gezicht dichterbij en plaatst zijn lippen op die van mij. Onze lippen bewegen synchroon en zijn tong verkent mijn mond. De passie druipt ervan af. Voor heel even vergeet ik de rest van de wereld die rondom ons staat tot hij zich voorzichtig losmaakt.

'Ik moet echt gaan nu, anders mis ik mijn aansluiting.' Ik knik. Hij plaatst nog een zacht kusje op mijn lippen. 'Ik hou van je, Fem', fluistert hij bij mijn oor en dan loopt hij weg richting de vertrekhal. Hij moet zijn aansluitende vlucht naar Londen halen.
Ik haal diep adem en neem mijn koffer beet. Met een brede glimlach op mijn gezicht loop ik door de douane heen naar de aankomsthal. Al snel zie ik mijn vader staan en loop ik naar hem toe.
'Wauw, zo'n glimlach! Ik had niet verwacht dat je zo blij zou zijn om je ouwe terug te zien', grapt mijn vader.
'Zeker wel!' Ik geef hem een korte knuffel. Hij neemt mijn koffer over en we lopen samen naar de auto.

'Nog nieuwtjes te vertellen? vraagt mijn vader nieuwsgierig wanneer we de parking afrijden.
'Hmmm, nee eigenlijk niets speciaals. De belangrijkste zaken heb ik al verteld.' De laatste tijd had ik regelmatig gebeld of gesmst met mijn vader waardoor hij al op de hoogte was van alles of toch bijna alles want over Harry had ik nog niets verteld en dat wil ik voorlopig nog even zo houden.
'Geen last meer gehad van Robin?'
'Nee, niets meer sinds dat ene bericht kort nadien.'
'Goed zo.'
Ik hum maar wat. Ik heb geen zin om nog veel woorden vuil te maken eraan of om er nog veel over te praten. De komende dagen zal ik al genoeg mogen uitleggen aan familie waarom Robin er niet bij is. Stiekem hoop ik dat mijn zus en ouders de meesten al hebben ingelicht maar ik vrees ervoor.

Het is even stil in de auto op het geluid van de radio na.
'Zeg Femke, vind je het oké om straks even samen te winkelen in de stad?'
'Is alles oké met je?' vraag ik lachend. Mijn vader lacht ook.
'Ja hoor, ik heb alleen nog geen kerstcadeaus.'
'Pap, dat meen je niet? Je wist niet dat het vandaag 24 december zou zijn en dat je pakjes zou nodig hebben?'
Hij kijkt me even schuldbewust aan.
'Oké, het is goed maar ik wil me thuis eerst wat opfrissen want ik voel me echt beroerd door zo lang in het vliegtuig te zitten.