Just can't let her go - H.S.

Can't let her go || 038

Tijdens de pauze of speeltijd, te zien hoe je het bekijkt, ga ik eerst naar mijn kluisje om de boeken voor de volgende lessen te halen. Omdat ik duidelijk wil maken aan Harry dat ik zijn spelletje van daarnet niet zo leuk vond, besluit ik hem de hele speeltijd te negeren. Eigenlijk vond ik het wel leuk en spannend, maar ik wil niet dat er een tweede keer komt omdat de kans groot is dat ik dan mezelf niet in de hand heb. Wanneer ik mijn boeken heb, loop ik naar Joyce toe die aan haar kluisje staat.

'Hi', zeg ik.
'Hoi', zegt ze stil terug. Oké hier is iets verkeerd aan het gaan.
'Wat is er?' vraag ik voorzichtig. Ze bergt haar boeken op in haar boekentas en sluit haar kluisje voor ze me aankijkt.
'Je broek staat open', zegt ze.
'Oeps...' Snel maak ik mijn broek dicht en ik voel mijn wangen rood kleuren.
'Wat scheelt er nu echt?' vraag ik wanneer we naar de speelplaats lopen.
'Ik wil niet dat iemand het hoort.'
'Laat ons dan daar op dat bankje gaan zitten', stel ik voor. We nemen plaats op het bankje en meteen stort Joyce haar hart uit.
'Kijk, ik ben niet jaloers op jou, integendeel zelfs, ik ben zeer blij voor jou. Alleen heb ik het gevoel dat ik een beetje een dekmantel geworden ben zodat jij en Harry zouden kunnen afspreken. Misschien is het beter dat je open kaart speelt met je ma en haar de waarheid vertelt.'
'Het spijt me Joyce. Ik wilde helemaal niet dat jij zo zou voelen. Vanaf nu zal ik proberen mijn aandacht gelijk te verdelen en je hebt gelijk. Het wordt tijd dat ik het aan mijn ouders vertel. Zullen we vanaf nu anders een vaste avond vastleggen die van ons is en waar niemand anders tussenkomt?'
'Nee dat is het niet. Als je het gewoon zou vertellen aan je ouders zodat ik je niet meer moet indekken ben ik al gelukkig.'
'Oké dan...' ik zeg niets meer. Het enige dat ik doe is Joyce aankijken en wachten tot ze de rest zegt van wat er scheelt.
'Joyce? Wat is er nog?' vraag ik.
'Wel sinds je met Harry datet, gaan we niet zo vaak meer uit met de hele groep.'
'Jullie kunnen toch ook weggaan zonder Harry en ik?' Ik zie echt het probleem niet dus moet er meer achter zitten.
'Ja maar dat is niet hetzelfde.'
'Kom op! Gooi het eruit straks is de pauze om.'
'Josh.'
'Josh?'
'Ja Josh, je weet wel, je beste vriend.'
'Ja ik weet wel wie Josh is, maar wat bedoel je?'
'Ik weet het niet maar hij lijkt leuk. Alleen vrees ik dat hij nooit hetzelfde zal denken als ik. ... Ik denk dat ik hem leuk vind, niet gewoon leuk maar heel erg leuk.'
Ik kijk Joyce gewoon aan. Deze had ik niet zien aankomen en ik weet niet wat ik hierop moet zeggen.
'Ik weet het, ik maak geen enkele kans maar wat doe ik eraan?'
'Hé Joyce, stop! Je maakt hier al besluiten en er is nog niets gebeurd.'
'Maar het is gewoon zo. Heb je Josh ooit al naar meisjes zien kijken?'
'Joyce, ik zal ervoor zorgen dat dit in orde komt. Vrijdagavond, my place.'
'Wat ga je doen?'
'Je zal wel zien, maar alles komt goed. Ik verzin wel iets, het is volgende week toch mijn verjaardag. Ik kleed het wel wat in op die manier. En wat er ook is, ik ben er altijd voor jou!'