කාළි [Completed]✅

43📖️

වසර විස්සකට පෙර....

⁣හේෂ් එක්ක රණ්ඩු කරලා තවත් එයා ගැන හොයන්නේ නෑ කියලා ගෙදර ආවාට මොකද මගෙ හිතට කිසිම සැනසීමක් තිබුණේ නෑ.. සැරින් සැරේට එයා කියපු වචන මගේ හිත ඇතුළෙ හොල්මන් කරද්දී මට ඒ කඳුලු පිරුණු මූණ මගේ ඇස් ඉස්සරහා මැවිලා පෙනුනා..

මම එයාට කෝල් කරලා සමාව ඉල්ලන්නද..

මගේ යටි හිත මට හේෂ්ගෙන් සමාව ඉල්ලන්න කියලා කිව්වාත් උඩු හිත කිව්වෙම එයා ඉස්සරහා ඔලුව නමන්න එපා කියලා වෙද්දී හාමු මාන්නෙ හන්දාම මං ආයෙත් එයාට කෝල් නොකර ඉන්න හිතාගත්තා..

"බබා.. ඔයා නිදි නෑනෙ.. මම ඇතුළට එන්නද.."

අම්මා ඇවිත් දොරට තට්ටු කරද්දී ඇඳේ දිගා වෙලා ඉඳපු මම වාඩි වෙලා ඇඳ මිට්ටමට හේත්තු වුණා..

"එන්න අම්මා.. මං නැගිටලා ඉන්නෙ.."

රූම් එකට ආපු අම්මා මගේ දිහා බලලා මුලින්ම ගියේ පොත් මේසෙ දිහාට වෙද්දී මේසෙ උඩ තිබුණ පොත් එකින් එක අතට ගත්ත එයා ඒවාගෙ පිටු පෙරලුවා..

"හවසටත් නිදාගන්නෙ පාඩම් කරන්න අදහසක් නැද්ද ඉළන්දාරියාට.."

"මට බෑ.. කම්මැලියි.."

"නෝට්ස් හරියට කම්ප්ලීට් කරලාත් නෑ.. ඇයි මේ හිස් පේජස් තියෙන්නේ.."

"නෝට් එක ලියාගන්න බැරි වුණා.."

"ඒ මොකද.."

"මට මතක නෑ.."

ඕනාවට එපාවට කියපු මම ආයෙත් ඇඳේ පෙරලුනෙ කොට්ටෙන් ඔලුව වහගන්න ගමන්.. ලොකුඅම්මා වගේ නෙමෙයි අම්මා ගෙදර ආපු දවසට මගේ පොත් සේරම පෙරලලා නෝට්ස් ලියලාද බලනවා.. ආයෙත් පේපර්ස් වල ලකුණු එකින් එකට බලනවා.. ඒකනෙ මං අම්මා ගෙදර නැති තරමට කැමති.. ඒකෙ තේරුම මං එයාට ආදරේ නෑ කියන එක නම් නෙමෙයි.. මට එපා වෙන්නෙ හරියට පාඩම් වැඩ කරන්නෙ නෑ කියලා චුරු චුරු ගාද්දී..