කාළි [Completed]✅

03📖️

වසර විස්සකට පෙර..

"එහෙනම් සතියා අපි කැපුනා.. පරිස්සමෙන් පලයන්.."

මට අතින් සැලියුට් පාරක් දාපු කවියා දස්සා එක්ක යන්න යද්දී මම උන්ට පිටුපාලා ඉස්සරහාට ඇවිදගෙන යන ගමන්ම අත වැනුවේ උන් දිහා හැරිලා බලන්නෙවත් නැතුව..

වෙලාව රෑ අටටත් කිට්ටුයි.. අද ස්කෝලෙ ඉවර වෙලා ක්ලාස් තිබුණා.. හතට ඉවර වෙන්න තිබුණ ක්ලාස් එක සර්කාරයා තව පැය බාගයක් වැඩිපුර අදිද්දී ක්ලාස් එකෙන් එලියට එන්නම තව විනාඩි දහයකට වැඩිය ගෙවිලා ගියා.. ලොකුඅම්මා බලාගෙන ඇති.. වැස්සක් ළඟ ළඟම එනවා කියලා පෙනෙද්දී තියෙන පණ්ඩිතකමට සිරිපාල අතේ කාර් එක එවන්න ඕන නෑ කියලා ලොකුඅම්මාට උදේ කියපු එක ගැන මම පසුතැවුනා..

කරන්න දෙයක් නෑ සතියා.. උඹ ඉල්ලගෙන කෑවේ.. දැන් ඉතිං හෝල්ට් එක පයින් ගාටලා කීයට හරි බස් එකක් එනකම් බලාගෙන ඉදපන්.. හිතින් මටම බැනගන්න ගමන් මම පාර පැන්නා..

නුවර වැව රවුම රෑට හරි ලස්සනයි.. උදේ හවස මෙතනින් යද්දී ආද⁣රෙන් තුරුලු වෙලා කතා කරන කපල්ස් මං මගේ ඇස් දෙකෙන් අනන්තවත් දැකලා තියෙනවා.. ඒත් ඒ හැමෝම අන්තිමේදි එකතු වෙන්න ඇතිද.. මෙතනදි එකට පැටලුන ඒ අත් කීයක් නම් අතරමගදි අත් ඇරෙන්න ඇතිද.. මම කල්පනා කරා.. ජීවිතේ අද වෙනකම් එකම එක වතාවක්වත් මේ වැව රවුමේ බංකුවක් උඩ කාත් එක්කවත් වාඩි වෙලා නොතිබුණු මං යන එන අතරමග ඇස් වලට දැකපු මට කිසිම අදාලත්වයක් නැති ඒ ආදර කතා වල අවසානය මොකක් වෙන්න ඇතිද කියලා කල්පනා කරා..